1 پولُس و سیلاس، چه اَمْپیپولیس و اَپولونیَهئے شهران گوَستنت و تِسالونیکیا آتکنت، یَهودیان اۆدا کَنیسَهے هست‌اَت. 2 پولُس وتی هێل و آدتئے سرا کَنیسَها شت و تان سئے شَبَّتئے رۆچا چه پاکێن کتابان گۆن آیان گپّ و تْرانی کرت. 3 آییا گۆن بازێن بئیان و مُهرێن دَلیلان پَدّر کرت که مَسیه باید اِنت سکّی و سۆری بسگّیت، بمریت و پدا چه مُردگان جاه بجنت. گوَشگا اَت: «اے ایسّا که آییئے بارئوا من شمارا سهیگ کنگا آن، اے هما مَسیه اِنت.» 4 چه یَهودیان لهتێن، اَنچش هم چه آ هُداتُرسێن یونانیان و دگه مزنێن رُمبے چه نامدارێن جنێنان، اے هبر په دل مَنِّتنت و پولُس و سیلاسئے همراه بوتنت. 5 بله یَهودیان گۆن پولُس و سیلاسا هَسَدّ کرت. چه بازارا لهتێن لات و لۆپرێن مردم مُچّ کرت، رُمبے جۆڑێنت و شهرئے تها شۆرشِش کرت. آیان، پولُس و سیلاسئے شۆهاز و مردمانی مُچّیئے دێما آرگا، یاسونئے لۆگئے سرا اُرُش برت. 6 بله وهدے ندیستنتِش، یاسون و دگه لهتێن باورمندێن براتِش گپت و گِرّان کنان شهرئے مسترانی جِرگها پێش کرتنت. آ په کوکّار گوَشگا اتنت: «اے مردمان، دنیا په سر زرتگ و نون اِدا آتکگ‌اَنت. 7 یاسونا هم وتی لۆگا برتگ‌اَنت. رومئے کئیسرئے ناپرمانیا کننت و گوَشنت دگه بادشاهے هست که نامی ایسّا اِنت.» 8 چه اے هبرانی اِشکنگا، مردم و شهرئے مستران تُرست و دِلتپرکه بوتنت. 9 چه یاسون و آییئے همراهان مانزمانی‌اِش*17‏:9 مانزمانی، بزان زمانت. گپت و یله‌اِش داتنت.

10 اَنچش که شپ بوت، براتان پولُس و سیلاس بیریَهئے شهرا راه داتنت. اۆدئے رسگا، یَهودیانی کَنیسَها شتنت. 11 اے شهرئے یَهودی چه تِسالونیکیئے شهرئے یَهودیان واهگدارتر†17‏:11 واهگدار، بزان لۆٹۆک، دلمانگ، هُدۆناک. اتنت. آیان، په هُبّ و هُدۆک هُدائے هبر مَنِّت و هر رۆچ پاکێن کتابِشَ وانتنت و پٹّ و پۆلِشَ کرت تان بزاننت بارێن پولُسئے هبر راست اَنت یا نه؟ 12 چه آیان بازێنێا باور کرت و دگه بازێن نامدارێن یونانی مردێن و جنێنے هم باورمند بوت. 13 وهدے تِسالونیکیئے یَهودی سهیگ بوتنت که پولُس بیریَهئے شهرا هُدائے هبرا شِنگ و تالان کنگا اِنت، همۆدا شتنت، مردمِش شۆرێنت و شهرا آشۆپِش پاد کرت. 14 گڑا، براتان اِشتاپی پولُس تئیابا برت و رَسێنت، بله سیلاس و تیموتاووسا بیریَها داشت. 15 پولُسئے همراهێن رُکست کنۆک، گۆن آییا تان آتِنئے شهرا آتکنت. چه پولُسا اے پرمانِش گپت که سیلاس و تیموتاووس وتا زوتّ آییئے کِرّا برسێننت، نون پِر ترّتنت.

16 وهدے پولُس، آتِنئے شهرا په سیلاس و تیموتاووسئے آیگا وداریگ و رهچار اَت، آییا دیست که شهر چه بُتان پُرّ اِنت. باز گَمیگ و دلرنج بوت. 17 پمێشکا کَنیسَها شت و گۆن یَهودی و درکئومێن هُداتُرسێن مردمان گِند و نِندیَ کرت. بازارئے چارراهئے سرا هم گۆن رهگوَزێن مردمان هر رۆچ گپّ و تْرانیَ کرت. 18 اۆدا، لهتێن اِپیکوری و اِسْتوییکی‡17‏:18 اِپیکوریانی اے باور اَت که دنیائے مکسد شادکامی و وشتامی اِنت و سْتوییکی بزان رئواکیانی راه، چه دنیائے هر پئیمێن وشتامیا پهرێز کنگ اَت. پیلسوپ گۆن آییا دپَ کپت. چه آیان، لهتێنا گوَشت: «اے پوتّار چے گوَشگا اِنت؟» دگه لهتێنا گوَشت: «گوَشئیگا، بێگانگێن هُدایانی جارا پِرّێنگا اِنت.» آیان، پمێشکا اے هبر کرت که پولُس، ایسّا و مُردگانی جاه جنَگئے وشّێن مستاگا تالان کنگا اَت. 19 آیان پولُس، «اَریوپاگوسا»§17‏:19 «اَریوپاگوس» شهرئے مزنێن سرۆکانی دیوانجاه اَت. برت و گوَشتِش: «بوتَ کنت ما بزانێن اے نۆکێن تالیم که تئو دئیئے چی اِنت؟ 20 تئیی هبر مئے گۆشان اَجب اَنت و ما اِشانی مانایا زانگَ لۆٹێن.» 21 آتِنئے مُلکی و درمُلکی سجّهێن مردمان، اَبێد چه اے کارا دگه کارے نێست‌اَت که بنندنت و نۆکێن هال و جاورانی بارئوا گپّ و تْران بکننت و بِشکننت.

22 نون پولُس، اَریوپاگوسئے دیوانجاها اۆشتات و تْرانی کرت: «او آتِنئے جهمنندان! من گِندگا آن که شما باز دین‌دۆستێن مردم اێت. 23 وهدے شهرئے سئیل و سئوادا در کپتان، بازێن بُت و کُربانجاهُن دیستنت، آیانی تها یک اَنچێن کُربانجاهے هم دیستُن که اۆدا نبشتگ‌اَت: ‹په هما هُدایا که زانگ نبوتگ.› هما هُدا که شما آییا اَنگتَ نزانێت بله آییا پرستشَ کنێت، من هما هُدائے بارئوا گۆن شما تْرانَ کنان. 24 آ هُدا هما اِنت که اے دنیا و اِشیئے تهئے سجّهێن چیزّی اڈّ کرتگ‌اَنت. آ وت، زمین و آسمانئے هُداوند اِنت، پمێشکا آییا مردمانی دستئے جۆڑ کرتگێن پرستشگاهان جاگهَ نبیت. 25 آ په انسانئے هچّ چیزّا وازمند نه‌اِنت و هچکَس په آییا هِزمتے کرتَ نکنت، چیا که آ وت هرکَسا زِند و ساهَ بَکشیت و انسانئے اے دگه لۆٹ و گَرَزان هم سَرجمَ کنت. 26 آییا دنیائے سجّهێن مردم چه یکّێا پێدا کرتگ و سجّهێن کئوم و کُٹُم دنیائے چارێن کُنڈان تالان کرتگ‌اَنت. آیانی دئور و باریگ و هَند و جاگهانی مرز و سیمسری هم، پێسرا گیشّێنتگ‌اَنت، 27 تان مردم هُدایا شۆهاز بکننت و بلکێن آییا در بگێجنت، بله راستی اِش اِنت که آ چه ما هچکَسا دور نه‌اِنت. 28 ‹چیا که مئے زِند، جُنزگ*17‏:28 جُنزگ، بزان سَهدارانی سُر و پُر و هرکت اِنت. و هرکت و هستی چه هماییا اِنت.› اَنچش که چه شمئے جندئے شائران لهتێنا گوَشتگ: ‹ما هم آییئے پُشتپَد اێن.› 29 اگن ما هُدائے پُشتپَد اێن، گڑا نباید اِنت ما هُدایا گۆن سُهر، نُگره و سِنگا اڈّ کرتگێن بُتان همدَروَر بکنێن که مردمان گۆن وتی هئیال و هنرا جۆڑێنتگ‌اَنت. 30 هُدا، چه انسانئے پێسریگێن زمانگانی اے نازانتیا سر گوَستگ، بله نون آ هر جاگه هرکَسا پرمان دئیگا اِنت که پشۆمان ببێت. 31 چیا که آییا یک رۆچے گیشّێنتگ که آ رۆچا دنیائے سجّهێن مردمانی کرتگێن کاران گۆن اِنساپ دادرسی و داوریَ کنت و په اے مکسدا یکّے گچێنی کرتگ. هُدایا آ پمێشکا چه مُردگان زندگ کرت که په هرکَسا اے هبرئے راستی پکّا ببیت.»

32 وهدے آیان پولُسئے اے هبر اِشکت که هُدا مُردگان پدا زندگَ کنت، لهتێنا آییئے سرا مَلنڈ و مسکرا کرت، بله دگه لهتێنا گوَشت: «اے بارئوا دگه برے مارا گێشتر سرپد کن.» 33 گڑا پولُس، چه دیوانا در آتک. 34 لهتێن مردما آییئے هبر مَنِّت و ایسّائے سرا باورمند بوت. چه باوَر کنۆکان یکّے، اَریوپاگوسئے دیوانئے باسکے اَت که آییئے نام دیونیسیوس اَت و یک جنێنے که نامی داماریس اَت و گۆن آیان دگه لهتێن هم گۆن اَت.