56
هُدائے سرا تئوکلَ کنان
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. «بێتئوار و دوردستێن کپۆتئے» تَرزئے سرا. داوودئے شئیر، هما وهدا که پیلیستیان داوود گَتئے شهرا دزگیر کرت.
1 او هُدا! منی سرا رهم کن،
که دژمن سکّ منی رندا اَنت،
سجّهێن رۆچا، منی سرا اُرُشَ کننت.
2 سجّهێن رۆچا، دژمن منا لگتمالَ کننت،
چیا که بازێنے په کِبر منی سرا اُرُشَ کنت.
3 وهدے منا تُرسیت
تئیی سرا تئوکَلَ کنان.
4 هُدائے سرا، که آییئے هبرا ستا کنان،
هُدائے سرا تئوکَلَ کنان و نترسان،
هاکیێن انسان منا چے کرتَ کنت؟
5 سجّهێن رۆچا، منی هبران تابَ دئینت و
سجّهێن هنرِش په منی آزار دئیگا اِنت.
6 پندلَ سازنت و کمینَ کننت،
منی گامانَ چارنت و
منی کُشگئے رندا اَنت.
7 گۆن اے سجّهێن بدیان رکّتَ کننت؟
او هُدا! وتی هِژمئے تها کئومان سرشکون کن.
8 تئو منی دَرپَدَریئے هسابانَ دارئے،
منی اَرسان وتی اَرسدانا بکن،
اے تئیی کتاب و دپتران نبشته نه‌اَنت؟
9 گڑا آ وهدا که ترا گوانکَ جنان
دژمن پدَ کِنزنت.
اِشیا زانان که هُدا گۆن من اِنت.
10 هما هُدا که آییئے هبرا ستا کنان،
هئو، هما هُداوند که آییئے هبرا ستا کنان،
11 هما هُدائے سرا تئوکلَ کنان و نتُرسان.
انسان منا چے کرتَ کنت؟
12 او هُدا! باید اِنت گۆن تئو وتی کرتگێن کئولان پوره بکنان،
په تئو شُگرگزاریئے کُربانیگان پێشَ کنان.
13 چیا که تئو، او هُدا، منا چه مرکا رَکّێنئے و
منی پادان چه لَکُشَگا دارئے،
که زِندئے رُژنا تئیی بارگاها گام بجنان.