10
چیا وتا چێرَ دئیئے؟
1 او هُداوند! په چے دور اۆشتاتگئے؟
چیا وتا سکّێن ساهتان چێرَ دئیئے؟
2 بدکار گۆن کِبر نِزۆرێنان شکارَ کنت،
بِلّ که وتی پندلانی داما گرپتار ببیت.
3 چیا که بدکارا وتی دلئے واهگانی سرا پَهر اِنت،
لالچ کنۆکان برکتَ دنت و هُداوندا بد و ردَ گوَشیت.
4 بدکار مان وتی کِبر و گُروناکیا گوَشیت: «هُدا در گێتکَ نکنت»،
آییئے سجّهێن پگر و هئیال اِش اِنت که «هُداے نێست».
5 وتی راها مُدام کامیاب و سۆبێن* 10:5 سۆبێن، بزان پێرۆز، کامیاب. اِنت،
تئیی شئور و دادرسی چه آییئے چمّا دور اَنت،
وتی سجّهێن دژمنان ریشکندَ کنت.
6 وتی دلا گوَشیت: «هچبر چه وتی جاها سُرێنگ و جُمبێنگَ نبان
نَسلانی نَسل چه کزا و بلاهان دورَ بان.»
7 دپ و زبانی چه نالت و پرێب و سِتما پُرّ اِنت،
آییئے زبانئے چێرا پِتنه و شِرکاریا کُدام بستگ.
8 مێتگ و آبادیانی کمینا† 10:8 کمین، بزان سراپ. نندیت،
چێر و پناهێن جاهان بێگُناهانَ کُشیت،
چێرکایی بێوسانی شکار کنگئے شۆهازا اِنت.
9 شێرئے پئیما وتی کمینا ودارَ کنت،
ودارَ کنت و نِزۆر و ناتوانان وتی پنجگا کاریت،
پنجگا کاریت و داما دئورَ دنت.
10 آییئے شکار، لگتمال و زار و وارَ بنت،
آییئے دستا گار و گُمسارَ بنت.
11 وتی دلا گوَشیت: «هُدایا شَمُشتگ
دێمی پۆشێنتگ و هچبرَ نگندیت.»
12 او هُداوند! پاد آ. او هُدا! وتی دستا شهار.
بزّگێنان مشمۆش.
13 بدکار په چے هُدایا بد و ردَ گوَشیت؟
چیا وتی دلا گوَشیت:
«هُدا در گێتکَ نکنت»؟
14 بله اَلبت تئو گندئے. سَکّی و سۆریانَ گندئے،
تان کار و اِهتیارا وتی دستا بدارئے.
بزّگ و بێچارگ وتا تئیی سپردگَ کننت،
چۆرئوانی مَدَت کنۆک تئو ائے.
15 شِرّ و بدکارانی باسکا بپرۆش،
آیانی شرارتئے هسابا بگر،
هما کارانی هسابا هم که آییا گوَشتگ: «هُدا در گێتکَ نکنت».
16 هُداوند اَبد تان اَبد بادشاه اِنت،
کئوم چه آییئے سرڈگارا گار و گُمسارَ بنت.
17 او هُداوند! تئو بزّگانی واهگان گۆشَ دارئے،
آیان دلبڈیَ دئیئے و هبرانِش اِشکنئے.
18 چۆرئو و سِتم دیستگێنانی دادرسیا کنئے
تانکه اے هاکیێن انسان دگه برے تُرس و دِهشَت مپرّێننت.