یوهَنّائے سئیمی کاگد
1
دْرود
چه کِلیسائے کماشئے نێمگا په دُردانگێن گایوسا که په دل منا سکّ دۆست اِنت.
او دُردانگ! دْوا کنان که تئیی سجّهێن کار په شَرّی دێما برئونت و تئیی جسم و جان، هم تئیی روهئے پئیما دْراه و سلامت ببیت. باز گَل و شادان بوتان که لهتێن سنگت آتک و گواهی‌اِش دات که تئو راستیئے وپادار ائے، بزان وتی زِندا راستیئے سرا گوازێنگا ائے. هچ چیزّ منا چه اِشیا گێشتر شادانَ نکنت که بِشکنان منی چُکّ راستیئے سرا زِندَ گوازێننت.
براتانی مَدت کنگ
او دُردانگ! تئو براتانی* سجّهێن کاران گۆن وپاداریا کنئے، تُرے آ بێگانگ ببنت. آیان، باورمندانی دێما په تئیی مِهرا گواهی داتگ. اے سکّێن شَرّێن کارے بیت که تئو آیان هما پئیما سات و سپرا رئوان بکنئے که هُدائے رزا اِنت. چیا که آ په هما نامئیگی سر گپتگ‌اَنت و چه ناباوران کُمکے نگپتگِش. گڑا ما باید اِنت چُشێن مردمان مَدت بکنێن، تان ما په راستیئے دێما برگا همکار ببێن.
چیزّے په کِلیسایا نبشتگُن، بله دیوتْریپیس که مستریئے لۆٹۆک اِنت، مئے اِهتیارا نمَنّیت. 10 وهدے وت بیایان، آییئے کارانی هساب و کتابا کنان، چیا که مئے هِلاپا درۆگێن بُهتام شنگ و تالان کنگا اِنت. په اینچُکا هم بسَّ نکنت، براتان وشّ‌آتکَ نکنت و آ دگران هم که براتان وشّ‌آتک کنگَ لۆٹنت په اے کارا نئیلیت و آیان چه کِلیسایا درَ کنت و گلّێنیت.
11 او دُردانگ! بدیئے رَندگیریا مکن، نێکیئے رَندگیریا بکن. هرکَس که نێکیَ کنت چه هُدائے نێمگا اِنت، بله آ که بدیَ کنت هُدایی ندیستگ. 12 سجّهێنان، دیمیتْریوسئے بارئوا شَرّێن گواهی داتگ، تنتنا راستیئے جِندا هم. ما هم همے ڈئولا گواهیَ دئیێن و وتَ زانئے که مئے گواهی راست و بَرهَکّ اِنت.
گُڈّی هبر
13 بازێن چیزّے هست‌اَت که په تئو بنبشتێنان، بله نلۆٹان گۆن کلم و کاگدا ببنت. 14 اُمێتوار آن که په همے زوتّان ترا بگندان و دێم په دێم گپّ و تْران بکنێن.
15 ترا سُهل و آسودگی سر بات! دۆست ترا دْرود و درهباتَ گوَشنت. تئو هم دۆستان یک یکّا په نام، دْرود و درهبات سر کن.
* 1:5 «براتئے» مانا هر باورمند اِنت، مردێن و جنێن. 1:7 بزان ایسّا مَسیهئے نام. 1:7 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «چه درکئومان».