12
هُدادۆستے پَشت نکپتگ
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. «شمینیتئے»* 12‏:0 شِمینیتئے مانا «هشتمی» اِنت. باور اِش اِنت که اِدا موزیکئے یک گالے. تَرزئے سرا. داوودئے زَبور.
 
او هُداوند! برَکّێن، چیا که هچ هُدادۆستے پَشت نکپتگ و
وپادار چه مردمانی نیاما گار و بێگواه بوتگ‌اَنت.
هرکَس گۆن همساهگا درۆگَ بندیت،
چاپلوسێن دپِش په پرێب هبرَ کننت.
هُداوند هر چاپلوسێن دپا پرۆشات و
هر بَٹاک جنۆکێن زبانا بُرّات.
گوَشنت: «ما گۆن وتی زبانا کامیاب و سۆبێنَ بێن،
مئے دپ و لُنٹ هم گۆن ما اَنت، مئے واجه و مستر کئے اِنت؟»
 
هُداوندَ گوَشیت: «چه نِزۆرێن مردمانی لگتمالی و
هاجتمندانی نالگانی سئوَبا
نون جاهَ جنان 12‏:5 جاه جنَگ، بزان چه وتی جاها اَناگتێن پاد آیگ، اَربی و پارسیا «قیام، رستاخیز»..
من اِشان هما پئیما اێمنیَ بَکشان که اِشانی اَرمان اِنت.»
هُداوندئے هبر اَسیل و بےائیب اَنت،
نُگرَهئے پئیما که چه کورها در آتکگ و
هپت رندا پاک و سَلّه کنگ بوتگ.
او هُداوند! تئو اِشان نگهپانیَ کنئے،
تئو اے دابێن مردمانی نیاما اِشانی پُشت و پناهَ بئے.
بدکار هر نێمگا ترّ و تابَ کننت،
آ وهدی که مردم پَلیتیا اِزّتَ دئینت.

*^ 12‏:0 شِمینیتئے مانا «هشتمی» اِنت. باور اِش اِنت که اِدا موزیکئے یک گالے.

12:5 12‏:5 جاه جنَگ، بزان چه وتی جاها اَناگتێن پاد آیگ، اَربی و پارسیا «قیام، رستاخیز».