4
กำเผียบ​เรื่อง​จาวนา​หว่าน​พืช
พระเยซู​สั่ง​สอน​ตี้​ฮิม​ทะเลสาบ​แหม มี​คน​จ๋ำนวน​นัก​ปา​กั๋น​มา​หลุ้ม​พระองค์ พระองค์​ก็​ลง​ไป​นั่ง​อยู่​ใน​เฮือ​ลอย​ฮิม​ฝั่ง ส่วน​คน​ตังหลาย​ยืน​ฟัง​อยู่​บน​ต๋าฝั่ง พระเยซู​อู้​เป๋น​กำเผียบ​สอน​หมู่​เขา​หลาย​อย่าง พระองค์​เล่า​ว่า “ฟัง​หื้อ​ดีๆ เน่อ มี​จาวนา​คน​นึ่ง​ออก​ไป​หว่าน​เม็ด​พืช ต๋อน​ตี้​หว่าน​อยู่​นั้น บาง​เม็ด​ตก​ต๋าม​หน​ตาง​เตียว นก​ก็​มา​จิก​กิ๋น​เหีย​หมด บาง​เม็ด​ก็​ตก​ลง​ดิน​ตี้​ปื๊น​ตัง​ลุ่ม​เป๋น​บ่าหิน​เต๋ม​ไป​หมด มี​ดิน​บาง​แตะแหยะ​อยู่​ตัง​บน ก็​เยียะ​หื้อ​เม็ด​พืช​นั้น​งอก​ขึ้น​เวย แต่​เมื่อ​โดน​แดด​เผา​นัก​ขึ้น​ติกๆ ก็​เหี่ยว​แห้ง​ต๋าย ย้อน​ว่า​ฮาก​อยู่​ตื้น​ล้ำ​ไป บาง​เม็ด​ตก​ก๋าง​ป่า​หนาม ต้น​หนาม​นั้น​ก็​ใหญ่​ขึ้น​มา​งำ​ต้น​นั้น​เหีย​หมด ต้น​นั้น​ก็​บ่มี​ดอก​บ่มี​หน่วย แต่​มี​บาง​เม็ด​ตก​บน​ดิน​ดี​ก็​งอก​งาม​ใหญ่​ขึ้น เกิด​ดอก​ออก​ผล​สาม​สิบ​เต้า​พ่อง หก​สิบ​เต้า​พ่อง ร้อย​เต้า​พ่อง” แล้ว​พระองค์​อู้​ว่า “ใผ​ยอม​ฟัง​ก็​หื้อ​ฟัง​ไว้​เต๊อะ”
เป้าหมาย​ของ​กำเผียบ
10 เมื่อ​คน​ตังหลาย​ปิ๊ก​ไป​แล้ว สาวก​สิบ​สอง​คน​ตึง​บาง​คน​ตี้​ตวย​พระองค์​อยู่ ก็​ถาม​เถิง​เรื่อง​กำเผียบ​นั้น​ว่า​หมาย​ความ​ว่า​จาใด 11 พระองค์​ตอบ​ว่า “ข้อ​ล้ำเลิ็ก​เรื่อง​แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า​โผด​หื้อ​ต้าน​ตังหลาย​ฮู้​ได้ ส่วน​หมู่​คน​อื่นๆ นั้น จะ​อู้​หื้อ​ฟัง​เป๋น​กำเผียบ​เต้าอั้น 12 เปื้อ​ว่า
‘หมู่​เขา​ผ่อ​แล้ว​ผ่อ​แหม​แต่​จะ​บ่หัน
ฟัง​แล้ว​ฟัง​แหม​แต่​จะ​บ่เข้าใจ๋
ถ้า​เขา​หัน ถ้า​เขา​เข้าใจ๋
เขา​ก็​จะ​ปิ๊ก​มา​หา​พระเจ้า แล้ว​ฮับ​ก๋าน​ยกโต้ษ’
กำ​อธิบาย​กำเผียบ​เรื่อง​จาวนา​หว่าน​พืช
13 แล้ว​พระเยซู​ถาม​หมู่​เขา​ว่า “หมู่​ต้าน​บ่เข้าใจ๋​กำเผียบ​นั้น​เตื้อ​กา แล้ว​จะ​เข้าใจ๋​กำเผียบ​อื่นๆ ได้​จาใด 14 หมาย​ความ​ว่า คน​หว่าน​เม็ด​พืช​นั้น​หว่าน​ถ้อยกำ​ของ​พระเจ้า 15 เม็ด​ตี้​ตก​ต๋าม​หน​ตาง​เตียว​ก็​เหมือน​คน​ตี้​ได้​ฟัง​ถ้อยกำ​ของ​พระเจ้า​แล้ว แต่​ซาต๋าน​มา​ลู่​เอา​ถ้อยกำ​นั้น​ตี้​หว่าน​ลง​ใน​ใจ๋​ของ​เขา​ไป​เหีย 16 ส่วน​เม็ด​ตี้​ตก​ลง​ดิน​ตี้​ปื๊น​ตัง​ลุ่ม​เป๋น​บ่าหิน​เต๋ม​ไป​หมด ก็​เหมือน​คน​ตี้​ได้​ฟัง​ถ้อยกำ แล้ว​ก็​ฮับ​ถ้อยกำ​นั้น​ไว้​บ่า​เดี่ยว​นั้น​เลย​อย่าง​จื้นจม​ยินดี 17 แต่​ฮาก​ลง​ดิน​บ่เลิ็ก อยู่​ได้​บ่เมิน เมื่อ​เกิด​ปั๋ญหา​กาว่า​โดน​ค่ำ​ย้อน​ถ้อยกำ​นั้น เขา​ก็​เลิก​เจื้อ​ไป​เหีย 18 ส่วน​เม็ด​ตี้​ตก​ก๋าง​ป่า​หนาม​นั้น ก็​เหมือน​คน​ตี้​ได้​ฟัง​ถ้อยกำ​แล้ว 19 แต่​ยัง​เป๋น​ห่วง​เรื่อง​ต่างๆ กับ​จีวิต​ใน​โลก​นี้ หลง​มัวเมา​ข้าว​ของ​เงิน​คำ กับ​โลภ​ใค่​ได้​สิ่ง​ต่างๆ สิ่ง​หมู่​นี้​ก็​มา​งำ​ถ้อยกำ​ไว้ เยียะ​หื้อ​ถ้อยกำ​นั้น​บ่เกิด​ผล​ใน​จีวิต 20 แต่​เม็ด​ตี้​ตก​บน​ดิน​ดี​ก็​เหมือน​คน​ตี้​ได้​ฟัง​ถ้อยกำ​แล้ว​ฮับ​ไว้ แล้ว​เกิด​ดอก​ออก​ผล​สาม​สิบ​เต้า​พ่อง หก​สิบ​เต้า​พ่อง ร้อย​เต้า​พ่อง”
ต๋าม​โกม​แล้ว​บัง​ไว้
21 แล้ว​พระองค์​ถาม​หมู่​เขา​ว่า “มี​ใผ​พ่อง​เมื่อ​ต๋าม​โกม​ไฟ​แล้ว​จะ​เอา​ถัง​ควบ​ไว้ กาว่า​เอา​ไป​ซุก​ไว้​ปื๊น​เตียง​เหีย แต่​จะ​บ่เอา​ไป​ตั้ง​บน​ตั่ง​ไว้​กา 22 กู้​สิ่ง​ตี้​เอา​ไป​ซ่อน​ไว้​ก็​จะ​ป๋ากฏ​ออก​มา​หื้อ​หัน กู้​สิ่ง​ตี้​เป๋น​ความ​ลับ​จะ​ถูก​เปิดเผย​หื้อ​ฮู้ 23 ใผ​ยอม​ฟัง​ก็​หื้อ​ฟัง​ไว้​เต๊อะ” 24 พระองค์​อู้​กับ​หมู่​เขา​แหม​ว่า “หื้อ​เอา​ใจ๋​ใส่​ใน​สิ่ง​ตี้​ต้าน​ได้​ฟัง​หื้อ​ดีๆ ต้าน​จะ​สวน​สิ่ง​ตี้​ฟัง​มา​ด้วย​ต๋าง​แก่น​ใด พระเจ้า​จะ​สวน​ความ​เข้าใจ๋​คืน​หื้อ​ต้าน​ด้วย​ต๋าง​แก่น​นั้น ป๋าย​บ่ปอ​จะ​เตื่อม​แถ้ง​หื้อ​แหม 25 คน​ตี้​เข้าใจ๋​อยู่​แล้ว​ก็​จะ​เข้าใจ๋​นัก​ขึ้น​แหม ส่วน​คน​ตี้​บ่เข้าใจ๋​กับ​บ่สนใจ๋​นั้น แม้​สิ่ง​ตี้​เขา​เข้าใจ๋​พระเจ้า​ก็​จะ​เยียะ​หื้อ​เขา​บ่เข้าใจ๋​แหม​เลย”
กำเผียบ​เรื่อง​ก๋าน​งอก​ของ​เม็ด​พืช
26 พระองค์​อู้​ต่อ​แหม​ว่า “แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า​เผียบ​เหมือน​กับ​ป้อจาย​คน​นึ่ง​หว่าน​เม็ด​พืช​ลง​ใน​โต้งนา 27 ต๋อน​เมื่อคืน​ก็​นอน​หลับ เมื่อ​วัน​ก็​ลุก​ขึ้น ไปๆ มาๆ เม็ด​พืช​นั้น​จะ​งอก​จ๋ำเริญ​ขึ้น​จาใด​เขา​ก็​บ่ฮู้ 28 ย้อน​ว่า​ดิน​เยียะ​หื้อ​เม็ด​นั้น​งอก​ขึ้น​เป๋น​ต้น​ก่อน แล้ว​เมื่อลูน​มา​ก็​ออก​งวง หลัง​จาก​นั้น​ก็​มี​เม็ด​ข้าว​เต๋ม​งวง 29 เมื่อ​ข้าว​แก่​ได้​ตี้ สมควร​ดี​เกี่ยว​แล้ว เขา​ก็​ไป​เกี่ยว​เก็บ​มา​ไว้​กิ๋น ย้อน​ว่า​เถิง​ยาม​เกี่ยว​ข้าว​แล้ว”
กำเผียบ​เรื่อง​เม็ด​พืช
30 แล้ว​พระองค์​ก็​อู้​ว่า “จะ​เผียบ​แผ่นดิน​ของ​พระเจ้า​เหมือน​อะหยัง​ดี กาว่า​จะ​อู้​กำเผียบ​จาใด​ดี 31 ก็​เผียบ​เหมือน​เม็ด​มัสตาร์ด​เม็ด​นึ่ง ต๋อน​บ่ม​ไว้​ใน​ดิน เม็ด​ก็​หน้อย​เหลือ​เปิ้น 32 แต่​เมื่อ​งอก​จ๋ำเริญ​ขึ้น​มา​แล้ว ก็​เป๋น​ต้น​ใหญ่​เหลือ​เปิ้น มี​กิ่ง​ใหญ่​ปอ​ตี้​นก​มา​แป๋ง​ฮัง​อาศัย​อยู่​ใน​ฮ่ม​เงา​ของ​ต้น​นั้น​ได้” 33 พระเยซู​ใจ๊​กำเผียบ​หลาย​เรื่อง​จาอี้​ไป​สอน​คน​ตังหลาย​เต้า​ตี้​หมู่​เขา​เข้าใจ๋​ได้ 34 นอก​จาก​กำเผียบ​แล้ว พระองค์​บ่ได้​อู้​อะหยัง​กับ​หมู่​เขา​แหม แต่​เมื่อ​คน​ตังหลาย​ปิ๊ก​ไป​แล้ว พระองค์​ก็​อธิบาย​กำเผียบ​หมู่​นั้น​หื้อ​หมู่​สาวก​ฟัง
พระเยซู​ห้าม​ลมหลวง
35 เมื่อ​แลง​วัน​นั้น พระเยซู​บอก​หมู่​สาวก​ว่า “หื้อ​หมู่​เฮา​ข้าม​ทะเลสาบ​ไป​เผิก​ตัง​ปู๊น​กั๋น​เต๊อะ” 36 หมู่​เขา​ก็​ลา​คน​ตังหลาย ปา​กั๋น​ลง​เฮือ​กับ​พระองค์​ตี้​นั่ง​ใน​เฮือ​อยู่​แล้ว แล้ว​ปา​พระองค์​ไป มี​เฮือ​หลาย​ลำ​ตวย​ไป 37 จู่ๆ ลมหลวง​ก็​เกิด​ขึ้น เยียะ​หื้อ​คลื่น​ซัด​น้ำ​เข้า​มา​จ๋น​ปอ​จะ​เต๋ม​ลำ​เฮือ 38 แต่​พระเยซู​นอน​หนุน​หมอน​หลับ​อยู่​ต๊าย​เฮือ หมู่​สาวก​ก็​มา​ฮ้อง​พระองค์​ลุก บอก​ว่า “อาจ๋ารย์​บ่ห่วง​กั๋น​พ่อง​กา หมู่​เฮา​ก่ำลัง​จะ​จ๋ม​น้ำ​ต๋าย​กั๋น​หมด​แล้ว”
39 พระองค์​ก็​ลุก​ขึ้น​ห้าม​ลม แล้ว​สั่ง​คลื่น​ว่า “ย้าง ย้าง​บ่าเดี่ยว​นี้” แล้ว​ลม​ก็​ย้าง คลื่น​ก็​หนิมผิ้ว​บ่า​เดี่ยว​นั้น​เลย 40 พระองค์​อู้​กับ​หมู่​เขา​ว่า “กั๋ว​เยียะ​หยัง บ่มี​ความ​เจื้อ​กา” 41 หมู่​เขา​กั๋ว​ขนาด อู้​กั๋น​ใน​หมู่​เขา​ว่า “ต้าน​ผู้​นี้​เป๋น​ใผ​กั๋น ขนาด​ลม​หลวง​กับ​คลื่น​แฮง​ก็​ยัง​เจื้อ​ฟัง​ต้าน”
4:12 อสย. 6:9-10