59
منا چه دژمنان برَکّێن
په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. «برباد مکنئے» تَرزئے سرا. داوودئے شئیر، هما وهدا که شاوولا په داوودئے کۆشا، لهتێن چاروگ آییئے لۆگا رئوان دات.
1 او منی هُدا! منا چه دژمنان برَکّێن و
چه آیان که منی هلاپا جاهَ جننت، منی نگهپانیا بکن.
2 منا چه بدکاران برَکّێن و
چه هۆنیگان نجات بدئے.
3 بچار که چِه پئیما په منی کۆشا کمینِش کرتگ.
او هُداوند! زۆراکێن مرد منی هِلاپا یکجاه بوتگ‌اَنت،
منا هچ گناه و مئیارے هم نێست.
4 من هچ گناه و مئیارے نکرتگ، بله اے اَنگت منی سرا اُرُش کنگا تئیار اَنت.
په منی کُمکا پاد آ و منی هالا بچار.
5 او هُداوند، او لشکرانی هُدا! تئو اِسراییلئے هُدا ائے،
آگاه بئے، سجّهێن کئومان سِزا بدئے و
بدکارێن درۆهۆکانی*59:5 درۆهۆک، بزان مردمے که په رِپک رَدَ دنت. پارسیا «خیانتکار»، اردوا «دهوکاباز». سرا رهم مکن. اۆشت...
6 شپا پِرَ ترّنت،
کُچکانی پئیما گُرّنت و
شهرئے چاگردا گَردنت.
7 بچار که چه دپا چے درَ کننت،
زَهمِش دپا اِنت،
گوَشنت: «کَسّ اِشکنگا نه‌اِنت.»
8 بله تئو، او هُداوند، آیانی سرا کندئے،
سجّهێن کئومانی سرا ریشکندَ کنئے.
9 او منی واک و زۆر! تئیی رهچار آن،
چیا که تئو منی کلات ائے، او هُداوند!
10 هُدا په من مهربان اِنت و منی کُمکا کئیت،
دژمنانی سرا وتی پێرۆزیا گندان.
11 او هُداوند که مئے اِسپر ائے! آیان مکُش،
چُش مبیت که منی کئوم بشمۆشیت.
گۆن وتی زۆراکیا اِشان سرگردان کن و اێر بیار.
12 په وتی دپئے گناه و لُنٹانی هبران
وتی کِبرئے تها بندیگ ببنت.
اِشانی نالت و درۆگبندیئے سئوَبا،
13 اِشان وتی هِژمئے تها گار و گُمسار کن،
گار و گُمسار کن که هچ پَشت مکپنت،
تان زانگ ببیت
که چه آکوبا بگر تان زمینئے هر کنڈا هُدا بادشاهیَ کنت. اۆشت...
14 شپا پِرَ ترّنت،
کُچکانی پئیما گُرّنت و
شهرئے چاگردا گَردنت.
15 وراکئے شۆهازا سَر سَر جنانَ بنت و
اگن سێر مبنت وابَ نکپنت.
16 بله من تئیی کدرتئے تئوسیپا سئوت و سازَ جنان،
سُهبا تئیی مِهرئے ستایا سئوتَ جنان و شادهیَ کنان،
چیا که تئو منی بُرزێن کلات ائے و
سکّیانی وهدا منی پناهگاه.
17 او منی واک و توان! ترا نازێنان.
هُدا منی بُرزێن کلات اِنت،
منی هُدا که گۆن من مِهرَ کنت.