4
وتا هُدائے دستا بدئیێت
1 شمئے نیاما، جنْگ و دَپجاک، چه کجا ودیَ بنت؟ چه شمئے جندئے هما تَمَه و واهگان نه‌اَنت که شمئے رگ و بندانی تها جنْگا اَنت؟ 2 چیزّے لۆٹێت و شمارا نرسیت. چه هماییئے تَمَها، هۆن و کۆشا کپێت، بله اَنگت شمارا نرسیت. نون جنْگ و جدالَ جۆڑێنێت، پدا هم شمارا نرسیت چیا که چه هُدایا نلۆٹتگۆ. 3 وهدے لۆٹێت و نرسیت، په اے سئوَبا اِنت که شما گۆن بدێن مُراد و واهگے لۆٹتگ تان آ چیزّان په وتی ائیش و نۆشان کار ببندێت. 4 او زِنهکاران! نزانێت که دنیائے دۆستی، هُدائے دژمنی اِنت؟ هرکَس که دنیائے دۆستیئے رندا اِنت، وتا هُدائے دژمنَ جۆڑێنیت. 5 هئیالَ کنێت که پاکێن کتابا مُپت و ناهودگ گوَشتگ: «روهے که هُدایا مئےشمئے جسم و جانا دَمِتگ، تان هَسَدّئے کِساسا په ما هُدۆناک*4:5 هُدۆناک، بزان واهگدار، اَرمانی، لۆٹۆک، دلمانگ. اِنت»؟ 6 بله رهمتے که آ مارا بَکشیت، بێهساب گێشتر اِنت. پمێشکا پاکێن کتابَ گوَشیت:
هُدا پُرکِبر و گُروناکێن†4:6 گُروناک، بزان مَگرور. مردمانی دێما مُهرَ اۆشتیت،
بله بێکِبر و دربێشێن مردمانی سرا وتی رهمتانَ گوارێنیت.
7 گڑا، وتا هُدائے دستا بدئیێت. شئیتانئے دێما مُهر بۆشتێت و آ چه شمئے دێما تچیت. 8 گۆن هُدایا نزّیک ببێت، هُدا هم گۆن شما نزّیکَ بیت. او گُنهکاران! وتی دستان پاک کنێت. او دودلان! وتی دلا ساپ کنێت، 9 زاری بکنێت، مۆتک بیارێت و بگرێوێت. وتی کَندگان مۆتکئے تها بدل کنێت و شادهیان اندۆهانی تها. 10 هُداوندئے بارگاها، بێکِبر و دربێش ببێت و هُداوند شمارا بُرز و سرپرازَ کنت.
اێر مجنێت
11 او براتان! یکدومیا اێر مجنێت و بدگۆیی مکنێت. هرکَس که وتی براتا بد بگوَشیت و آییا مئیاربار بکنت، راست اِش اِنت که آییا شَریَت بد گوَشتگ و مئیاریگ کرتگ. اگن تئو شَریَتئے دادرسیا کنئے، گڑا شَریَتئے سرا کار کنگا نه‌ائے، شَریَتئے هِلاپا شئور بُرّگا ائے. 12 بله دادرس و شَریَتئے جۆڑێنۆک یکّے. آ هما اِنت که رَکّێنگ و تباه کنگئے واک و توانی هست. گڑا تئو کئے ائے که وتی همساهگئے دادرسیا کنئے؟
په بانداتا ناهودگێن پَهر
13 بله شما که گوَشێت: «مرۆچی و باندا اے شهر و آ شهرا رئوێن و سالے همانگُرَ گوازێنێن، سئوداگریَ کنێن و مزنێن سوتَّ کَٹّێن،» شَرّ گۆش دارێت. 14 شما همینچُک هم نزانێت که باندا چے بیت. شمئے زِند چیّے؟ شما باپ و هُرمئے‡4:14 باپ و هُرم هما دوتّ اِنت که سردیانی مۆسما چه ڈگارا درَ کئیت و گارَ بیت. اُردو و پارسیا «بخار». پئیما اێت که دمانُکێا گِندگَ بیت و پدا گارَ بیت. 15 گڑا چُش بگوَشێت: «اگن هُداوند بلۆٹیت، زندگَ مانێن و اے پئیم و آ پئیما کنێن.» 16 بله نون چُش اِنت که په کِبرے پَهرَ کنێت. هر اے وڑێن پَهرے سِلّ اِنت. 17 گڑا، اگن کَسے بزانت کجام کار شَرّ اِنت و آ کارا مکنت، گُنهکارَ بیت.