1 په ساردیسئے کِلیسائےپرێشتگا نبشته کن:

اے هماییئے هبر اَنت که هپتێن اِستار و هُدائے هپتێن روهی گۆن اَنت. آ چُشَ گوَشیت:

من تئیی کارانَ زانان. تئو نامے در آورتگ که زندگ ائے، بله اَسلا مُرتگئے. 2 آگاه بئے و هما چیزّان مُهر و مُهکم کن که اَنگت پَشت کپتگ‌اَنت بله مِرَگی اَنت. چیا که من تئیی کار دیستگ‌اَنت که منی هُدائے چمّان کامل نه‌اَنت. 3 گڑا تئوبه کن و هرچے که ترا رَستگ و تئو اِشکتگ یاتِش کن و مُهرِش بدار. اگن آگاه نبوتئے، من دُزّکاییَ کایان و تئو هچ سرپدَ نبئے که من چِه وهدا په تئو کایان.

4 بله ترا ساردیسا لهتێن مردم هست که وتی پۆشاکِش پلیت نکرتگ‌اَنت، آ اسپێت‌پۆشَ بنت و گۆن من گامَ جننت چیا که کرزنت. 5 هرکَس که سۆبێنَ بیت، همِشانی ڈئولا اسپێت‌پۆشَ بیت. من آییئے ناما هچبر چه «زِندئے کتابا» گارَ نکنان و وتی پت و پتئے پرێشتگانی دێما آییا منّان. 6 هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت.

7 په پیلادِلپیائے کِلیسائےپرێشتگا نبشته کن:

اے هبر هماییئیگ اَنت که پاک و راست اِنت، هماییئیگ که داوودئے کلیتی دستا اِنت. آ چیزّا که آ پَچ بکنت، کَسّی بند کرتَ نکنت و آ چیزّا که آ بند بکنت، کَسّی پَچ کرتَ نکنت. آ چُشَ گوَشیت:

8 من تئیی کارانَ زانان. بچار، من تئیی دێما پَچێن دروازگے اِشتگ که کَسّی بند کرتَ نکنت، چیا که تئیی زۆر کمّ اِنت و اَنگت تئو منی هبر مَنّتگ و چه منی ناما اِنکار نکرتگ. 9 بچار، من چه شئیتانئے کَنیسَهئے مردمان لهتێن ترا دئیان، چه همایان که وتا یَهودیَ گوَشنت بله یَهودی نه‌اَنت و درۆگَ بندنت. بچار، من آیانَ پرمایان، آ کاینت، تئیی پادانی دێما کپنت و سرپدَ بنت که من ترا دۆست داشتگ. 10 تئو منی هُکم منِّتگ و سبر و اۆپار کرتگ، پمێشکا من هم ترا چه دادرسیئے*3‏:10 دادرسی، بزان هَکّێن پئیسَله، هما شئور که چه دادگاهانَ کئیت، داوَری. ساهتا رَکّێنان که په زمینئے سرا نِشتگێنانی چَکّاسگا سجّهێن دنیایا آیَگی اِنت.

11 من زوتّ پێداک آن. هرچے که ترا هست، مُهرِش بدار تانکه کَسّ تئیی تاجا پَچ مگیپت. 12 هما که سۆبێنَ بیت، من آییا وتی هُدائے پرستشگاهئے مِنُکے†3‏:12 مِنُک، بزان مِنَگ، سُتون. جۆڑَ کنان و آ پدا هچبر چه پرستشگاها درَ نئیئیت. من آییئے سرا وتی هُدا و وتی هُدائے شهر، نۆکێن اورْشَلیمئے ناما و وتی نۆکێن ناما نبشتهَ کنان. نۆکێن اورْشَلیم چه منی هُدائے نێمگا، چه آسمانا اێرَ کئیت. 13 هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت.

14 په لئودیکیائے کِلیسائےپرێشتگا نبشته کن:

اے هبر «آمین»‡3‏:14 اِدا «آمین» بزان ایسّا مَسیه.، وپادار و راستێن شاهد، هُدائے اَڈّ کرتگێنانی سرچمّگئے هبر اَنت. آ چُشَ گوَشیت:

15 من تئیی کارانَ زانان که تئو نه سردمِهر ائے و نه گَرم‌جۆش. دْرێگتا تئو یا سارت بوتێنئے یا گرم. 16 نون که تئو شیرگرم ائے، نه گرم ائے و نه سارت، پمێشکا من ترا چه وتی دپا شانان. 17 تئو گوَشئے که «من هستۆمند آن، من مال و دئولت کٹِّتگ و منا هچ چیزّئے زلورت نه‌اِنت،» بله تئو سرپد نه‌ائے که بدهال، بزّگ، نێزگار، کۆر و جاندر ائے. 18 من ترا نسیهتَ کنان که چه من آسا تاپتگێن تِلاه په بها بزور تانکه هستۆمند ببئے، اسپێتێن پۆشاک په بها بزور و گوَرا کن که تئیی بێننگێن جاندری چێر ببیت و په وتی چمّان مَلَم په بها بزور و چمّان بمُش تانکه دیست بکنئے.

19 من همایان نِهِرَّ دئیان و اَدبَ کنان که منا دۆست اَنت. پمێشکا زوتّ کن، په دل پشۆمان بئے. 20 بچار، من دروازگئے دپا اۆشتاتگان و ٹُکّگا آن. اگن کَسے منی تئوارا اِشکنت و دروازگا پچَ کنت، من تها کایان. من گۆن آییا و آ گۆن من وراکَ وارت.

21 هما که سۆبێنَ بیت، من آییا گۆن وت، وتی تهتئے سرا نندگئے هَکّا دئیان، همے پئیما که من سۆبێن بوتان و گۆن وتی پتا، آییئے تهتئے سرا نِشتان. 22 هرکَسا که گۆش پِر، گۆش بداریت که پاکێن روه گۆن کِلیسایان چے گوَشیت.