12
زندگێن کُربانیگ
1 او براتان! منی دَزبندی گۆن شما اِش اِنت که گۆن هُدائے رهمتانی چارگا، وتی جسم و جانا چۆ زندگێن کُربانیگێا پێش بکنێت که پاک و پَلگار اِنت و هُدایا پسندَ بیت. اے شمئے روهانیێن پرستش اِنت. 2 گۆن اے دنیایا همرنگ و همدرۆشم مبێت، چه وتی پِگر و پَهمئے نۆک کنگئے راها بدل ببێت، تان شما بزانێت و گیشّێنت بکنێت که هُدائے واهگ چی اِنت، کجام چیزّ شَرّ، کامل و هُدایا پسند اِنت.
3 گۆن هما رهمتا که منا بَکشگ بوتگ شما سجّهێنانَ گوَشان، همینچک که هستێت وتا بُرزتر مزانێت. وتی بارئوا په شَرّی و راستی شئور ببُرّێت و وتا برابر گۆن همینچک باورا کِساس بکنێت که هُدایا په شما گیشّێنتگ. 4 هما دابا که مئے یکّێن جانا، بازێن بند و بۆگ هست و سجّهێن بند و بۆگانی کار یکّے نه‌اِنت، 5 ما که باز اێن، مَسیهئے اَرواه و جَبینا یکّێن جسم و جان اێن و چه ما هر یکّے، یکدومیئے بند و بۆگ اِنت. 6 برابر گۆن اے مِهر و رهمتا که مارا دئیگ بوتگ، تَهر تَهرێن هُدایی دادانی واهند اێن. اگن کَسێا پئیگمبریئے ٹێکی رَستگ، آییا برابر گۆن وتی باورا کار ببندیت، 7 اگن هِزمت کنگ اِنت هِزمت بکنت، اگن تالیم دئیگ اِنت تالیم بدنت، 8 اگن دِلبڈّی دئیگ اِنت دِلبڈّی بدنت، اگن دگرانی زلورتانی پوره کنگ اِنت گۆن دَسپَچی کُمک بکنت، اگن پێشوایی و سرۆکی اِنت گۆن شَرّێن دلگۆشداری و جُهدێا سرۆکی بکنت، اگن مِهر و رَهم اِنت گۆن وشّێن دلے مِهر و رَهم بکنت.
مِهر
9 شمئے مِهر باید اِنت زَگر*12:9 زَگر، بزان هالِس. و په دل ببیت، چه بدیا نپرت بکنێت و گۆن شَرّی و نێکیا بلچّێت. 10 گۆن براتی مِهرے، یکدگرا دۆست بدارێت، په شرپ و اِزّت کنگا چه یکدومیا دێماتر ببێت. 11 هچ کارئے تها سُستی مکنێت، وتی روها پُرجۆش ببێت، هُداوندئے هِزمتا بکنێت. 12 په اُمێتواری گَل و شادهی بکنێت، سکّیانی تها سبر و اۆپار پێش بدارێت و وتی دْوایان مُهر بۆشتێت. 13 هُدائے پَلگارتگێن مردمانی هاجتان پوره کنگا شریکدار ببێت و وتی لۆگئے دروازگا په دَرامدانی مهمانداریا پَچ بکنێت.
14 اگن کَسے شمارا آزار برسێنیت په آییا برکت بلۆٹێت، برکت بلۆٹێت و نالت مکنێت. 15 اگن کَسے شادهیَ کنت گۆن آییا شادهی بکنێت و اگن کَسے گرێت گۆن آییا بگرێوێت. 16 گۆن یکدومیا په همدلی و همسِتکی زِند بگوازێنێت. پَهر و شان مکنێت، گۆن کمترێنان همراه ببێت و وتا باز اگلمند مزانێت. 17 گۆن کَسّا بدیئے بدلا بدی مکنێت. گۆن هما کاران دلگۆش ببێت که هرکَسئے چمّان شَرّ اَنت. 18 تان هما هَدّا که شمئے دستا بیت، گۆن هرکَسا په سُهل و آرامی زِند بگوازێنێت. 19 او دُردانگان! هچبر بێرگیری مکنێت، کَهرا په هُدایا بِلّێت. چیا که نبشته اِنت: «هُداوندَ گوَشیت: ‹بێرئے گِرگ منی کار اِنت، سزا دئیۆک من آن›.»†12:19 شَریَتئے دومی رهبند 32:35. 20 اِشیئے بدلا:
«اگن تئیی دژمن شدیگ اِنت، وراکی بدئے،
اگن تُنّیگ اِنت، آپی بدئے،
که گۆن وتی اے کارا، آییئے سرا رۆکێن جَل و اِشکَر مُچَّ کنئے.‡12:20 آییئے سرا رۆکێن جَل و اِشکَر مُچَّ کنئے، بزان آییا پشل و شرمندگَ کنئے.»§12:20 سُلئیمانئے بَتَلانی کتاب 25:21-22.
21 مئیل بدی تئیی سرا سردست ببیت، گۆن نێکیا بدیئے سرا سردست ببئے.