1 মই যিহোৱাতে আশ্ৰয় লৈছোঁ।

তোমালোকে কেনেকৈ মোক ক’ব পাৰা,

“পক্ষীৰ দৰে উৰি পৰ্ব্বতলৈ পলাই যোৱা?”

2 কিয়নো চোৱা! শুদ্ধ অন্তৰৰ লোকক আন্ধাৰৰ পৰা আহত কৰিবৰ কাৰণে

দুষ্টবোৰে নিজৰ ধনু ভিৰাই লৈছে,

তেওঁলোকে তাত কাঁড় লগাইছে।

3 যদি ভিত্তিমূলবোৰ ধ্বংস কৰা হয়,

তেন্তে ধাৰ্মিকসকলে কি কৰিব পাৰিব?

4 কিন্তু যিহোৱা, তেওঁৰ পবিত্ৰ মন্দিৰত আছে;

তেওঁৰ সিংহাসন স্বর্গতে আছে।

তেওঁ মানুহলৈ চাই থাকে,

তেওঁৰ চকুৱে মানুহক পৰীক্ষা কৰে।

5 যিহোৱাই ধাৰ্মিক আৰু দুষ্ট সকলোকে পৰীক্ষা কৰে;

কিন্তু যিবোৰ দুষ্ট, অত্যাচাৰপ্রিয়, তেনেলোকক তেওঁ ঘৃণা কৰে।

6 তেওঁ দুষ্ট লোকৰ ওপৰত জ্বলন্ত অগ্নি আৰু গন্ধক বর্ষাব;

তেওঁৰ পাত্রৰ পৰা দগ্ধ কৰি নিয়া বতাহ তেওঁলোকৰ ভাগত হ’ব।

7 যিহোৱা ধাৰ্মিক, আৰু ধার্মিকতা তেওঁ ভাল পায়;

সৎ লোকে তেওঁৰ মুখ দেখা পাব।