14
ထို ရောအခါ၊ ရှိနာ မင်းကြီး အံရဖေလဧလာသာ မင်းကြီး အာရုတ်ဧလံ မင်းကြီး ခေဒေါရလောမာဂေါအိမ် မင်းကြီး တိဒလ တို့သည်၊ သောဒုံ မင်းကြီး ဗေရဂေါမောရ မင်းကြီး ဗိရရှအာဓမာ မင်းကြီး ရှိနပ်ဇေဘိုင် မင်းကြီး ရှေမဘာဗေလာ မင်းကြီး တို့နှင့် စစ် တိုက် ကြ၏။ ဗေလပြည်ကားဇောရ အမည်လည်းရှိသတည်း။ ထို ပြည်ရှိသမျှ တို့သည်၊ သောဒုံ အိုင် ဖြစ် သော စိဒ္ဒိမ် ချိုင့် တွင် နီးစပ် လျက်ရှိကြ၏။ တဆယ် နှစ် နှစ် ပတ်လုံးခေဒေါရလောမာ မင်းကြီးထံ ကျွန် ခံပြီးလျှင်တဆယ် သုံး နှစ် မြောက်သောအခါ ပုန်ကန် ကြ၏။ တဆယ် လေး နှစ် မြောက်လျှင်ခေဒေါရလောမာ မင်းသည်၊ မိမိ ဘက်ကနေသော မင်းကြီး တို့နှင့်တကွ လာ အာရှတရုတ်ကာနိမ် မြို့၌ရေဖိမ် လူများကို၎င်းဟာမ မြို့၌ ဇူဇိမ် လူများကို၎င်းကိရယသိမ် ချိုင့်၌ ဧမိမ် လူများကို၎င်း စိရ တောင် ပေါ် မှာဟောရိ လူများကို၎င်း လုပ်ကြံ၍၊ တော နား မှာရှိသော ဧလပါရန် မြို့တိုင်အောင် လိုက်ကြ၏။ တဖန် ပြန် လာ၍ကာဒေရှ ပြည်၊ အင်မိရှပတ် မြို့သို့ ရောက် ပြီးလျှင်၊ အာမလက် ပြည် ရှိသမျှ ကို၎င်းဟာဇဇုန္တာမာ မြို့၌ နေ သောအာမောရိ လူများကို၎င်း လုပ်ကြံ ကြ၏။ ထိုအခါ သောဒုံ မင်းကြီးဂေါမောရ မင်းကြီးအာဓမာ မင်းကြီးဇေဘိုင် မင်းကြီးဇောရ တည်း ဟူသော ဗေလာ မင်းကြီး တို့သည် ချီ ထွက်၍ စိဒ္ဒိမ် ချိုင့် စစ် ပြိုင် ကြ၏။ ထိုသို့ ဧလံ မင်းကြီး ခေဒေါရလောမာဂေါအိမ် မင်းကြီး တိဒလရှိနာ မင်းကြီး အံရဖေလဧလာသာ မင်းကြီး အာရုတ် တည်း ဟူသော၊ မင်းကြီး လေး ပါးနှင့်၊ မင်းကြီးငါး ပါးတို့သည် စစ်ပြိုင်ကြ၏။ 10 စိဒ္ဒိမ် ချိုင့် ၌ ရေညှိ အကျိအချွဲနှင့် ပြည့်သော တွင်း များ ရှိ၏။ သောဒုံ မင်းကြီးဂေါမောရ မင်းကြီးတို့သည် ပြေး ထို တွင်းများ၌ ကျ လေ၏။ ကြွင်း သောသူတို့သည် တောင် သို့ ပြေး ကြ၏။ 11 အောင်သောမင်းတို့သည်၊ သောဒုံ မြို့နှင့် ဂေါမောရ မြို့၌ ရှိသမျှ သော ဥစ္စာ နှင့် မြို့ရိက္ခါ ရှိသမျှ တို့ကို ယူ သွား ကြ၏။ 12 သောဒုံ မြို့၌ နေ သောအာဗြံ အစ်ကို သား လောတ နှင့် သူ ၏ဥစ္စာ တို့ကိုလည်း သိမ်းယူ သွား ၏။ 13 ထိုဘေးမှ လွတ် ပြေးသော သူတယောက်သည်၊ ဟေဗြဲ လူ အာဗြံ နှင့် မိဿဟာယ ဖွဲ့ သောသူ၊ ဧရှကောလ နှင့် အာနေရ ၏အစ်ကို အာမောရိ လူမံရေ ၏ သပိတ်တော နား မှာ နေ သောအာဗြံ ထံသို့ ရောက် သိတင်းကြား ပြောလေ၏။ 14 အာဗြံ သည် မိမိ အစ်ကို သားကို ဘမ်း သွား ကြောင်း ကိုကြား လျှင်မိမိ အိမ် ၌ ဘွား ၍ သွန်သင် သော လူသုံး ရာ တဆယ် ရှစ် ယောက်တို့ကို စီရင် ဒန် မြို့ တိုင်အောင် လိုက် လေ၏။ 15 ညဉ့် အခါ၊ မိမိ လူ တို့ကိုခွဲ တိုက် စေသဖြင့်လုပ်ကြံ ပြီးလျှင်ဒမာသက် မြို့မြောက် ဘက် ဟောဘ မြို့ တိုင်အောင် လိုက် ပြန်လေ၏။ 16 ရန်သူတို့သိမ်း သွားသော ဥစ္စာ ရှိသမျှ ကို၎င်းမိမိ အစ်ကို သား လောတ နှင့် သူ ၏ဥစ္စာ ကို၎င်းမိန်းမ များ နှင့် လူ များကို၎င်း၊ တဖန် ဆောင် ယူခဲ့လေ၏။ 17 ခေဒေါရလောမာ နှင့်သူ့ဘက်ကနေသောမင်းကြီး တို့ကို လုပ်ကြံ ရာမှ အာဗြံပြန် လာသောအခါသောဒုံ မင်းကြီး သည် ခရီးဦးကြို ပြုခြင်းငှါ ရှာဝေ ချိုင့် တည်းဟူသောမင်းကြီး ချိုင့် သို့ ထွက်သွား ၏။ 18 အမြင့်ဆုံး သော ဘုရား သခင်၏ ယဇ် ပုရောဟိတ်ဖြစ်သော၊ ရှာလင် မင်းကြီး မေလခိဇေဒက် သည်လည်းမုန့် နှင့် စပျစ်ရည် ကို ဆောင် ခဲ့ပြီးလျှင် 19 ကောင်းကင် မြေကြီး ရှင်အမြင့်ဆုံး သော ဘုရား သခင်သည် အာဗြံ အား ကောင်းကြီး ပေးတော်မူပါစေသောဟု၊ အာဗြံ ကို ကောင်းကြီး ပေး၍ 20 သင် ၏ ရန်သူ တို့ကို သင် ၏လက် အပ်နှံ တော်မူသော အမြင့်ဆုံး သော ဘုရား သခင်လည်း မင်္ဂလာ ရှိတော်မူစေသတည်းဟု မြွက်ဆို ၏။ အာဗြံသည်လည်း ဥစ္စာ ရှိသမျှတို့ကို၊ ထိုမင်း အား ဆယ် ဘို့တဘို့ လှူ လေ၏။ 21 သောဒုံ မင်းကြီး ကလည်းလူ တို့ကို ကျွန်ုပ် အား ပြန်ပေး ပါ၊ ဥစ္စာ တို့ကိုကား၊ ကိုယ်တိုင် ယူ ပါလော့ဟု အာဗြံ အား ပြော လိုလျှင် 22 အာဗြံက၊မင်းကြီးသည်အာဗြံ ကိုငါ ရတတ် စေပြီဟုပြော စရာမ ရှိစေခြင်းငှါ 23 ကျွန်ုပ်နှင့်အတူလိုက်လာသောသူ၊အာနေရ၊ဧရှကောလ၊မံရေ တို့သည်မိမိ တို့အဘို့ ကိုယူ စေခြင်းငှါအခွင့်ပေးသဖြင်သူတို့ယူသောအဘို့ ကို၎င်း၊ထား၍၊မင်းကြီး၏ဥစ္စာ၊အပ်ခြည်တမျှင်ဖြစ်စေခြေနင်း ကြိုး တပင်ဖြစ်စေ၊တစုံတခု ကိုငါမ ယူ ဟု 24 ကောင်းကင် မြေကြီး ရှင်၊အမြင့်ဆုံး သောဘုရား သခင်ထာဝရဘုရား ရှေ့တော်၌၊ကျွန်ုပ် သည်လက် ကိုချီ ၍အဓိဌာန်ပြုပါပြီဟု၊သောဒုံ မင်းကြီး အား ပြောဆို လေ၏။