47
هُدا، سجّهێن جهانئے بادشاه
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. کۆرهئے چُکّانی زَبور.
 
او سجّهێن کئومان! چاپ بجنێت.
گۆن شادمانیئے بُرزێن سئوتان دێم په هُدایا کوکّار کنێت.
چیا که بُرزێن اَرشئے هُداوند باکَمال اِنت،
سجّهێن جهانئے مزنێن بادشاه.
کئومان مئے چێردستَ کنت،
راجان مئے پادانی چێرا.
مئے میراسا په ما گچێنَ کنت،
وتی دۆستێن آکوبئے پَهرا. اۆشت...
 
هُدا شادمانیئے کوکّارانی نیاما بُرزاد شتگ،
هُداوند سُرنائے تئوارئے نیاما.
گۆن وتی نازێنکان هُدایا ستا کنێت، نازێنک جنێت،
بنازێنێت، مئے بادشاها بنازێنێت.
چیا که هُدا سجّهێن جهانئے بادشاه اِنت،
آییا گۆن شئیرے بنازێنێت.
هُدا کئومانی سرا بادشاهیَ کنت،
آ وتی پاکێن تهتا نِشتگ.
کئومانی سرۆک و مستر مُچّ بوتگ‌اَنت،
گۆن اِبراهێمئے هُدائے کئوما یکجاه،
چیا که جهانئے سجّهێن سردار،* هُدائیگ اَنت،
آ بێهساب مزن‌شان اِنت.
* 47:9 اَسلیگێن اِبرانی نبشتانکَ گوَشیت: «اِسپر»، که په سردار و هُکمرانان کار بندگَ بیت.