3
او هُداوند! پاد آ
داوودئے زَبور، هما وهدا که چه وتی چُکّ اَبشالوما جِهَگا اَت.
1 او هُداوند! منی دژمن چنکدر باز اَنت.
بازێنے منی هلاپا پاد آیگا اِنت.
2 بازێنے منی بارئوا گوَشگا اِنت:
«هُدا اِشیا نرَکّێنیت.» اۆشت...*3:2 په اۆشتا اَسلیگێن اِبرانی گال «سَلاه» اِنت. اے گال باز بران زَبورئے کتابا آتکگ. مانایی پکّا زانگ نبوتگ بله بلکێن په وانۆکئے مهتل بئیگا موزیکئے یک گالے.
3 بله تئو او هُداوند! وت منی چاگردا اِسپر ائے،
منی شان و شئوکت ائے،
منا سرپرازَ کنئے.
4 هُداوندُن گۆن بُرزێن تئوارے پریاتَ کرت و
آییا چه وتی پاک و گچێنیێن کۆها منا پَسّئو دات. اۆشت...
5 من آسودگ وپتان و پاد آتکان،
چیا که هُداوند منی پُشت و پناه اَت.
6 چه لَکّانی لَکّا نترسان که چه هر نێمگا منا اَنگرِّش کرتگ†3:6 اَنگِرّ کنگ، بزان چپّ و چاگردا گِرگ، اربی و پارسیا «محاصره»..
7 او هُداوند! پاد آ.
او منی هُدا! منا برَکّێن.
تئو ائے که منی دژمنانی دێما شهماتَ جنئے و
بدکارانی دپ و دنتانانَ پرۆشئے.
8 رَکّێنۆک هُداوند اِنت، تئیی برکت تئیی کئوما برسات! اۆشت...