1 هپتگئے ائولی رۆچا، بزان یکشَمبِهئے گوَرباما،*24‏:1 گوَربام، بزان رۆٹکّ، رۆچئے در آیگئے وهد. جنێنان هما وشبۆێن رۆگن و اَتر که تئیار کرتگ‌اتنت، زرتنت و کبرئے سرا شتنت، 2 بله دیستِش هما ڈۆک که کبرئے دپا اَت لێٹ گپتگ و چه وتی جاگها ٹَگلتگ. 3 وهدے کبرئے تها شتنت، هُداوندێن ایسّائے جۆنِش ندیست. 4 هئیران اتنت و نزانتِش چے بکننت که اَناگت دو مرد، گۆن دْرپشۆکێن گُد و پُچّان آیانی کَشا اۆشتات. 5 جنێنان، چه تُرسا وتی سر جَهل کرت، بله آ دوێنان گوَشت: «شما چیا آ زندگێنا، مُردگانی نیاما شۆهازَ کنێت؟ 6 آ، اِدا نه‌اِنت، آییا جاه جتگ. یات کنێت، آ وهدی که اَنگت گۆن شما جَلیلا اَت، چے گوَشتی؟ 7 شمارا نگوَشتی که ‹انسانئے چُکّ باید اِنت گُنهکارانی دستا دئیگ ببیت، باید اِنت سَلیب کَشّگ ببیت و سئیمی رۆچا پدا زندگ ببیت و جاه بجنت›؟» 8 گڑا، آ جنێن ایسّائے اے هبرئے یات و تْرانَگا کپتنت.

9 چه کبرئے سرا که پِر ترّتنت، اے سجّهێن هال و هبرِش گۆن یازدهێن کاسِد و آ دگران گوَشتنت. 10 آ که اے هبرِش په کاسِدان رَسێنت، مَریم مَجْدَلیَه، یوانّا، آکوبئے مات مَریم و آیانی آ دگه همراهێن جنێن اتنت. 11 کاسِدان، جنێنانی هبر بے سر و بُنێن هبر زانت و باورِش نکرتنت. 12 بله پِتْرُس پاد آتک و په دْرِکّے کبرئے نێمگا شت، سَری جَهل کرت و کَبرئے تها چارتی، بله چه لیلُمێن گُدان و اَبێد، دگه هچّی ندیست. گڑا چه وتی دیستگێنان، هئیران و هَبَکّه بوت و لۆگا پِر ترّت.

13 هما رۆچا، چه آیان دو مرید، دێم په اِماووس نامێن مێتگێا رئوگا اَت که چه اورْشَلیما کِساس یازده کیلومیتر دور اَت.†24‏:13 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «شست ستادیا». 14 آ، راها گۆن یکدگرا همے بوتگێن هبر و هالانی بارئوا گپّ و تْران کنگا اتنت. 15 همے وهدا که گپّ و هبرا اتنت، اَناگت ایسّا وت آیانی کِرّا آتک و گۆن آیان هۆر و همراه بوت. 16 بله پَجّاهِش نئیاورت، چیا که آیانی چمّ پردهێا پۆشتگ‌اتنت.

17 ایسّایا جُست کرت: «شما وتی راها، چۆنێن سَرهالانی بارئوا گپّ و تْران کنگا اێت.» آ گۆن گَمناکێن چِهرگے اۆشتاتنت. 18 گڑا چه آیان یکّێا که نامی کْلیوپاس اَت، پَسّئو دات: «اورْشَلیما دَرامدێن مردم یکّێن تئو ائے، چه اے سَرهالان که همے رۆچان اۆدا بوتگ‌اَنت سهیگ نه‌ائے؟» 19 جُستی کرت: «چه کجام سَرهالان؟» گوَشتِش: «هما که ایسّا ناسِریئے سرا آتکنت. آ، پئیگمبرے اَت که آییئے کار و هبران، هُدائے بارگاه و مردمانی گوَرا، بازێن زۆر و کدرتے مان اَت. 20 بله مئے مزنێن دینی پێشوا و کئومئے سرۆکان درکئومانی دستا دات که په آییا کۆشئے هُکما بدئینت و رَندا آیان سَلیب کَشّت. 21 مارا اُمێت اَت، آ هما بیت که اِسراییلا رَکّێنیت. نون گپّ اِش اِنت که اے هبران سئے رۆچ گوَستگ. 22 چه مئے همراهێن جنێنان، لهتێنانی هبران هم مارا هئیرتێا پِرّێنتگ. آ مرۆچی بامگواها کبرئے سرا شتگ‌اَنت، 23 بله آییئے جۆنِش ندیستگ. گڑا آتکنت و مارا هالِش دات که آیان په اِلهام و شُبێن پرێشتگ دیستگ‌اَنت که گوَشتگِش: ‹ایسّا زندگ اِنت.› 24 چه مئے مردمان هم لهتێن کبرئے سرا شتگ و آیان هم اَنچش که جنێنان گوَشتگ هما ڈئولا دیستگ، بله آیانی چمّ په واجهئے جندا نکپتگ.»

25 ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «او ناسرپدان! په نبیانی سجّهێن هبرانی باور کنگا شمئے دل کۆر اِنت. 26 مَسیها په وتی شان و شئوکتئے رَسگا، اے سکّی و سۆری سگّگی نه‌اتنت؟» 27 رَندا ایسّایا وتی بارئوا، موسّا و سجّهێن نبیانی پاکێن کتابانی تها، هرچے که نبیسگ بوتگ‌اَت، آ سرپد کرتنت.

28 اَنچش که هما مێتگئے نزّیکا آتک و رَستنت که اۆدا رئوگی اتنت، ایسّایا اے دابا پێش داشت که آییا دورتر رئوگی اِنت. 29 آیان دَزبندی کرت: «شپا گۆن ما بجَلّ چیا که رۆچ شتگ و شپ آیَگی اِنت.» گڑا، ایسّا هم شت تان گۆن آیان بمانیت.

30 هما وهدا که ایسّا گۆن آیان په ورگا نِشت، نانی زرت، هُدائے شُگری گپت، نانی چُنڈ چُنڈ کرت و آیانی دستا دات. 31 نون آیانی چمّ پَچ بوتنت و ایسّااِش پَجّاه آورت بله هما دمانا چه آیانی چمّا چێر و اَندێم بوت. 32 گڑا چه یکدومیا جُستِش کرت: «راها وهدے آ گۆن ما تْران کنگا اَت و مارا پاکێن کتابانی هبران سرپد کنگا اَت، مئے دل جنَگ و دْریک دْریک کنگا نه‌اَت؟»

33 گڑا، هما دمانا پاد آتک و اورْشَلیما پِر ترّتنت. اۆدا، آیان یازدهێن کاسِد و آ دگه مرید یکجاه دیستنت، 34 که گوَشگا اتنت: «اے راست اِنت که هُداوندا جاه جتگ و په شَمونا زاهر بوتگ!» 35 گڑا اے دوێنان وتی راهئے سرگوَست گۆن آیان گوَشت که ایسّااِش چِه پئیما نانئے چُنڈ کنگئے وهدا پَجّاه آورتگ.

36 تنینگه آ همے هبران اتنت که ایسّا وت آتک و آیانی نیاما اۆشتات و گوَشتی: «دْرود و دْرَهبات‡24‏:36 دْرود و دْرَهبات، بزان سلام و اَلئیک. په شما!» 37 آیان تُرست و هئیران و هَبَکّه بوتنت و گُمانِش کرت بلکێن روهے گِندگا اَنت. 38 بله ایسّایا گوَشت: «په چے شمارا اینچُکَ تُرسیت و هئیران و هَبَکّه منتگێت و چیا شمئے دلا شکّ پاد آتکگ؟ 39 دست و پادانُن بگندێت، اے منی جند اِنت. منا دست جنێت و بچارێت، اَرواها هَڈّ و گۆشت پِرَ نبیت، بله شما گِندگا اێت که منا هَڈّ و گۆشت پِر اِنت.»

40 اے هبرئے گوَشگا رَند، وتی دست و پادی پێش داشتنت. 41 آ، چه شادمانیا هئیران و هَبَکّه بوتنت و باورِش نکرت. گڑا، جُستی کرت: «گۆن شما په ورگا اِدا چیزّے هست؟» 42 چُنڈے پتکگێن ماهیگِش دات، 43 ایسّایا زرت و آیانی دێم په دێما وارت. 44 گڑا گوَشتی: «اے منی هما هبر اَنت که من گۆن شما آ وهدا کرتگ‌اَنت که اَنگت گۆن شما بوتگان. منی بارئوا، هر هبرے که موسّائے شَریَت، زَبور و نبیانی کتابان نبشته اِنت، آ زلور باید اِنت هما ڈئولا سَرجم ببنت.»

45 رَندا، آیانی زانت و زانگی رُژناگ کرت تانکه پاکێن کتابانی مانا و مکسدا سرپد ببنت. 46 گوَشتی: «نبیسگ بوتگ که مَسیه باید اِنت سکّی بسگّیت، ساه بدنت و سئیمی رۆچا، چه مُردگانی نیاما جاه بجنت و 47 آییئے نامئے سرا، پشۆمان بئیگ و گناهانی پهِلّی باید په سجّهێن کئومان جار جنَگ ببیت. اے کارئے بُنگێج چه اورْشَلیما بیت. 48 شما اے کار و هبرانی گواه و شاهد اێت. 49 من وتی پتئے واده داتگێن پاکێن روها په شما رئوانَ دئیان، نون شما شهرا بمانێت، تان هما وهدا که چه بُرزا شمارا واک و کدرت برسیت.»

50 رَندا، ایسّایا مرید تان بئیت‌اَنیائے نزّیکا برتنت و دست بُرز کرت و په آیان نێکێن دْوایی لۆٹت و برکت داتنت. 51 هما وهدا که دْوا کنگ و برکت دئیگا اَت، چه آیان گیشّت و آسمانا برگ بوت. 52 مریدان ایسّا پرستش کرت و گۆن بازێن گَل و وشّیے اورْشَلیما پِر ترّتنت. 53 مُدام مزنێن پرستشگاها منتنت و هُدایا سَتا کنان اتنت.