២០
ក្រុង​ពំនាក់
១ ព្រះយេហូវ៉ា​ទ្រង់​បង្គាប់​យ៉ូស្វេ ២ ឲ្យ​ប្រាប់​ដល់​ពួក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល​ថា ត្រូវ​ឲ្យ​ឯង​រាល់​គ្នា​តាំង​ទី​ក្រុង​ពំនាក់ តាម​ដែល​អញ​បាន​ប្រាប់​ឯង ដោយសារ​ម៉ូសេ​ចុះ ៣ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា ដែល​សំឡាប់​គេ មិន​ប្រកប​ដោយ​ចិត្ត​ប៉ង ហើយ​ឥត​ដឹង​ខ្លួន បាន​រត់​ទៅ​ជ្រក​អាស្រ័យ​នៅ​ទី​នោះ ទី​ក្រុង​ទាំង​នោះ​នឹង​បាន​សំរាប់​ជា​ទី​ពំនាក់​ដល់​ឯង​រាល់​គ្នា ឲ្យ​បាន​រួច​ពី​អ្នក​ដែល​សងសឹក​នឹង​ឈាម ៤ អ្នក​នោះ​ត្រូវ​រត់​ទៅ​ឯ​ទី​ក្រុង​ណា​មួយ​នោះ ហើយ​ឈរ​នៅ​មាត់​ទ្វារ​ក្រុង ប្រកាស​ប្រាប់​ពី​រឿង​ខ្លួន​ឲ្យ​ពួក​ចាស់ទុំ​ក្រុង​នោះ​ស្តាប់ រួច​គេ និង​ទទួល​អ្នក​នោះ​មក​ក្នុង​ក្រុង ព្រម​ទាំង​ឲ្យ​មាន​កន្លែង​នៅ​ជា​មួយ​ផង ៥ បើ​អ្នក​សងសឹក​នឹង​ឈាម​ដេញ​តាម​មក នោះ​ពួក​ចាស់ទុំ​នៃ​ក្រុង​នោះ​មិន​ត្រូវ​ប្រគល់​អ្នក​ដែល​បាន​សំឡាប់​គេ ទៅ​ក្នុង​កណ្តាប់​ដៃ​របស់​អ្នក​នោះ​ឡើយ ពី​ព្រោះ​បាន​វាយ​អ្នក​ជិត​ខាង​ខ្លួន​ដោយ​ឥត​ដឹង​ទេ ក៏​មិន​បាន​ស្អប់​គេ​ពី​ដើម​មក​ដែរ ៦ រួច​អ្នក​នោះ​នឹង​នៅ​ក្នុង​ក្រុង​ពំនាក់ ដរាប​ដល់​បាន​ឈរ​នៅ​មុខ​ពួក​ជំនុំ​ឲ្យ​ជំនុំជំរះ​ខ្លួន គឺ​ដល់​សំដេច​សង្ឃ ដែល​មាន​នៅ​គ្រា​នោះ បាន​សុគត​ទៅ នោះ​ទើប​អ្នក​ដែល​បាន​សំឡាប់​គេ នឹង​ត្រឡប់​មក​នៅ​ក្នុង​ផ្ទះ​ក្នុង​ស្រុក​របស់​ខ្លួន គឺ​ជា​កន្លែង​ដែល​បាន​រត់​ចោល​នោះ​វិញ​បាន។
៧ ដូច្នេះ​គេ​ក៏​តាំង​ក្រុង​កេដេស ក្នុង​ស្រុក​ភ្នំ របស់​ខែត្រ​ណែបថាលី នៅ​ស្រុក​កាលីឡេ​១ ក្រុង​ស៊ីគែម នៅ​ស្រុក​ភ្នំ​ខែត្រ​អេប្រាអិម​១ ក្រុង​គារយ៉ាត់-អើបា គឺ​ក្រុង​ហេប្រុន​នៅ​ស្រុក​ភ្នំ​ខែត្រ​យូដា​១ ៨ ហើយ​ខាង​នាយ​ទន្លេ​យ័រដាន់ គឺ​ខាង​កើត​ក្រុង​យេរីខូរ គេ​ក៏​តាំង​ក្រុង​បេស៊ើរ ក្នុង​ទី​រហោស្ថាន នៅ​ស្រុក​វាល ខែត្រ​ពូជ​អំបូរ​រូបេន​១ និង​ក្រុង​រ៉ាម៉ូត​នៅ​ស្រុក​កាឡាត ក្នុង​ខែត្រ​ពូជ​អំបូរ​កាឌ់​១ ហើយ​នឹង​ក្រុង​កូឡាន នៅ​ស្រុក​បាសាន ក្នុង​ខែត្រ​នៃ​ពូជ​អំបូរ​ម៉ាន៉ាសេ​១ ៩ នេះ​ហើយ​ជា​ទី​ក្រុង​ទាំង​អម្បាលម៉ាន ដែល​បាន​តាំង​ឡើង​សំរាប់​ដល់​ពួក​កូន​ចៅ​អ៊ីស្រាអែល និង​ពួក​អ្នក​ប្រទេស​ក្រៅ​ដែល​ស្នាក់​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​គេ ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ណា​ដែល​សំឡាប់​គេ មិន​ប្រកប​ដោយ​ចិត្ត​ប៉ង បាន​រត់​ទៅ​ជ្រក​អាស្រ័យ​នៅ​ទី​នោះ ឥត​ស្លាប់​ដោយ​ដៃ​នៃ​អ្នក​ដែល​សងសឹក​នឹង​ឈាម ទាល់​តែ​បាន​ឈរ​នៅ​មុខ​ពួក​ជំនុំ​ឲ្យ​ជំនុំជំរះ​ហើយ។