5
منا راستێن راها بر
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. گۆن نلی سازان. داوودئے زَبور.
1 او هُداوند! منی گپّان گۆش بدار،
منی نالگان دلگۆش کن.
2 او منی بادشاهێن هُدا! منی پریاتا بِشکن،
چیا که تئیی گوَرا دْوا کنان.
3 او هُداوند! بامگواهان تئو منی تئوارا اِشکنئے،
بامگواهان، گۆن دَزبندی وتی واهگان پێشَ کنان و وداریگَ بان.
4 تئو چُشێن هُداے نه‌ائے که چه بدیا دِلوشّ ببئے،
بدی گۆن تئو جَلِّتَ نکنت.
5 پُرکِبر و گُروناک تئیی دێما اۆشتاتَ نکنت و
چه سجّهێن بدکاران نپرتَ کنئے.
6 درۆگبندان بێگواهَ کنئے،
هُداوند چه هۆنیگ و پرێبکاران نپرتَ کنت.
7 بله من چه تئیی مِهرا تئیی لۆگا کایان و
چه تئیی تُرسا تئیی پرستشگاها کۆنڈانَ کپان.
8 او هُداوند! په منی دژمنانی سئوَبا،
گۆن وتی اَدل و اِنساپا منا رهشۆنی بدئے و
وتی راها په من ساپ و تچک بکن.
9 چیا که راستی آیانی زبانا نێست و
دل و دَرونِش تباهی اِنت و بسّ.
گُٹّ و گلواِش پْراهێن کَبرے و
وتی زبانا په چاپلوسی کارَ بندنت.
10 او هُدا! اِشان مئیاربار هساب کن،
بِلّ که وتی شئورانی تها ببُڈّنت.
آیانی بازێن ناپرمانیانی سئوَبا، چه وت دورِش کن،
چیا که تئیی هلاپا شۆرشِش کرتگ.
11 بله آ سجّهێن که تئیی باهۆٹ و مئیارَ بنت، شادمانی بکننت،
دایما ساز و زێمل بجننت.
آیان وتی ساهگئے چێرا نگهپانی بکن،
تان هرکَس که تئیی نامئے دۆستدار اِنت گۆن تئیی ناما شادان ببیت.
12 اَلّما، تئو، او هُداوند، پهرێزکاران برکتَ دئیئے و
آیان گۆن وتی مِهر و رهمتا اِسپرئے پئیما نگهپانَ بئے!