52
تئوکَل په هُدائے مِهرا
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا، داوودئے شئیری گوَشتانک، آ وهدا که اِدومی دوییگ، شاوولئے کِرّا شت و آ سهیگ کرتی که «داوود، اَهیمِلِکئے لۆگا شتگ.»
1 او پُرزۆرێن مرد! چیا بدیئے سرا پهرَ کنئے؟
هُدائے مِهر دایمی اِنت.
2 او پرێبکار! تئیی زبان، تباهی و بربادیئے پندلانَ سازیت،
اَلماسێن تێگێئے پئیما.
3 ترا بدی چه نێکیا دۆستر اِنت و
درۆگ چه راستیا. اۆشت...
4 او پرێبکارێن زبان! هر بێران کنۆکێن هبرا دۆستَ دارئے.
5 بله هُدا ترا اَبدیَ پرۆشیت.
ترا چَکاپیت و چه تئیی گِدانا گوَجیت و
چه زندگێنانی زمینا تئیی ریشّگا کَشّیت. اۆشت...
6 پهرێزکارَ گندیت و تُرسیت،
بدکارئے سرا کندیت و گوَشیت:
7 «هئو! اِش اِنت آ کَس که هُدایی وتی کلات نکرت.
تئوکَلی وتی بازێن مال و دئولتئے سرا بست و
وتی برباد کنگا توانا بوت.»
8 بله من زئیتونئے سبزێن درچکێئے پئیما آن،
که هُدائے لۆگا سبزَ بیت.
منی تئوکَل هُدائے مِهرئے سرا اِنت
اَبد تان اَبد.
9 په تئیی کرتگێن کاران
مُدام تئیی شُگرا گِران و
هُدادۆستانی دێما
په تئیی ناما اُمێتوار آن،
چیا که تئیی نام نێک اِنت.