Ёў 13
Усё гэта бачыла вока маё, і чула вуха маё, і ўсё зразумела.
Тое, што вам вядома, і я ведаю, і я ня горшы ад вас.
Я хачу гаварыць з Усемагутным і прагну Богу прадставіць [справу маю].
Бо вы задумалі няпраўду, вы — лекары, нічога ня вартыя.
Калі б вы маўчалі, вы зьявілі б гэтым мудрасьць!
Паслухайце скаргу маю і зважце на адказ вуснаў маіх.
Ці належала вам дзеля Бога казаць няпраўду і дзеля Яго гаварыць хлусьліва?
Ці належала вам быць крывадушнымі дзеля Яго, і за Бога на судзе спрачацца?
Ці добра будзе, калі Ён вас будзе выспрабоўваць? Ці зможаце з Яго насьміхацца, як насьміхаюцца з чалавека?
10  Ён, караючы, пакарае вас, калі будзеце патаемна зважаць на аблічча.
11  Няўжо веліч Ягоная не палохае вас, і страх Ягоны не агартае вас?
12  Напаміны вашыя — гэта словы з попелу, а вежы вашыя — вежы гліняныя.
13  Памаўчыце крыху, а я буду гаварыць, і няхай што заўгодна прыйдзе на мяне.
14  Навошта мне кусаць цела маё зубамі маімі і душу маю трымаць рукамі маімі.
15  Хоць бы і забіў мяне [Бог], буду мець у Ім надзею і буду абараняць шляхі мае перад абліччам Ягоным.
16  У гэтым будзе збаўленьне маё, бо ніводзін бязбожнік ня прыйдзе перад аблічча Ягонае.
17  Слухайце ўважліва словы мае, і няхай будзе ў вушах вашых тлумачэньне маё.
18  Бо я пачаў суд, і ведаю, што [буду] апраўданы.
19  Хто будзе судзіцца са мной? Тады я змоўкну, і [гатовы] памерці.
20  Дзьвюх толькі рэчаў не рабі са мною, і тады я ня буду хавацца ад аблічча Твайго:
21  аддалі руку Тваю ад мяне, і жах Твой няхай не палохае мяне.
22  Пакліч мяне, і я адкажу Табе, або я буду гаварыць, а Ты адкажы мне.
23  Якія грахі і правіны я маю? Пакажы мне грэх мой і правіны мае.
24  Чаму Ты хаваеш аблічча Тваё і лічыш мяне за ворага для Цябе?
25  Ці Ты пужаеш лісток, які [ветрам] сарваны, і гонішся за сухой саломай?
26  Бо Ты пішаш пра мяне прыкрасьці і прыгадваеш мне грахі маладосьці маёй.
27  Ты замыкаеш у калоду ногі мае, і пільна назіраеш сьцежкі мае, і дасьледуеш усе сьляды мае.
28  І я марнею, як спарахнелае дрэва і як адзеньне, якое моль патачыла.