1 نون په هما مردمان هچ مئیارباریے نێست که ایسّا مَسیهئیگ اَنت. 2 چیا که چه ایسّا مَسیهئے راها، زِندئے روهئے کانونا منا چه گناه و مرکئے کانونا آزات کرتگ. 3 هما کار که شَریَتا کرت نکرتگ‌اَت، پرچا که گُنهکارێن سَرِشتئے سئوَبا نِزۆر بوتگ‌اَت، آ کار هُدایا وت کرت. اے کاری چُش کرت که وتی جندئے چُکّی گُنهکارێن انسانێئے دْرۆشما رئوان دات تان په مئے گناهان کُربانیگ ببیت. اے پئیما چه یک جسم و جانێئے راها*8‏:3 بزان چه ایسّا مَسیهئے جسم و جانئے راها. گناهی مئیاربار کرت، 4 تانکه شَریَتئے لۆٹ مئے جسم و جانا سَرجمیا پوره ببیت، ما که گُنهکارێن سَرِشتئے راها نزورێن، روهئے راها زورێن. 5 آ که گُنهکارێن سَرِشتئے راها زورنت، آیانی پِگر و هئیال گۆن هما چیزّان اِنت که آیانی سَرِشتَ لۆٹیت، بله آ که روهئے راها زورنت، هما چیزّانی هئیالا اَنت که روهِشَ لۆٹیت. 6 گُنهکارێن انسانئے پگر و هئیالئے آسَر مرک اِنت. بله آ پگر و هئیال که مهاری روهئے دستا اِنت آییئے آسَر، زِندمان و آسودگی اِنت. 7 هما پِگر و هئیال هُدائے دژمن اِنت که مهاری گُنهکارێن سَرِشتئے دستا اِنت. آ وتا هُدائے شَریَتئے دستا ندنت، اے کارا کرت هم نکنت. 8 آ که گُنهکارێن سَرِشتئے دستا اَنت، هُدایا وَشنۆد کرتَ نکننت.

9 بله شما گُنهکارێن سَرِشتئے دستا نه‌اێت، روهئے دستا اێت، پرچا که هُدائے روه شمئے دلا نِشتگ. اگن کَسێا مَسیهئے روه گۆن مبیت، آ مَسیهئے نه‌اِنت، 10 بله اگن مَسیه شمئے دلا اِنت، گڑا شمئے جِسم و جان گناهئے سئوَبا مُرتگ و شمئے روه پاکی و پَلگاریئے سئوَبا زندگ اِنت. 11 اگن هماییئے روه شمئے دلا اِنت که ایسّا مَسیهی چه مرکا رَند جاه جناێنت، گڑا آ که مَسیهی چه مُردگان جاه جناێنت، شمئے زئوال بئیۆکێن جِسم و جانا هم چه وتی هما روها زِندَ بَکشیت که شمئے دلا نِشتگ.

12 او براتان! گڑا ما وامدار اێن، بله گُنهکارێن سَرِشتئے وامدار نه‌اێن که آییئے هسابا زِند بگوازێنێن. 13 چیا که اگن شما گُنهکارێن سَرِشتئے راها بگرێت، مرێت. بله اگن چه روهئے راها وتی سَرِشتئے گناه و بدکاریان بکُشێت، زندگَ مانێت. 14 آ سجّهێن مردم هُدائے چُکّ اَنت که هُدائے روه آیانی رهشۆن اِنت. 15 شمارا گُلامی روهے نرَستگ که پدا بتُرسێت، شما په چُکّی زورگ بوتگێت و هُدایی روه شمارا رَستگ. چه همے روها کوکّارَ کنێن «ابّا، او پت!» 16 روهئے جِند گۆن مئے اَرواها گواهیَ دنت که ما هُدائے چُکّ اێن. 17 نون اگن ما هُدائے چُکّ اێن، گڑا میراس هم برێن، چه هُدایا میراسَ برێن و گۆن مَسیها هم‌میراس اێن. چیا که اگن ما په راستی آییئے سکّی و سۆریان همراه ببێن، گڑا آییئے شان و شئوکتا هم شریکدارَ بێن.

18 منی هسابا، اے زمانگئے سکّی و سۆری، آ شان و شئوکتئے دێما هچّ نه‌اَنت که په ما پَدّر بئیگی اِنت. 19 چیا که سجّهێن هستی، په بێسَبری همے ودارا اِنت که هُدائے چُکّ کدێن زاهر کنگَ بنت. 20 سجّهێن هستی ناهودگیئے دستا دئیگ بوت. اے چه هستیئے جندئے واهگ و رَزایا نبوت، چه هماییئے واهگ و رَزایا بوت که هستی‌ای ناهودگیئے چێرا چێر ترّێنت، بله گۆن اے اُمێتا 21 که هستیئے جند چه زئوالیئے گُلامیا آزات و هُدائے چُکّانی آزاتیئے شان و شئوکتا شریکدارَ بیت. 22 ما زانێن که سجّهێن هستی اَنگت چه زَنک و زایگئے دردان نالگا اِنت. 23 تهنا هستی نالگا نه‌اِنت، ما وت هم که چه روهئے ائولی بَر و سَمرا شریکدار بوتگێن، وتی درونا نالگا اێن، همے وهدا که په بێسبری ودارا اێن که مارا په چُکّی بزوریت، تانکه مئے جسم و جان آزات کنگ ببیت. 24 ما گۆن همے اُمێتا رَکّێنگ بوتگێن، بله اُمێتے که سَرجم بوتگ، نون اُمێت گوَشگَ نبیت. چۆن بوتَ کنت مردم هما چیزّئے اُمێتا ببیت که هست‌اِنتی؟ 25 اگن هما چیزّئے اُمێتوار ببێن که اَنگت مارا نێست، گڑا په سبر آییئے ودارا بێن. 26 همے پئیما روه مئے نِزۆریانی تها مارا کُمکَ کنت، چیا که ما نزانێن چۆن و په کجام چیزّان دْوا بکنێن، بله روهئے جِند گۆن اَنچێن نالگان په ما نیامجیگِریَ†8‏:26 نیامجیگِری، بزان سُهل و سَلاهکاری. کنت که لبزِش بئیان کرتَ نکنت. 27 آ که مئے دلانَ پَٹّیت پاکێن روهئے پِگر و هئیالانَ زانت، چیا که روه گۆن هُدائے واهگ و رَزایا په پَلگارتگێنان نیامجیگِریَ کنت.

28 ما زانێن، هُدا سجّهێن چیزّان په وتی دۆست دارۆکانی شَرّی و اێمنیا کارَ بندیت،‡8‏:28 یا: «ما زانێن، سجّهێن چیزّ په هُدادۆستانی شَرّی و اێمنیا گۆن یکدومیا کارا اَنت، ...». په همایان که هُدائے مکسدا گوانک جنَگ بوتگ‌اَنت. 29 هُدایا آ چه پێشا زانتنت و چه پێسرا اَنچشی گیشّێنتنت که آییئے چُکّئے داب و دْرۆشما ببنت، تان آ چُکّ بازێن براتانی ائولی ببیت. 30 آ که هُدایا چه پێسرا گیشّێنتنت، گوانکی هم جتنت، آ که هُدایا گوانک جتنت، پاک و پَلگاری کرتنت و آ که پاک و پَلگاری کرتنت، شان و شئوکتی هم داتنت.

31 اے چیزّانی بارئوا چے بگوَشێن؟ اگن هُدا گۆن ما گۆن اِنت، کئے مئے دژمن بوتَ کنت؟ 32 آ که وتی چُکّئے پرواهی نکرت و په مئیگی چه آییا سر گوَست، گۆن آییا هئوار، آ دگه سجّهێن چیزّان هم مارا ندنت؟ 33 هُدائے گچێن کرتگێنان کئے بُهتام جتَ کنت؟ اے هُدا اِنت که پاک و پَلگارَ کنت. 34 کئے مئیارباریئے هُکما بُرّتَ کنت؟ ایسّا مَسیه، هما اِنت که مُرت و، هئو، چه مُردگان جاه جناێنگ بوت، هما که هُدائے راستێن کَشا اِنت و آییئے درگاها په ما نیامجیگِریَ کنت. 35 کئے مارا چه ایسّا مَسیهئے مِهرا جتا کرتَ کنت؟ سکّی و سۆری یا پرێشانی، آزار یا ڈُکّال§8‏:35 ڈُکّال، بزان کَهت، هُشکسالی.، جاندری، هَتَر یا زَهمئے زْراب؟ 36 اَنچش که نبیسگ بوتگ:

37 اِنّه، مارا اے سجّهێن چیزّانی تها چه هماییئے راها مزنێن کامیابیے رسیت که گۆن ما مِهری کرتگ. 38 من دلجم و سدّک آن که نه مَرک، نه زندگی، نه پرێشتگ، نه هُکمران، نه انّوگێن و نه آیۆکێن چیزّ، نه واک و زۆر، 39 نه بُرزی، نه جَهلی و نه سجّهێن هستیئے دگه چیزّے مارا چه هُدائے هما مِهرا جتا کرتَ کنت که چه مئے هُداوند ایسّا مَسیها مارا رسیت.