1 یک رَندے ایسّا گِنیسارِتئے مَزَن‌گوَرمئے*5‏:1 بزان جَلیلئے مَزَن‌گوَرم. مَزَن‌گوَرم، بزان دریاچه. لَمبا†5‏:1 لمب، بزان دامن، کِرّ. اۆشتاتگ‌اَت و مردم هُدائے هبرانی گۆش دارگا، یکدومیا تێلانک دئیان، آییئے چپّ و چاگردا مُچّ اتنت. 2 آییا، گوَرمئے کِرّا دو بۆجیگ‡5‏:2 بۆجیگ، بزان لانچ، یکدار، کشتی. دیست. ماهیگیر چه بۆجیگان اێر کپتگ‌اتنت و وتی دام و ماهۆران شۆدگا اتنت. 3 ایسّا چه هما بۆجیگان یکّێا که شَمونئیگ اَت، سوار بوت. چه شَمونا لۆٹتی بۆجیگا چه تئیابا§5‏:3 تئیاب، بزان دریائے کِرّ، ساهِل. کمّے دور ببارت. رَندا نِشت و چه همۆدا مردمانی تالیم دئیگا لگّت.

4 وهدے هبری هلاس بوتنت، گۆن شَمونا گوَشتی: «بۆجیگا گوَرمئے جُهلانکیان ببر و وتی دامان په ماهیگئے شکارا آپا دئور بدئیێت.» 5 شَمونا گوَشت: «واجه! دۆشی ما سجّهێن شپ دلسیاهی کَشّتگ و مارا هچ ماهیگ دستا نکپتگ، بله نون که تئو گوَشئے، من دامان آپا دئورَ دئیان.» 6 آیان دام آپا دئور داتنت و همینچُک ماهیگِش گپت که دام دِرَگی بوتنت. 7 پمێشکا، دومی بۆجیگئے نِشتگێن همکارِش، گۆن اِشاره په کُمکا تئوار کرتنت. آ آتکنت و دوێن بۆجیگ چه ماهیگا همینکدر پُرّ بوتنت که آپا بُڈّگی اتنت.

8 وهدے شَمون پِتْرُسا اے کار دیست، چه تُرسا ایسّائے پادان کپت و گوَشتی: «او هُداوند! منا یله دئے و برئو، چیا که من گُنهکارے آن.» 9 چه بازێن ماهیگانی شکارا، شَمون پِتْرُس و آییئے سجّهێن همکار هئیران اتنت. 10 همے ڈئولا، زِبْدیئے دوێن چُکّ، آکوب و یوهَنّا که شَمونئے شریکدار اتنت، هم هئیران بوتنت. ایسّایا گۆن شَمونا گوَشت: «متُرس! تان اے وهدا تئو ماهیگ شکار کرتگ، چه اِد و رَند مردمانی دلان شکارَ کنئے.»*5‏:10 دلئے شکار کنگئے مکسد مردمان هُدائے راها آرگ اِنت. 11 پدا آیان وتی بۆجیگ و دام تئیابا آورتنت و وتی سجّهێن کار و بار یله داتنت و ایسّائے همراه بوتنت.

12 دگه رۆچے، ایسّا یک شهرێا اَت. اۆدا مردے سرا تان پادا سْیَه‌گَرّئے نادْراهیا گپتگ‌اَت. وهدے ایسّایی دیست، آتک و دێم په چێر کپت، دَزبندی‌ای کرت: «او واجه! اگن تئو بلۆٹئے منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.»‡5‏:12 تئوراتا گَرّئے نادْراه پلیت و ناپاک زانگ بوتگ‌اَنت. اگن کَسے چه اے ناجۆڑیا دْراه ببیت باید اِنت گۆن موسّائے شَریَتئے رَندگیریا دینی پێشواێئے گوَرا برئوت و هئیراتے بکنت. 13 ایسّایا وتی دست شهارت، دستی پِر مُشت و گوَشتی: «منَ لۆٹان. دْراه و پاک ببئے!» هما دمانا، سْیَه‌گَرّا مرد یله دات. 14 ایسّایا آ هُکم دات و کَڈّن§5‏:14 کَڈَّن، بزان مُهرێن تاکید، هُکم. کرت: «اے هبرا گۆن هچکَسا مگوَش، بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و په وتی پاک و پَلگاریا، هما کُربانیگ که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، هئیراتی بکن تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.» 15 بله ایسّائے نام و تئوار اَنگت هم هر جاه شِنگ و تالانَ بوت و بازێن مردم په آییئے هبرانی گۆش دارگ و وتی ناجۆڑیانی دْراه کناێنگا آتک و آییئے کِرّا مُچَّ بوتنت. 16 ایسّا گێشتر، چه مردمان دور، گِستا و تهنا، بَرّ و گیابانان دْوا کنگا اَت.

17 یک رۆچے، ایسّا درس و سَبک دئیگا اَت. لهتێن پَریسی و شَریَتئے استاد، که چه جَلیل و یَهودیَهئے سجّهێن مێتگان و چه اورْشَلیما آتکگ‌اَت، همۆدا نِشتگ‌اتنت. په نادْراهانی دْراه کنگا، هُداوندئے زۆر و توان گۆن ایسّایا گۆن اَت. 18 هما وهدا لهتێن مردما، تَهتێئے سرا یک لَنگ و مُنڈێن مردے گۆن اَت و آتکنت. آیان باز جُهد کرت که آییا ایسّائے دێما بیارنت، 19 بله چه مردمانی بازێن مُچّیا، آیان لۆگئے تۆکا آتک نکرت. پمێشکا، نادْراهِش زرت، لۆگئے سرا سر کپتنت و نادْراهِش گۆن تَهتا چه بانئے سرا جهلاد، ایسّائے دێما اێر دات. 20 وهدے ایسّایا آیانی اے باور دیست، گوَشتی: «او منی دۆست! تئیی گناه بَکشگ بوتنت.» 21 چه ایسّائے اے هبرا، پَریسی و شَریَتئے اے دگه زانۆگر، که اۆدا نِشتگ‌اتنت، پِگر کنگا اتنت: «اے کئے اِنت که کُپرَ کنت؟! اَبێد چه*5‏:21 اَبێد چه، بزان گئیر چه. هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان پهِلّ کرت و بَکشتَ نکنت.» 22 بله ایسّایا آیانی دلئے هال و هبر زانتنت و گوَشتی: «شما چیا وتی دلا چُشێن هئیالَ کارێت؟ 23 کجام هبرئے گوَشگ آسانتر اِنت: ‹تئیی گناه بَکشگ بوتگ‌اَنت،› یا: ‹پاد آ، برئو؟› 24 بله تان شما بزانێت، منا که انسانئے چُکّ†5‏:24 دانیال نبیا اے پِرنام په یک هَستیێا کار بستگ که آ چه آسمانا کئیت. ایسّا مَسیها اے پِرنام په وت زرتگ تان مردم بزاننت که آ چه آسمانا آتکگ و هما واده داتگێن مَسیه انت. آن، اے دنیایا گناهانی پهِلّ کنگئے واک و اِهتیار هست...» پدا گۆن آ لَنگا گوَشتی: «...ترا گوَشان، پاد آ، وتی تَهت و گندلان بزور و لۆگا برئو.» 25 هما دمانا، مرد سجّهێنانی دێما پاد آتک، وتی تَهت و گَندلی بَڈّا کرتنت و هُدایا سِپَت و سَتا کنان لۆگا شت. 26 چه اے کارئے گِندگا، اۆدئے نِشتگێن مردم هئیران و هَبَکّه بوتنت، هُدااِش سَتا کرت و ساڑات و په تُرسے گوَشتِش: «مرۆچی ما چۆنێن بَه مانگێن کار دیستگ!»

27 رَندا، ایسّا ڈنّا در آتک و لاوی نامێن یک سُنگی و مالیاتگیرێن مردے دیستی، که وتی کارئے جاگها نِشتگ‌اَت. ایسّایا گوَشت: «بیا، منی رَندگیریا بکن.» 28 لاوی پاد آتک و سجّهێن چیزّی یله داتنت و آییئے همراه بوت.

29 گڑا لاویا وتی لۆگا په ایسّائے شرپا، پُرمڑاهێن مهمانیے کرت. اے مهمانیا، بازێن مالیاتگیر و لهتێن دگه مردم گۆن آیان گۆن اَت.‡5‏:29 بنی اِسراییلیان، سُنگی و مالیاتگیرێن مردم نادۆست اتنت، چیا که آ رومئے هکومتئے کارنده اتنت و بازێنێا په وتی نَپ و سوتّا چه مردمان گێشێن سُنگ و باجَ گپت. 30 پَریسی و آیانی شَریَتئے زانۆگران، گۆن ایسّائے مریدان گِلگ کنانا گوَشت: «شما چیا گۆن سُنگی و گُنهکاران یکّێن وانئے سرا ورێت و نۆشێت؟» 31 ایسّایا گوَشت: «دْراه و سلامتێن مردمان، داکتر پکار نه‌اِنت، نادْراهان داکتر پکار اِنت. 32 من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گُنهکارانی لۆٹگ و گوانک جنَگا آتکگان، که آ چه وتی سِلّێن کاران پشۆمان ببنت.»

33 لهتێنا، چه ایسّایا جُست کرت: «یَهیائے مرید گێشتر رۆچگَ دارنت و زِگر و دْوا کننت. پَریسیانی مرید هم اَنچشَ کننت، بله تئیی مرید مُدامَ ورنت و نۆشنت.» 34 ایسّایا گوَشت: «سورئے مهمان، تان وهدے که سالۆنک گۆن آیان گۆن اِنت، په رۆچگئے دارگا هُجّ کنگَ بنت؟ 35 بله وهدے کئیت که سالۆنک چه آیان جتا کنگَ بیت، گڑا آ رۆچگَ بنت.»

36 ایسّایا اے مِسال هم دات: «هچکَس چه نۆکێن پَشکێا چُنڈے نبُرّیت و کوَهنێن پَشکا پَچّ و پینگَ نجنت و اگن چُش بکنت نۆکێن پَشکا دِرّیت. کوَهنێن پَشک هم گۆن نۆکێن پَچّا ڈئولدارَ نبیت. 37 همے ڈئولا، هچکَس نۆکێن شرابا کوَهنێن زِکّان§5‏:37 زِکّ، بزان چه پسئے پۆستا اڈّ کرتگێن درپے که چه مَشکا بَزتر اِنت. مانَ نکنت، چیا که نۆکێن شراب، زِکّا تْراکێنیت. شرابَ رِچنت و زِکّ هم زئوالَ بیت. 38 نۆکێن شراب، باید اِنت نۆکێن زِکّا مان رێچگ ببیت. 39 کَسے که کوَهنێن شرابئے ورگا هێلدار اِنت، نۆکێن شرابَ نئوارت. په آییئے دلا کوَهنێن شراب تامدارتر اِنت.»