1 هما رۆچا، ایسّا چه لۆگا در آتک و مَزَن‌گوَرمئے کِرّا شت و نِشت. 2 بله مردمانی اَنچێن مزنێن مُچّیے آییئے گوَرا آتک که آ بۆجیگێا سوار بوت. سجّهێن مردم گوَرمئے تئیابا*13‏:2 تئیاب، بزان دریائے کِرّ، ساهل. اۆشتاتگ‌اتنت. 3 گڑا آییا مردم گۆن دَروَر و مِسالان بازێن درس و سَبکے داتنت. گوَشتی: «یک دِهکانے په تُهمئے چَنڈگا شت، 4 تُهمانی چَنڈگئے وهدا کَمُّکے تُهم راهئے سرا رِتک و بالی مُرگان چِت و وارتنت. 5 کمّے تُهم ڈَل و ڈۆکانی سرا رِتک که اۆدا هاک کمّ اَت، پمێشکا زوتّ رُست و سبز بوتنت، چیا که ڈگار تَلَگ اَت. 6 بله چه رۆچئے ترندێن گرمیا گیمُّرت†13‏:6 گیمُّرگ، بزان هُشک تَرّگ، نپَسگیر بئیگ. و هُشک بوتنت، چیا که آیانی ریشّگ و وَنڈال‡13‏:6 وَنڈال، بزان ریشّگ و رۆتگ. زمینا جُهل نشُتگ‌اتنت. 7 کمّے تُهم شِزّ و چِرِکّانی§13‏:7 شِزّ، یا شِنز، و چِرِکّ بێبرکتێن سبزگے که اَسلیگێن کِشارئے تها رُدیت و آیانی رُست و رُدۆما داریت. تها هم رِتک و شِزّان آیانی رُست و رُدۆم داشت. 8 دگه کمّے تُهم، شَرّێن زمینا رِتک، رُست و بَرِش کرت، جاهے سَد سَری، جاهے شست سری و جاهے سی سری. 9 هرکَسا گۆش پِر، بِشکنت.»

10 نون مرید آییئے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: «چیا تئو گۆن مردمان په دَروَر و مِسال هبرَ کنئے؟» 11 آیانی پَسّئوا گوَشتی: «هُدایا اے زانت شمارا داتگ که آسمانی بادشاهیئے رازان سرپد ببێت، بله آ دگه مردمانا نداتگی. 12 هماییا که چیزّے هست، گێشتر دئیگَ بیت، تانکه آییا باز ببیت، بله کَسێا که نێست، هما که هست‌اِنتی هم پَچ گِرگَ بیت. 13 پمێشکا من په دَروَر و مِسال گۆن آیان هبرَ کنان که آیانی چمّان مئیم هست بله نگندنت، گۆشِش پَچ اَنت بله نه‌اِشکننت و سَرکِچ هم نئورنت. 14 اِشئیا نبیئے پێشگۆیی اے مردمانی بارئوا راست و سَرجمَ بیت که گوَشیت:

16 «بله شمئے چمّ بَهتاور اَنت که گِندنت و شمئے گۆشَ اِشکننت. 17 شمارا راستێنَ گوَشان، بازێن پئیگمبر و پهرێزکارێن مردمانی واهگ بوتگ که هرچے شما گِندگا اێت آیان هم بدیستێن، بله ندیستِش و هرچے که شما اِشکنگا اێت آیان هم بِشکُتێن بله نه‌اِشکتِش.

18 «نون تُهم چَنڈگئے مِسالئے مکسد و مانایا گۆش بدارێت. 19 وهدے کَسے هُدائے بادشاهیئے هبرا اِشکنت، بله سَرکِچَ نئوارت، گڑا شئیتانَ کئیت و هرچے که آییئے دلا کِشَگ بوتگ درَ کنت و بارت. اِش اَت راهئے سرا رِتکگێن تُهمانی مِسالئے مانا. 20 آ تُهم که ڈَل و ڈۆکانی سرا رِتکنت، هما مردمئے مِسال اِنت که هُدائے هبرا اِشکنت و هما دمانا په گَل و شادهیَ مَنّیت، 21 بله په اے سئوَبا که ریشّگ و وَنڈالی نجتگ، هُدائے هبر آییئے دلا، تان دێرا نمانیت و جاگهَ نکنت. وهدے هُدائے گال و هبرانی سئوَبا سکّی و آزارے برسیتی، هما دمانا چه راها ٹَگلیت و کپیت. 22 آ تُهم که شِزّ و ڈَنگرانی تها رِتکنت، هما مردمئے مِسال اِنت که هُدائے هبرا گۆشَ داریت، بله دنیایی پرێشانی و مال و زَرّئے هِرس و جۆپه،†13‏:22 جۆپه، بزان لالچ و تَمَه. آییا رَدَ دئینت و نئیلنت هُدائے هبر سبز بترّیت و بَر و بَروَرد بدنت. 23 آ تُهم که شَرّێن زمینا رِتکنت هما مردمئے مِسال اِنت که هُدائے هبرا گۆشَ داریت و سرپدَ بیت و بَر و بَروَردَ دنت، بازێنے سَد سری، بازێنے شست سری و بازێنے سی سری.»

24 ایسّایا په آیان دگه مِسالے آورت و گوَشت: «آسمانی بادشاهی، هما مردمئے پئیما اِنت که وتی ڈگارا شَرّێن تُهمی کِشتگ‌اَت، 25 بله وهدے مردم وپتگ و واب اتنت، آییئے دژمنے آتک و گندمئے کِشتگێن ڈگارا زَهریچک و بَرّی کاهئے تُهمی رێتک و شت. 26 وهدے گندم رُستنت و هۆشگِش آورت، کاه و زَهریچک هم رُست و مزن بوتنت. 27 نون نئوکر آتکنت و گۆن وتی هُدابُندا گوَشتِش: ‹او واجه! تئو وتی ڈگارا شَرّێن تُهم نکِشتگ‌اَت؟ گڑا اے زَهریچک و بَرّی کاه چه کجا آتکنت؟› 28 گوَشتی: ‹دژمنێا اے کار کرتگ.› نئوکران جُست کرت: ‹تئو لۆٹئے ما برئوێن آیان بگوَجێن؟› 29 پَسّئوی دات: ‹نه، چۆ مبیت که کاه و زَهریچکانی گوَجگئے وهدا گندم هم در کنگ ببنت. 30 تان رُنگئے وهدا بِلّی هۆریگا رُدنت، رُنَگئے وهدا گۆن رۆنکارانَ گوَشان: «پێسرا زَهریچکان یکراه و په سۆچگا گْرامبَند بکنێت، رَندا گندمان منی اَمبارا بِلّێت.»›»

31 ایسّایا گۆن آیان دگه مِسالے جت و گوَشت: «آسمانی بادشاهی، ٹێلکاهئے‡13‏:31 ٹێلکاه، بزان هَرْدَل. تُهمئے ڈئولا اِنت، که کَسێا زرت و وتی ڈگارا کِشت. 32 تُرے بِلّی آییئے دانگ چه اے دگه تُهمان کَستر اِنت، بله وهدے رُدیت چه اے دگه سبزگان بُرزتر، درچکێئے ڈئولا بیت و بالی مُرگ آییئے تاک و ٹالانی چێرا کُدۆه و کُدامَ بندنت.»

33 رَندا دگه مِسالے آورتی: «آسمانی بادشاهی، هما هُمیرئے پئیما اِنت که جنێنێا زرت و گۆن بازێن آرتێا§13‏:33 اَسلیگێن یونانی نبشتانکَ گوَشیت: «سئے ساتا»، بزان 15 کیلووا گێش. هئوار کرت و کم کمّا سجّهێن آرت گوات گپت و هُمیر بوت.»

34 ایسّایا په مردمان سجّهێن هبر، مِسال و دَروَرانی تها گوَشتنت، بے دَروَر و مِسالان هچ هبریَ نکرت، 35 تان پئیگمبرئے اے هبر سَرجم ببیت که گوَشیت: «من گۆن مِسال و دَروَران وتی زبانا پَچَ کنان و گۆن آیان اَنچێن هبرَ کنان که چه دنیائے پێدایشا بگر تان اَنگت، چێر و اَندێم بوتگ‌اَنت.»*13‏:35 زَبور 78‏:2.

36 رَندا ایسّایا مردم اِشتنت و لۆگا شت، اۆدا مرید آییئے گوَرا آتکنت و گوَشتِش: «مارا ڈگارئے بَرّی کاه و زَهریچکئے مِسالئے مانایا سرپد کن.» 37 گوَشتی: «هما که شَرّێن تُهمَ کِشیت، انسانئے چُکّ اِنت. 38 ڈگار دنیا اِنت، شَرّێن تُهم آسمانی بادشاهیئے چُکّ اَنت، زَهریچکئے تُهم شئیتانئے چُکّ اَنت، 39 هما دژمن که تُهمی ڈگارا رێتکنت، شئیتان اِنت، کِشارئے رۆنئے وَهد، آهِرتئے رۆچ اِنت و کِشارئے رُنۆک،†13‏:39 رُنۆک، بزان هما که کشارا بُرّیت و مُچَّ کنت.پرێشتگ اَنت. 40 اَنچش که زَهریچک مُچّ کنگ و آسا سۆچگَ بنت، آهِرتئے رۆچا هم همے ڈئولا بیت. 41 انسانئے چُکّ، وتی پرێشتگان راهَ دنت تان سجّهێن بدکاران و آیان که دگران رَدَ دئینت یکجاه بکننت و چه آییئے بادشاهیا در بکننت. 42 آیان آسئے کورها دئورَ دئینت که اۆدا گِرێوگ و دنتان په دنتان دْرُشگَ بیت. 43 آ وهدا نێک و پهرێزکارێن مردم، وتی پتئے بادشاهیا رۆچئے پئیما دْرپشنت.‡13‏:43 دْرپشگ، شهم جنَگ، جلشکگ. هرکَسا گۆش پِر، بِشکنت.»

44 «آسمانی بادشاهی، هما گنج و هَزانگئے پئیما اِنت که ڈگارێا چێر دئیگ بوتگ. وهدے اَناگت کَسێا در گێتک، آییا چێرَ دنت و پدا په گَل و شادهیَ رئوت و وتی سجّهێن مال و مَڈّیا بها کنت و هما ڈگارا په بها زوریت.

45 «همے ڈئولا، آسمانی بادشاهی، سئوداگرێئے پئیما اِنت که ڈئولدارێن مُروارد شۆهازَ کنت. 46 وهدے آییا سکّێن گران‌کیمّتێن مُرواردے دستا کپیت، گڑا رئوت و وتی سجّهێن هست و نێستا بها کنت و هما مُرواردا گیپت.

47 «همے ڈئولا آسمانی بادشاهی، یک دام و ماهۆرێئے ڈئولا اِنت که گوَرما دئوریَ دئینت و هر پئیمێن ماهیگَ گرنت. 48 وهدے دام چه ماهیگا پُرَّ بیت، چه گوَرما ڈنّ دریَ کننت و ماهیگان درَ چننت، شَرّێن ماهیگانَ زورنت و سَپتانی تها کننت و اے دگه هرابێنان دئورَ دئینت. 49 آهِرتئے رۆچا هم اَنچشَ بیت. پرێشتگَ کاینت و بدکاران چه نێک و پهرێزکارێن مردمانَ گیشّێننت و جتا کننت. 50 بدکاران آسئے کورها دئورَ دئینت که اۆدا گرێوگ و دنتان په دنتان دْرُشگَ بیت. 51 بارێن، شما اے سجّهێن هبران سرپد بوتێت؟» آیان پَسّئو دات: «جی هئو.» 52 گۆن آیان گوَشتی: «پمێشکا شَریَتئے هر زانۆگر که آسمانی بادشاهیئے مریدے بیت، هما مردئے ڈئولا اِنت که چه وتی هَزانگا هر پئیمێن نۆک و کوَهنێن چیزّ درَ کنت.»

53 وهدے ایسّایا اے مِسال و دَروَر سَرجم کرتنت، چه اۆدا در کپت. 54 وتی جِندئے شهرا آتک، اۆدئے کَنیسَها مردمانی تالیم دئیگی بُنگێج§13‏:54 بُنگێج، بزان بِندات، شُرو. کرت. مردم په هئیرانی گوَشگا لگّتنت: «اِشیا اے زانت و زانگ و اے ڈئولێن اَجَبێن کار کنگئے واک و توان چه کجا رَستگ؟» 55 اے هما دارتراشئے چُکّ نه‌اِنت؟ مَریم اِشیئے مات و آکوب، ایسُّپ، شَمون و یَهودا اِشیئے برات نه‌اَنت؟ 56 اِشیئے سجّهێن گهار همِدا مئے کِرّا جهمنند نه‌اَنت؟ گڑا اے سجّهێن چیزّی چه کجا آورتگ‌اَنت؟ 57 آیان بد آتک و ایسّااِش نمَنِّت، بله ایسّایا گۆن آیان گوَشت: «هچ نبیێا وتی شهر و هنکێنا و وتی لۆگا شرپ نێست.» 58 پمێشکا آییا اۆدا بازێن مۆجزه پێش نداشت، چیا که مردمان آییئے سرا باوَر نێست‌اَت.