1 چه اے چیزّان و رَند من دگه پرێشتگے دیست که چه آسمانا اێر آیگا اَت. آییا مزنێن اِهتیارے گۆن اَت و زمین چه آییئے شان و شئوکتا رُژنا بوت. 2 گۆن مزنێن تئوارێا کوکّاری کرت:

4 رندا من چه آسمانا دگه تئوارے اِشکت، گوَشگا اَت:

9 زمینئے بادشاهان که گۆن بابِلئے شهرا زِنا کرتگ و ائیش و نۆشئے زندِش گْوازێنتگ، وهدے آییئے سُچگئے دوتّانَ گندنت، په آییا گرێونت و پُرسیگَ بنت. 10 آییئے اَزابا که گِندنت، تُرسنت، دورَ اۆشتنت و گوَشنت:

11 زمینئے سئوداگرَ گرێونت و په آییا پُرسیگَ بنت، چیا که آیانی سامانان نون کسّ په بها نزوریت؛ 12 تلاه، نُگره، گرانبهاێن سنگ و مُروارد، لیلُمێن گُد، جمو و هریر و رُژنا سُهرێن گُد و هر پئیمێن وَشبۆێن دار، هر پئیمێن آجێن†18‏:12 آجێن، بزان چه آجا اَڈّ بوتگێن. آج چه پیلّئے دنتانان درَ کئیت. چیزّ، چه گرانبهاێن دار، بْرنج، آسِن و سِنگ‌مَرمَرا جۆڑ کرتگێن چیزّ، 13 دارچینی، مَساله، سۆچُکی، مُرّ، سۆچگی، شراب، زئیتونئے ٹێل، گهترێن آرت، گندم، گۆک و پس، اسپ و اسپ‌گاڑی، گُلام و انسانی زِند.

15 اے چیزّانی سئوداگر که چه اے کَهبگا هستۆمند بوتگ‌اَنت، چه آییئے اَزابئے تُرسا دور دورا اۆشتنت، گرێونت و پُرسیگَ بنت. 16 گوَشنت:

سجّهێن ناهُدا، جانشۆ و هما مردم که دریایا سپرَ کننت یا کارَ کننت دور اۆشتاتگ‌اتنت. 18 وهدے آییئے سُچگئے دوتِّش دیست، کوکّارِش کرت و گوَشتِش: «اے مزنێن شهرئے ڈئولێن دگه شهرے بوتگ؟» 19 آ هاک په سر بوتنت و گرێوان و مۆتک آرانا کوکّار کنگا اتنت:

21 پدا پُرواکێن پرێشتگێا، جنتری§18‏:21 جنتر دو سنگ اَنت که گۆن آیان گندما دْرُشنت و آرتَ کننت. تائے کَدّێن مزنێن سِنگے چست کرت و دریایا دئور دات و گوَشتی: