1  І адказаў Ёў, і сказаў:

2  «Паслухайце ўважліва словы мае, і няхай будуць яны на пацяшэньне вашае.

3  Дазвольце, і я буду казаць, а пасьля словаў маіх сьмейцеся сабе.

4  Ці ж я гавару супраць чалавека, і ці ж няслушна маю быць нецярплівы?

5  Паглядзіце на мяне і аслупянейце, і ўдарце рукою ў вусны свае.

6  Калі я ўзгадваю гэта, я палохаюся, і дрыжаньне калоціць цела маё.

7  Чаму жывуць бязбожнікі, дажываюць да старасьці, і багацеюць?

8  Насеньне іхняе моцнае ў іх, і ўнукі іхнія гадуюцца на вачах іхніх.

9  Дамы ў іх забясьпечаныя ад страху, і няма кары Божай над імі.

10  Бугай у іх заўсёды плодны і не зьнемагае, і карова целіцца, і не скідае [цяляці].

11  Дзеці іхнія, як статак, выходзяць, і малыя іхнія гуляюць вакол іх.

12  Яны сьпяваюць пад бубны і гусьлі і весяляцца пры гуках жалейкі,

13  і праводзяць у радасьці дні свае, і спакойна зыходзяць у адхлань.

14  Яны кажуць Богу: “Адыйдзіся ад нас! Ня хочам ведаць шляхоў Тваіх.

15  Хто такі Усемагутны, каб служыць Яму, і што Ён нам дапаможа, калі будзем маліць Яго?”

16  Маюць яны ў руках сваіх дабрабыт, хоць думкі іхнія далёка ад Яго.

17  Як часта тухне лямпа бязбожнікаў і нахлынае на іх загуба? Ці [часта] ў гневе [Божым] прыходзяць на іх пакуты?

18  Ці яны падобныя да мякіны на ветры і да попелу гарачага, які вецер разносіць?

19  [Скажаш:] “Бог захоўвае для дзяцей ягоных кару Сваю”. Няхай аднагародзіць Ён яму, каб ён ведаў.

20  Няхай убачаць вочы ягоныя загубу яго, і няхай нап’ецца ён гневу Усемагутнага.

21  Бо які будзе клопат яму пра дом ягоны, калі лік месяцаў ягоных спыніцца?

22  Ці ж можа хто вучыць веданьню Бога? А Ён судзіць найвышэйшых.

23  Адзін памірае ў сіле і здаровы, багаты і ў супакоі.

24  Начыньні ягоныя поўныя малака, і косткі ягоныя напоўнены сьвежым шпікам.

25  А іншы памірае ў горычы душы і ня цешыўся дабром.

26  Аднак разам будуць яны спаць у парахне, і абодвух апануюць чэрві.

27  Вось, я ведаю думкі вашыя і намеры вашыя, каб нашкодзіць.

28  Бо вы кажаце: “Дзе дом шляхетнага, а дзе намёт бязбожніка?”

29  Ці вы не пыталіся некага з падарожнікаў і словаў іхніх вы не зразумелі,

30  што ліхотнік захаваны ў дзень загубы і збаўлены ў дзень гневу?

31  Хто будзе дакараць яго за шляхі ягоныя? І за тое, што ён зрабіў, хто аднагародзіць яму?

32  Яго прынясуць да магілы, і пра дамавіну ягоную задбаюць.

33  Салодкімі яму будуць груды зямлі, бо за ім ідуць усе людзі, і перад ім — безьліч.

34  Дык чаму ж вы надарма пацяшаеце, калі ў адказе вашым адзін падман?»