7
กำสอน​ของ​ป้ออุ๊ย​แม่หม่อน​ของ​หมู่​เฮา
มี​หมู่​ฟาริสี​กับ​หมู่​ธรรมาจ๋ารย์​ตี้​มา​จาก​กรุง​เยรูซาเล็ม​ปา​กั๋น​มา​หา​พระเยซู หมู่​เขา​หัน​สาวก​ของ​พระเยซู​บาง​คน​บ่ซ่วย​มือ​ต๋าม​พิธี​ตาง​ศาสนา​ยิว​ก่อน​กิ๋น​ข้าว (​จาว​ยิว​ตังหลาย​ตึง​คน​ตี้​เป๋น​หมู่​ฟาริสี​จะ​ถือ​ต๋าม​กำสอน​ตี้​ป้ออุ๊ย​แม่หม่อน​สอน​ต่อๆ กั๋น​มา​ว่า ถ้า​บ่ซ่วย​มือ​ต๋าม​พิธี​ตาง​ศาสนา​เหีย​ก่อน จะ​บ่กิ๋น​ข้าว​เตื้อ หลัง​จาก​ไป​ซื้อ​ของ​ใน​กาด​มา​แล้ว ก็​ต้อง​ซ่วย​มือ​ต๋าม​พิธี​นั้น​เหีย​ก่อน​เหมือน​กั๋น แล้ว​ก้อย​กิ๋น​ข้าว ก็​มี​ฮีต​ฮอย​อื่นๆ แหม​หลาย​อย่าง​ตี้​เขา​ถือ อย่าง​ก๋าน​ล้าง​ถ้วย จ๊อน หม้อ​ใส่​น้ำ ตึง​หม้อแก๋ง​ตวย​)
ย้อน​จาอั้น​หมู่​ฟาริสี​กับ​หมู่​ธรรมาจ๋ารย์​ก็​ถาม​พระเยซู​ว่า “เป๋น​จาใด​หมู่​สาวก​ของ​ต้าน​บ่เยียะ​ต๋าม​ฮีต​เก่า​ฮอย​เดิม​ตี้​ป้ออุ๊ย​แม่หม่อน​สอน​ไว้ แต่​ปา​กั๋น​ใจ๊​มือ​ตี้​เป๋น​มลทิน​กิ๋น​ข้าว” พระองค์​ตอบ​ว่า “หมู่​ต้าน​เป๋น​คน​หน้า​ซื่อ​ใจ๋​ก๊ด อิสยาห์​อู้​ถูก​แต๊ๆ ตี้​ตวายตั๊ก​เถิง​หมู่​ต้าน​ว่า
“​คน​หมู่​นี้​นับถือ​เฮา​ก้า​ปาก​ของ​เขา​เต้าอั้น
แต่​ใจ๋​อยู่​ห่าง​ไก๋​จาก​เฮา​ขนาด
ก็​เลย​บ่มี​ประโยชน์​ตี้​หมู่​เขา​จะ​นมัสก๋าน​เฮา
ย้อน​เขา​เอา​กฎ​ตี้​คน​ตั้ง​ขึ้น​มา​อ้าง​เป๋น​กำสั่ง​ของ​พระเจ้า​”
หมู่​ต้าน​ละเลย​กำสั่ง​สอน​ของ​พระเจ้า แล้ว​ไป​ยึด​ถือ​ต๋าม​กำสอน​ของ​ป้ออุ๊ย​แม่หม่อน​ตี้​สอน​ต่อๆ กั๋น​มา” แล้ว​พระเยซู​อู้​แหม​ว่า “หมู่​ต้าน​เก่ง​ขนาด​ตี้​ปา​กั๋น​หลบ​หลีก​กำสั่ง​ของ​พระเจ้า เปื้อ​เยียะ​ต๋าม​ฮีต​เก่า​ฮอย​เดิม​ของ​ป้ออุ๊ย​แม่หม่อน​ตี้​สอน​ต่อๆ กั๋น​นั้น 10 อย่าง​เจ้น โมเสส​สอน​ไว้​ว่า ‘จง​เคารพ​นับถือ​ป้อ​แม่​ของ​ตั๋ว’ กับ ‘คน​ใด​ตี้​สาป​แจ้ง​ป้อ​แม่​จะ​ต้อง​มี​โต้ษ​เถิง​ต๋าย’ 11 แต่​หมู่​ต้าน​แอกขะแตก​สอน​ว่า ทรัพย์​สมบัติ​ตี้​ควร​จะ​จ้วยเหลือ​ป้อ​แม่​นั้น ก็​เปิง​ดี​ตี้​จะ​เอา​ไป​ถวาย​หื้อ​กับ​พระเจ้า​แตน​ 12 ลูก​คน​นั้น​ก็​มี​ข้อ​แก้​ตั๋ว​บ่ต้อง​จ้วยเหลือ​ป้อ​แม่ 13 หมู่​ต้าน​ก็​เยียะ​หื้อ​ถ้อยกำ​ของ​พระเจ้า​บ่มี​ผล ย้อน​ฮีต​เก่า​ฮอย​เดิม​ตี้​สอน​ต่อๆ กั๋น​มา กับ​โดย​เยียะ​แหม​หลาย​อย่าง​ตี้​เหมือน​กับ​จาอี้​ตวย”
สิ่ง​ตี้​เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน
14 พระเยซู​ก็​ฮ้อง​คน​ตังหลาย​เข้า​มา​หา​แหม แล้ว​อู้​กับ​หมู่​เขา​ว่า “หมู่​ต้าน​กู้​คน​ฟัง​หื้อ​ดีๆ หื้อ​เข้าใจ๋​แต๊ๆ เน่อ 15 ก๋าน​กิ๋น​ของ​ตี้​ห้าม​กิ๋น​บ่ได้​เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน แต่​สิ่ง​ตี้​ออก​มา​จาก​ตัง​ใน​ใจ๋ สิ่ง​นั้น​ละ​จะ​เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน 16 ใผ​ยอม​ฟัง​ก็​หื้อ​ฟัง​ไว้​เต๊อะ” 17 เมื่อ​พระเยซู​ละ​คน​ตังหลาย​เข้า​ไป​ใน​เฮือน หมู่​สาวก​ก็​เข้า​มา​ถาม​พระองค์​ว่า “กำเผียบ​นั้น​หมายความ​ว่า​จาใด” 18 พระองค์​ปิ๊ก​ถาม​หมู่​เขา​ว่า “ต้าน​ตังหลาย​ยัง​บ่เข้าใจ๋​แหม​กา ต้าน​ยัง​บ่หัน​เตื้อ​ก๋า คือ​ว่า​บ่มี​อะหยัง​ตี้​เข้า​ปาก​ไป​แล้ว​เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน​ได้ 19 ย้อน​ว่า​บ่ได้​เข้า​ไป​ใน​จิตใจ๋ แต่​ลง​ต๊อง​แล้ว​ก็​ถ่าย​ออก​ไป​เหีย” (​ตี้​อู้​จาอี้​เป๋น​ก๋าน​บอก​หื้อ​ฮู้​ว่า​ของ​กิ๋น​กู้​อย่าง​กิ๋น​ได้ บ่มี​อัน​ใด​เป๋น​มลทิน) 20 พระองค์​ก็​อู้​ต่อ​แหม​ว่า “สิ่ง​ตี้​ออก​มา​จาก​จิตใจ๋​ของ​คน​นั้น​ละ​เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน 21 ย้อน​ว่า​สิ่ง​ตี้​ออก​มา​จาก​จิตใจ๋​ของ​คน​คือ​ก๋าน​กึ๊ด​ฮ้าย ก๋าน​ลัก​ของ ก๋าน​ฆ่า​คน ก๋าน​เยียะ​บาป​ตาง​เพศ​กู้​อย่าง 22 ก๋าน​เล่น​จู๊ ก๋าน​ขี้โลภ ก๋าน​เยียะ​ฮ้าย ก๋าน​หลอกลวง ราคะ​ตั๋ณหา ความ​อิจฉา​ขอย​ยวน ก๋าน​ใส่​ฮ้าย​คน​อื่น ความ​หยิ่ง​จ๋องหอง กับ​ก๋าน​เป๋น​คน​บ่มี​สำนึก​ใน​ตาง​ธรรม 23 สะป๊ะ​กู้​สิ่ง​ตี้​บ่ดี​นี้​ออก​จาก​ใจ๋​ของ​คน เยียะ​หื้อ​คน​เป๋น​มลทิน”
ความ​เจื้อ​ของ​แม่ญิง​จาว​ซีเรีย​ฟีนิเซีย
24 พระเยซู​ลุก​จาก​ตี้​หั้น​เข้า​ไป​ใน​แคว้น​เมือง​ไทระ​กับ​เมือง​ไซดอน​ แล้ว​เข้า​ไป​ใน​เฮือน​หลัง​นึ่ง พระองค์​บ่ต้อง​ก๋าน​หื้อ​ใผ​ฮู้​ใผ​หัน แต่​ก็​ยัง​มี​คน​ฮู้​คน​หัน​อยู่
25 มี​แม่ญิง​คน​นึ่ง ลูกสาว​ของ​นาง​ถูก​ผี​ฮ้าย​เข้า เมื่อ​ฮู้​ข่าว​เถิง​เรื่อง​พระเยซู นาง​ก็​เข้า​มา แล้ว​ไหว้​ตี้​ตี๋น​ของ​พระองค์ 26 แม่ญิง​คน​นั้น​บ่ใจ้​เป๋น​จาว​ยิว แต่​เป๋น​จาว​ซีเรีย​ฟีนิเซีย ตี้​อู้​ภาษา​กรีก นาง​มา​อ้อนวอน​ขอ​หื้อ​พระองค์​ขับ​ไล่​ผี​ออก​จาก​ลูก​สาว 27 พระองค์​อู้​กับ​แม่ญิง​คน​นั้น​ว่า “หื้อ​หมู่​ลูก​กิ๋น​อิ่ม​เหีย​ก่อน​เต๊อะ บ่ถูกต้อง​ตี้​จะ​เอา​ของกิ๋น​ของ​ลูก​ไป​โจ้ง​หื้อ​หมา” 28 แต่​แม่ญิง​คน​นั้น​ตอบ​พระองค์​ว่า “แม่น​แล้ว​ต้าน​เจ้า​ข้า แม้​แต่​หมา​ตี้​อยู่​ปื๊น​โต๊ะ ก็​ได้​กิ๋น​เศษ​ของกิ๋น​ลูก​ตี้​ตก​ลง​จาก​โต๊ะ” 29 พระเยซู​บอก​นาง​ว่า “ย้อน​เจ้า​ตอบ​จาอี้ ปิ๊ก​ไป​บ้าน​เจ้า​เต๊อะ ผี​ออก​จาก​ลูก​สาว​แล้ว​เน่อ” 30 เมื่อ​นาง​ปิ๊ก​ไป​แผว​บ้าน ก็​หัน​ลูก​สาว​นอน​อยู่​บน​ตี้นอน ผี​ออก​ไป​แล้ว
พระเยซู​ฮักษา​คน​ตี้​หู​หนวก​กับ​ปาก​กั๊ก
31 แล้ว​พระเยซู​ออก​จาก​แคว้น​เมือง​ไทระ​เตียว​ก๋าย​เมือง​ไซดอน ไป​ทะเลสาบ​กาลิลี​ใน​แคว้น​ทศบุรี 32 มี​คน​ปา​ป้อจาย​หู​หนวก​ปาก​กั๊ก​คน​นึ่ง​มา​หา​พระองค์ อ้อนวอน​ขอ​พระองค์​วาง​มือ​บน​ตั๋ว​คน​นั้น เปื้อ​ฮักษา​เขา​หื้อ​หาย
33 พระองค์​ปา​ป้อจาย​คน​นั้น​ออก​จาก​คน​ตังหลาย​ไป​อยู่​แหม​ตี้​นึ่ง พระองค์​เอา​นิ้ว​มือ​ซุก​เข้า​ไป​ใน​ฮู​หู​ของ​เขา แล้ว​ถ่ม​น้ำลาย​ใส่​นิ้ว​มือ​แปด​ตี้​ลิ้น​ของ​เขา 34 แล้ว​พระองค์​แหงน​หน้า​ผ่อ​ฟ้า​สวรรค์ ถอน​หาย​ใจ๋​ยาว​ด้วย​ความ​อินดู​แล้ว​บอก​คน​นั้น​ว่า “เอฟฟาธา” แป๋​ว่า “จง​เปิด​ออก” 35 แล้ว​หู​ของ​คน​นั้น​ก็​ได้ยิน ลิ้น​ก็​อู้​ได้​ถอบ​ขึ้น​มา​บ่า​เดี่ยว​นั้น​เลย
36 พระองค์​สั่ง​หมู่​คน​ตี้​ปา​เขา​มา​บ่หื้อ​ไป​เล่า​เรื่อง​นี้​หื้อ​ใผ​ฟัง แต่​ยิ่ง​พระองค์​สั่ง​ห้าม​นัก​เต้า​ใด หมู่​เขา​ก็​ยิ่ง​บอก​คน​อื่น​นัก​ขึ้น​เต้า​อั้น 37 คน​ตังหลาย​ก็​ปา​กั๋น​งืด​ขนาด​อู้​กั๋น​ว่า “กู้​สิ่ง​ตี้​พระเยซู​เยียะ​นั้น​ดี​ขนาด พระองค์​เยียะ​หื้อ​คน​หู​หนวก​ได้ยิน เยียะ​หื้อ​คน​ใบ้​อู้​ได้”
7:7 อสย. 29:13 7:11 ถ้า​แป๋​ตรง​กับ​ภาษา​กรีก​จะ​เป๋น “โกระบาน” แป๋​ว่า ของ​ตี้​แยก​ไว้​เปื้อ​ถวาย​พระเจ้า​ 7:16 สำเนา​โบราณ​บาง​ฉบับ​บ่มี​ข้อ 16​ 7:24 สำเนา​โบราณ​บาง​ฉบับ​บ่มี​กำ​ว่า “กับ​เมือง​ไซดอน” 7:25 ใน​ภาษา​กรีก เป๋น​กำ​ว่า บ่สะอาด​