๑๕
เยรูซาเล็มเป็นเถาองุ่​นอ​ันไร้​ประโยชน์​
๑ ​พระผู้เป็นเจ้า​​กล​่าวกับข้าพเจ้าดังนี้​ว่า​ ๒ “​บุ​ตรมนุษย์​เอ๋ย​ ​ไม้​จากเถาองุ่นจะดีกว่ากิ่​งก​้านของต้นไม้อื่นใดในป่าได้​อย่างไร​ ๓ ​ไม้​จากเถาองุ่นเอามาทำสิ่งใดได้บ้างไหม ​มี​ใครใช้​ไม้​เถาทำเป็นเดือยแขวนภาชนะได้​ไหม​ ๔ ​ดู​​เถิด​ มันถูกโยนเป็นเชื้อเพลิงในกองไฟ เมื่อปลายไม้​ถู​กเผาไหม้ทั้งสองข้าง และตรงกลางก็เป็นถ่าน ​แล​้วมันใช้​ทำประโยชน์​อะไรได้​บ้าง​ ๕ ​ดู​​เถิด​ เมื่​อม​ันเป็นไม้​ท่อน​ มันถูกใช้​ให้​​เป็นประโยชน์​​ไม่ได้​​เลย​ เมื่อไฟไหม้จนเป็นเถ้าถ่าน มันยิ่งจะใช้ทำอะไรไม่​ได้​​อี​กเลย” ๖ ​ฉะนั้น​ พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​​กล​่าวดังนี้​ว่า​ “เราได้โยนไม้เถาลงในท่ามกลางต้นไม้ในป่าซึ่งเราใช้เป็นเชื้อเพลิงอย่างไร เราก็จะกระทำต่อบรรดาผู้​อยู่​อาศัยในเยรูซาเล็มอย่างนั้น ๗ เราจะขัดขวางพวกเขา ​ถึงแม้​ว่าพวกเขาหนีรอดจากไฟได้ ไฟก็ยังจะเผาไหม้​พวกเขา​ และพวกเจ้าจะรู้​ว่า​ เราคือ​พระผู้เป็นเจ้า​เมื่อเราขัดขวางพวกเขา ๘ และเราจะทำให้​แผ่​นดินเป็​นที​่​รกร้าง​ เพราะพวกเขาไม่​ภักดี​” พระผู้เป็นเจ้าผู้​ยิ่งใหญ่​ประกาศดังนั้น