LUKA
1
1 Saygıdeğer Teofilos,
Birçok kişi aramızda olup bitenlerin tarihçesini sırasıyla düzenleyip yazma işine girişti. 2 Başlangıçtan beri görgü tanıkları ve sözün hizmetkârları olanlar bunları bize ilettiler. 3 Ben de tüm bu olayları en başından itibaren inceden inceye araştırmış biri olarak bunları sana sırasıyla yazmayı uygun gördüm. 4 Öyle ki, sana iletilen bu bilgilerin doğruluğundan emin olabilesin.
5 Yahudiye Kralı Hirodes günlerinde, Aviya bölüğünden Zekeriya adında bir kâhin vardı. Aron soyundan gelen karısının adı Elizabet’ti. 6 Her ikisi de Tanrı önünde doğru kişilerdi, Efendi’nin tüm buyrukları ve kuralları uyarınca kusursuz bir yaşam sürerlerdi. 7 Ne var ki çocukları yoktu. Çünkü Elizabet kısırdı ve ikisinin de yaşı oldukça ilerlemişti.
8 Zekeriya kendi bölüğünün hizmet ettiği bir gün Tanrı önünde kâhinlik görevini yerine getiriyordu. 9 Kâhinlik geleneği uyarınca Efendi’nin Tapınağı’na girip buhur yakma görevi kurayla ona düştü. 10 Buhur yakıldığı sırada tüm halk dışarıda dua ediyordu.
11 Efendi’nin bir meleği buhur sunağının sağ tarafında durarak ona göründü. 12 Zekeriya onu görünce irkildi ve korkuya kapıldı. 13 Ama melek ona, “Korkma Zekeriya, çünkü duan işitildi. Karın Elizabet sana bir oğul doğuracak ve adını Yuhanna koyacaksın. 14 Sana sevinç ve coşku getirecek ve birçokları onun doğumuna sevinecek. 15 Çünkü Efendi’nin önünde büyük biri olacak. ‘Hiç şarap ve içki içmeyecek’, daha annesinin karnındayken Kutsal Ruh’la dolacak. 16 İsrael'in çocuklarından birçoğunu Tanrıları EFENDİ’ye döndürecek. 17 Babaların yüreklerini çocuklara, söz dinlemeyenleri doğru kişilerin anlayışına döndürmek,
Efendi’ye hazırlanmış bir halk yetiştirmek için Eliyah’ın ruhu ve gücüyle Efendi’nin önünden gidecek” dedi.
18 Zekeriya meleğe, “Bundan nasıl emin olabilirim? Çünkü ben yaşlı bir adamım ve karımın yaşı da epey ilerlemiş durumda” dedi.
19 Melek ona, “Ben Tanrı’nın huzurunda duran Gabriel’im. Seninle konuşmak ve bu müjdeyi sana bildirmek için gönderildim. 20 İşte, dilin tutulacak ve bu şeyler olana dek konuşamayacaksın, Çünkü zamanı gelince gerçekleşecek olan bu sözlerime inanmadın.”
21 Halk Zekeriya’yı bekliyordu. Tapınakta neden bu denli uzun kaldığını merak ediyordu. 22 Dışarı çıktığında onlarla konuşamadı. O zaman tapınakta bir görüm gördüğünü anladılar. Onlara işaretler yapıyor ama konuşamıyordu. 23 Görev günleri dolunca Zekeriya evine geri döndü. 24 Bundan bir süre sonra karısı Elizabet gebe kaldı ve beş ay evine kapandı. 25 “Efendi halimi gördü, insanlar arasındaki utancımı kaldırmak için bana bu iyiliği yaptı” dedi.
26 Tanrı, altıncı ayda, Melek Gabriel’i, Galile’de bulunan Nasıra Kenti’ne,
27 David soyundan Yosef adlı bir adamla nişanlı kıza gönderdi. Kızın adı Mariyam’dı. 28 Melek içeri girdikten sonra ona, “Sevin, ey Tanrı’nın lütfetmiş olduğu kız! Efendi seninledir. Kadınlar arasında ne mutlu sana!” dedi.
29 Bu sözlere Mariyam çok şaşırdı, böyle bir selamın ne anlama gelebileceğini düşündü. 30 Melek ona, “Korkma Mariyam, çünkü Tanrı’da lütuf buldun” dedi. 31 İşte, gebe kalıp bir oğul doğuracak ve adını ‘Yeşua’ koyacaksın. 32 O büyük olacak ve kendisine En Yüce Olan’ın Oğlu denecek. Efendi Tanrı O’na atası David’in tahtını verecek. 33 O, Yakov’un soyu üzerinde sonsuza dek hüküm sürecek, egemenliğinin sonu gelmeyecek.”
34 Mariyam meleğe, “Bakire olduğum halde bu nasıl olabilir?” dedi.
35 Melek ona şöyle yanıt verdi: “Kutsal Ruh üzerine gelecek ve Yüceler Yücesi’nin gücü sana gölge salacak. Bu nedenle, doğacak olan kutsal kişiye, Tanrı’nın Oğlu denecek. 36 İşte, akraban Elizabet de yaşlılığında bir oğula gebe kaldı. Kısır bilinen bu kadın şimdi altıncı ayındadır. 37 Çünkü Tanrı için olanaksız hiçbir şey yoktur.”
38 Mariyam, “İşte, ben Efendi’nin hizmetkârıyım. Benim için dediğin gibi olsun” dedi.
Bunun üzerine melek onun yanından ayrıldı.
39 Mariyam o günlerde Yahuda’nın dağlık bölgesindeki bir kasabaya gitmek üzere acele yola çıktı. 40 Zekeriya’nın evine girip Elizabet’i selamladı. 41 Elizabet Mariyam’ın selamını duyar duymaz, karnındaki bebek sıçradı. Elizabet Kutsal Ruh’la doldu. 42 Yüksek sesle, “Sen kadınlar arasında kutsanmış olansın, rahminin ürünü de kutsanmıştır!
43 Nasıl oldu da, Efendim’in annesinin yanıma gelme lütfu bana böyle bağışlandı? 44 İşte, selamını duyar duymaz, karnımdaki çocuk sevinçle sıçradı! 45 Efendi’nin kendisine söylemiş olduğu sözlerin gerçekleşeceğine iman eden kadına ne mutlu!”
46 Mariyam şöyle dedi: “Canım Efendi’yi yüceltir.
47 Ruhum, Kurtarıcım Tanrı’da sevinç bulur,
48 Çünkü O, sıradan biri olan hizmetkârının durumunu gördü. Çünkü işte, bundan böyle bütün kuşaklar bana kutsanmış diye- cekler.
49 Çünkü Güçlü Olan benim için büyük işler yaptı. O’nun adı kutsaldır.
50 O’nun merhameti, kuşaklar boyunca kendisinden korkanların üze- rindedir.
51 Koluyla kuvvetini gösterdi.
Gururluları yüreklerindeki büyüklenmeleriyle darmadağın etti.
52 Güçlüleri tahtlarından indirdi, Sıradan insanları yükseltti.
53 Açları iyiliklerle doyurdu. Zenginleri ise eli boş gönderdi.
54 Atalarımıza -Avraham’a ve soyuna sonsuza dek- söz verdiği gibi,
55 Merhamet etmeyi unutmayarak hizmetkârı İsrael’e yardım etti.”
56 Mariyam yaklaşık üç ay kadar Elizabet’in yanında kaldı, sonra evine döndü.
57 Elizabet’in doğurma vakti gelince, dünyaya bir oğul getirdi.
58 Komşuları ve akrabaları, Efendi’nin ona ne denli merhamet gösterdiğini duyunca onun sevincine ortak oldular. 59 Sekizinci gün çocuğu sünnet etmeye geldiler. Ona babası Zekeriya’nın adını vermek istediler. 60 Ama annesi, “Hayır, adı Yuhanna olacak” dedi.
61 Ona, “Akrabalarından bu isimde kimse yok” dediler. 62 Bunun üzerine, çocuğa hangi adı koymak istediğini babasına işaretle sordular.
63 Zekeriya bir yazı levhası istedi ve “Adı Yuhanna’dır” diye yazdı. Herkes şaşıp kaldı. 64 Tam o sırada Zekeriya’nın ağzı açıldı, dili çözüldü.
Tanrı’yı yücelten sözler söyledi. 65 Çevrede bulunanların hepsini bir korku sardı. Bütün bu olanlar Yahudiye’nin dağlık bölgesinin her yerinde konuşulmaya başlandı. 66 Olayı duyanların hepsi, “Acaba bu çocuk ne olacak?” diye çok merak ediyordu. Çünkü Efendi onunla birlikteydi.
67 Babası Zekeriya Kutsal Ruh’la dolarak şöyle peygamberlik etti:
68 “İsrael’in Tanrısı Efendi’ye övgüler olsun,
Çünkü halkını ziyaret ederek fidyeyle kurtarmaya geldi.
69 Hizmetkârı David’in soyundan bizim için güçlü bir kurtarıcı çıkardı.
70 Eski çağlardan beri kutsal peygamberlerin ağzından söylediği gibi,
71 Bizden nefret eden herkesin elinden kurtuluşumuzu sağladı.
72 Atalarımıza merhamet ederek kutsal antlaşmasını anmış oldu.
73 Atamız Avraham'a ant içerek,
74 Düşmanlarımızın elinden kurtaracağına, ömrümüz boyunca,
75 O’nun önünde kutsallık ve doğruluk içinde, korkmadan O’na hizmet edeceğimize söz vermişti.
76 Ve sen, ey çocuk, En Yüce Olan’ın peygamberi olarak anılacaksın. Çünkü Efendi’nin önünden O’nun yollarını hazırlamak için gidecek- sin,
77 Ve O’nun halkına, günahlarının bağışlanmasıyla kurtulacaklarını bildireceksin.
78 Tanrımız’ın yüce merhameti sayesinde, Yücelerden doğan güneş bizi ziyaret edecek.
79 Karanlıkta ve ölümün gölgesinde yaşayanlara ışık saçarak, Ayaklarımızı esenlik yoluna yöneltecek.”
80 Çocuk büyüyüp ruhsal açıdan güçleniyordu. İsrael’de görüneceği güne dek ıssız yerlerde yaşadı.