១ ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ សូម​ទ្រង់​នឹង​នឹក​ចាំ​ពី​ការ​ដែល​កើត​ដល់​យើង​ខ្ញុំ​រាល់​គ្នា សូម​ទ្រង់​ទត​មក​ឲ្យ​ឃើញ​សេចក្តី​ដែល​គេ​ត្មះដៀល​ដល់​យើង​ខ្ញុំ ២ ចំណែក​មរដក​របស់​យើង​ខ្ញុំ​បាន​បែរ​ទៅ​ជា​របស់​ពួក​អ្នក​ដទៃ ឯ​ផ្ទះសំបែង​របស់​យើង​ខ្ញុំ ក៏​បាន​ទៅ​ជា​របស់​សាសន៍​ក្រៅ​ហើយ ៣ យើង​ខ្ញុំ​ជា​កូន​កំព្រា ឥត​មាន​ឪពុក ម្តាយ​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ទៅ​ជា​មេម៉ាយ ៤ យើង​ខ្ញុំ​ផឹក​ទឹក​របស់​ខ្លួន ដោយ​បង់​ប្រាក់ ឯ​ឱស​របស់​យើង​ខ្ញុំ គេ​ក៏​លក់​ដល់​យើង​ខ្ញុំ​ដែរ ៥ ពួក​អ្នក​ដែល​ដេញ​តាម គេ​ជិះ​ក​យើង​ខ្ញុំ យើង​ខ្ញុំ​ក៏​អស់​កំឡាំង​ឥត​មាន​ពេល​សំរាក​ឡើយ ៦ យើង​ខ្ញុំ​បាន​ហុច​ដៃ​ទៅ​ឯ​ពួក​សាសន៍​អេស៊ីព្ទ និង​ពួក​សាសន៍​អាសស៊ើរ​ផង ដើម្បី​ឲ្យ​បាន​អាហារ​បរិភោគ ៧ ពួក​ឰយុកោ​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​បាប​ហើយ​ក៏​វិនាស​អស់​ទៅ ឯ​យើង​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ត្រូវ​រង​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​គាត់​ដែរ ៨ មាន​ពួក​អ្នក​បំរើ​ធ្វើ​ជា​ចៅហ្វាយ​លើ​យើង​ខ្ញុំ ឥត​មាន​អ្នក​ណា​នឹង​ដោះ​យើង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​រួច​ពី​កណ្តាប់​ដៃ​គេ​ឡើយ ៩ យើង​ខ្ញុំ​បាន​អាហារ​មក ដោយ​ប្រថុយ​ជីវិត​ចំពោះ​ដាវ​នៅ​ទី​រហោស្ថាន ១០ ស្បែក​យើង​ខ្ញុំ​ក្តៅ​ដូច​ជា​ជើងក្រាន ដោយ​ព្រោះ​កំដៅ​នៃ​ការ​អត់ឃ្លាន ១១ គេ​បាន​ចាប់​កំហែង​ពួក​ស្រី​នៅ​ក្រុង​ស៊ីយ៉ូន និង​ពួក​ក្រមុំៗ​នៅ​អស់​ទាំង​ទី​ក្រុង​នៃ​ស្រុក​យូដា ១២ ឯ​ពួក​ចៅហ្វាយ បាន​ត្រូវ​គេ​ចង​ដៃ​ព្យួរ ហើយ​គេ​មិន​ខ្លាច​មុខ​ពួក​ចាស់ទុំ​ទេ ១៣ ពួក​កំឡោះៗ បាន​ត្រូវ​សែង​ត្បាល់កិន ហើយ​កូន​ក្មេង​ដើរ​ពាន់​ជើង​ទ្រេតទ្រោត​ក្រោម​បាច់​ឱស ១៤ ពួក​ចាស់ទុំ​បាន​ផុត​បាត់​ពី​ទ្វារ​ក្រុង​ទៅ ហើយ​ពួក​កំឡោះៗ​ក៏​លេង​ភ្លេង​ទៀត ១៥ ឯ​សេចក្តី​អំណរ​របស់​ចិត្ត​យើង​ខ្ញុំ​បាន​រលត់​ទៅ ហើយ​ការ​លោតកញ្ឆេង​របស់​យើង​ខ្ញុំ បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​ការ​សោយសោក​វិញ ១៦ មកុដ​បាន​ធ្លាក់​ចុះ​ពី​ក្បាល​យើង​ខ្ញុំ​ហើយ វរហើយ​យើង​ខ្ញុំ ពី​ព្រោះ​យើង​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​បាប ១៧ ដោយ​ហេតុ​នេះ​បាន​ជា​ចិត្ត​យើង​ខ្ញុំ​ស្រយុត​ចុះ ហើយ​ភ្នែក​យើង​ខ្ញុំ​ក៏​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​ជា​ងងឹត ដោយ​ព្រោះ​ការ​ទាំង​នេះ​ដែរ ១៨ គឺ​ដោយ​ព្រោះ​តែ​ភ្នំ​ស៊ីយ៉ូន​ត្រូវ​ចោល​ស្ងាត់​នៅ ហើយ​មាន​តែ​ឆ្កែ​ចចក​ដើរ​នៅ​លើ​ប៉ុណ្ណោះ ១៩ ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ ទ្រង់​គង់​នៅ​អស់កល្ប​ជានិច្ច រាជ្យ​ទ្រង់​ក៏​ស្ថិតស្ថេរ​នៅ​ដល់​អស់​ទាំង​ដំណ​មនុស្ស​ត​រៀង​ទៅ ២០ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​ទ្រង់​ភ្លេច​យើង​ខ្ញុំ​ជា​រៀងរាប​ដរាប ហើយ​បោះបង់​ចោល​យើង​ខ្ញុំ​ជា​យូរអង្វែង​ដូច្នេះ ២១ ឱ​ព្រះយេហូវ៉ា​អើយ សូម​បំបែរ​យើង​ខ្ញុំ​ឲ្យ​វិល​មក​ឯ​ទ្រង់​វិញ នោះ​យើង​ខ្ញុំ​នឹង​បាន​បែរ​មក​ហើយ សូម​កែ​ជីវិត​របស់​យើង​ខ្ញុំ​ឡើង​វិញ ដូច​ជា​កាល​ពី​ដើម ២២ តើ​ទ្រង់​បាន​បោះបង់​ចោល​យើង​ខ្ញុំ ជា​ដាច់​ខាត​ឬ ទ្រង់​មាន​សេចក្តី​ខ្ញាល់​ក្តៅ​នឹង​យើង​ខ្ញុំ​យ៉ាង​ខ្លាំង​ហើយ។:៚