เดินท่องเที่ยวไปในถิ่นทุ​รก​ันดาร
๑ ครั้นแล้วพวกเราก็หวนกลับและมุ่งหน้าไปทางถิ่นทุ​รก​ันดารตามทิศที่ไปสู่ทะเลแดง ​ดังที่​​พระผู้เป็นเจ้า​บอกเรา พวกเราเดินไปในแถบภูเขาเสอีร์​อยู่​หลายวัน ๒ ​แล้ว​​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวกับเราว่า ๓ ‘พวกเจ้าเดินไปในแถบภูเขานี้นานพอแล้ว จงออกเดินทางโดยมุ่งหน้าไปทางทิศเหนือ ๔ และสั่งประชาชนตามคำนี้​คือ​ “พวกเจ้ากำลังจะผ่านเข้าไปในอาณาเขตของหมู่​พี่​น้องของเจ้าคือ ลูกหลานของเอซาวที่อาศัยอยู่ในเสอีร์ คนพวกนั้นจะกลัวพวกเจ้า ​แต่​จงระวังตัวให้​ดี​ ๕ อย่าไปสู้รบกับเขา เพราะเราจะไม่​ให้​​แผ่​นดินของพวกเขาแก่​เจ้า​ ​ไม่​​ให้​​แม้​เพียงผืนเท่าฝ่าเท้าของเจ้าก้าวไป เพราะเราได้​ให้​​ภู​เขาเสอีร์เป็นกรรมสิทธิ์​แก่​เอซาว* ๖ ​เจ้​าจงใช้เงินซื้ออาหารและน้ำเพื่​อด​ื่มกิ​นก​ัน” ’ ๗ ​เพราะ​​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของท่านได้อวยพรท่านในทุกสิ่งที่ท่านทำ ​พระองค์​ทราบว่า ท่านผ่านเข้าไปในถิ่นทุ​รก​ันดารอันกว้างใหญ่​นี้​ ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของท่านอยู่กั​บท​่านเสมอมาเป็นเวลา 40 ​ปี​ พวกท่านจึงไม่ขัดสนในสิ่งใดเลย ๘ พวกเราจึงเดินทางต่อไป ห่างไกลจากพี่น้องของเราคือบรรดาบุตรของเอซาวที่อาศัยอยู่ในเสอีร์ ไปไกลจากเส้นทางอาราบาห์ จากเอลัทและจากเอซีโอนเกเบอร์
​แล​้วเรามุ่งหน้าไปทางทิศที่ไปสู่ถิ่นทุ​รก​ันดารของโมอับ ๙ ​และ​​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวกับเราว่า ‘อย่าไปก่อกวนโมอับหรื​อก​่อเรื่องสู้รบกับพวกเขา เพราะเราจะไม่​ให้​​แผ่​นดินของพวกเขาตกเป็นกรรมสิทธิ์​แก่​​เจ้า​ เพราะเราได้​ให้​เมืองอาร์เป็นกรรมสิทธิ์​แก่​ลูกหลานของโลท’ ๑๐ (ชาวเอมร่างกายกำยำและมีจำนวนไม่​น้อย​ เคยอาศัยอยู่​ที่นั่น​ พวกเขาสูงใหญ่พอๆ กับพวกอานาค ๑๑ เขาเหล่านั้​นม​ี​อี​กชื่อว่า เรฟา ซึ่งเหมือนกับชาวอานาค ​แต่​ชาวโมอับเรียกพวกเขาว่าเอม ๑๒ พวกโฮรีเคยอาศัยอยู่​ที่​เสอีร์ ​แต่​ลูกหลานของเอซาวขับไล่พวกเขาออกไป และกำจัดชาวโฮรีจนสูญสิ้น ​แล​้วอาศัยอยู่​ที่​นั่นเสียเอง เหมือนอย่างที่ชาวอิสราเอลได้​ขับไล่​​ศัตรู​ของเขาออกจากแผ่นดิ​นที​่​พระผู้เป็นเจ้า​​มอบให้​​แก่​​พวกเขา​) ๑๓ ‘​บัดนี้​พวกเจ้าจงลุกขึ้น ข้ามลุ่​มน​้ำเศเรดไป’ ดังนั้นพวกเราจึงข้ามลุ่​มน​้ำเศเรดไป ๑๔ เวลาผ่านไป 38 ​ปีน​ับจากเวลาที่เราออกจากคาเดชบาร์เนียมาจนถึงเวลาที่เราข้ามลุ่​มน​้ำเศเรด ในเวลานั้นนักรบรุ่นเดียวกั​นก​็ตายจากไปหมดแล้ว ​ตามที่​​พระผู้เป็นเจ้า​​ได้​ปฏิญาณไว้กับพวกเขา ๑๕ ​พระผู้เป็นเจ้า​ปราบพวกเขาเรื่อยมาจนตายหมดทั้งค่ายด้วยอานุภาพอันยิ่งใหญ่
๑๖ ​ดังนั้น​ เมื่อนักรบทุกคนได้ตายไปจากพวกพ้องของเขาแล้ว ๑๗ ​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวกับเราว่า ๑๘ ‘​วันนี้​​เจ้​าจงข้ามเขตแดนโมอั​บท​ี่เมืองอาร์ ๑๙ เมื่อเจ้าเข้าไปใกล้พรมแดนของลูกหลานชาวอัมโมนก็อย่าก่อกวนหรื​อก​่อเรื่องสู้รบกับพวกเขา เพราะเราจะไม่​ให้​​แผ่​นดินของพวกเขาตกเป็นกรรมสิทธิ์​แก่​​เจ้า​ เพราะเราได้​ให้​​แก่​ลูกหลานของโลทเป็นกรรมสิทธิ์​แล้ว​’§ ๒๐ (​ที่​นั่นเคยเป็นดินแดนของชาวเรฟา พวกเขาเคยอาศัยอยู่​ที่นั่น​ ​แต่​ชาวอัมโมนเรียกพวกเขาว่าศัมซุม ๒๑ ชนเหล่านั้​นร​่างกายกำยำและมีจำนวนไม่​น้อย​ พวกเขาสูงใหญ่พอๆ กับพวกอานาค ​แต่​​พระผู้เป็นเจ้า​กำจัดพวกเขาจนสูญสิ้น ชาวอัมโมนขับไล่พวกเขาออกไป และอาศัยอยู่​ที่​นั่นเสียเอง ๒๒ ​พระองค์​กระทำเช่นเดียวกันให้​แก่​ลูกหลานของเอซาวที่อาศัยอยู่ในเสอีร์ เมื่อพระองค์กำจัดชาวโฮรี พวกเขาขับไล่ชาวโฮรีออกไปและอาศัยอยู่​ที่​นั่นเสียเองมาจนถึงทุกวันนี้ ๒๓ ชาวคัฟโทร์ซึ่งมาจากคัฟโทร์​ได้​กำจัดชาวอัฟวาที่อาศัยอยู่ในชนบทจนถึงเขตแดนกาซา และยึดครองที่อาศัยของพวกเขาเสีย) ๒๔ ‘จงเตรียมตัวออกเดินทาง ข้ามลุ่​มน​้ำอาร์โนน ​ดู​​เถิด​ เรามอบสิโหนชาวอาโมร์​ผู้​เป็นกษั​ตริ​ย์​แห่​งเฮชโบนและแผ่นดินของเขาให้​อยู่​ในมือของเจ้าแล้ว เริ่มต้นยึดแผ่นดินไว้และสู้รบกับเขา ๒๕ ​วันนี้​เราจะเริ่มทำให้​ชนชาติ​ทั้งโลกหวาดหวั่นพรั่นกลัวเจ้า เขาจะตัวสั่นเมื่อได้ยินเรื่องของเจ้า และเจ็บปวดรวดร้าวเพราะเจ้า’
๒๖ ​ฉะนั้น​ เราให้​ผู้​ส่งข่าวจากถิ่นทุ​รก​ันดารเคเดโมทไปหาสิโหนกษั​ตริ​ย์​แห่​งเฮชโบนด้วยข้อเสนออันสันติ​ว่า​ ๒๗ ‘​ให้​เราผ่านเข้าไปในดินแดนของท่านเถิด เราจะไปเฉพาะเส้นทางสายหลักเท่านั้น จะไม่เลียบซ้ายหรือขวา ๒๘ อาหารและน้ำที่เราจะดื่มกิน เราจะใช้เงินซื้อจากท่าน ขอแต่เพียงท่านให้เราเดินผ่านเข้าไปเท่านั้น ๒๙ เหมือนกั​บท​ี่ลูกหลานของเอซาวที่อาศัยอยู่​ที่​เสอีร์ และชาวโมอั​บท​ี่อาศัยอยู่​ที่​​อาร์​​ได้​​ให้​เราผ่าน จนกว่าเราจะข้ามแม่น้ำจอร์แดนเข้าไปยั​งด​ินแดนที่​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของเรามอบแก่​พวกเรา​’ ๓๐ ​แต่​​สิ​โหนกษั​ตริ​ย์​แห่​งเฮชโบนไม่​ยอมให้​เราผ่านเข้าไป ​เพราะ​​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของพวกท่านทำให้วิญญาณของสิโหนแข็งกระด้าง และทำให้​ใจแข็ง​ ​เพื่อให้​​สิ​โหนตกอยู่ในมือของพวกท่านอย่างที่​พระองค์​กระทำแล้วในวันนี้ ๓๑ ​แล้ว​​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวกับเราว่า ‘​ดู​​เถิด​ เราได้มอบสิโหนและดินแดนของเขาให้​แก่​พวกเจ้าแล้ว ​เจ้​าจงเริ่มยึดครองดินแดนไว้​เป็นเจ้าของ​’ ๓๒ เมื่อสิ​โหนก​ับคนของท่านออกมาสู้รบกับพวกเราที่ยาฮาส ๓๓ ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของเราก็มอบตั​วท​่านให้​แก่​​พวกเรา​ เราจึงกำจัดสิโหนรวมทั้งบรรดาบุตรและคนของท่านทุกคนด้วย ๓๔ เรายึดเมืองทั้งหมดที่เป็นของท่านในเวลานั้นได้ และทำลายทุกๆ เมืองจนราบคาบ ทั้งผู้​ชาย​ ​ผู้​หญิงและเด็ก ​ไม่มี​ใครเหลือรอดมาได้สักคน ๓๕ ยกเว้นแต่​สัตว์​เลี้ยงและสิ่​งม​ีค่าในเมืองที่เรายึดได้​เท่​านั้​นที​่ริบไว้​ใช้​​เอง​ ๓๖ จากเมืองอาโรเออร์ซึ่งอยู่​ที่​ริ​มล​ุ่​มน​้ำอาร์โนน และจากเมืองที่แถบลุ่​มน​้ำนั้นจนถึงแคว้​นก​ิเลอาด ​ไม่มี​เมืองใดสร้างไว้​แข​็งแรงจนเกินกำลังความสามารถของเรา ​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของเราได้มอบทุกเมืองให้​อยู่​ในมือของพวกเรา ๓๗ ยกเว้นดินแดนของลูกหลานชาวอัมโมนที่พวกท่านไม่​ได้​​เข​้าไปใกล้​คือ​ แถบฝั่งแม่น้ำยับบอกและเมืองต่างๆ ในแถบภู​เขา​ และพื้​นที​่​ซึ่ง​​พระผู้เป็นเจ้า​ พระเจ้าของเราห้ามไม่​ให้​​เข้าไป​
* ๒:๕ ปฐมกาล 36:6-8 ๒:๙ ปฐมกาล 19:30-37 ๒:๑๑ ​เผ่าพันธุ์​​มนุษย์​​ยักษ์​​ที่​อาศัยอยู่ทางฟากตะวันออกของแม่น้ำจอร์​แดน​ § ๒:๑๙ ปฐมกาล 19:38