Ёў 28
1 Сапраўды, срэбра мае пачаткі жылаў, і ёсьць месца для золата, дзе яго ачышчаюць.
2 Жалеза здабываецца з парахна, і з каменя топіцца медзь.
3 [Чалавек] паставіў мяжу цемры, і дасьледуе ўсё да краю, і [шукае] камяні ў цемры і ценю сьмерці.
4 Капаюць капальні там, дзе не хадзілі ногі, зыходзяць у глыбіню, вісяць і хістаюцца далёка ад людзей.
5 Зямля, з якой хлеб вырастае, у глыбіні перавернута, як агнём.
6 Камяні ейныя — месца шафіра, і пясок золата ў ёй.
7 Драпежная птушка ня ведае сьцежкі [туды], і ня бачыць яе вока арла.
8 Не тапталі яе сыны пыхлівасьці, і не праходзіў па ёй леў.
9 Выцягвае [чалавек] руку сваю на крэмень, і пераварочвае горы да падножжа.
10 У скалах высякае каналы, і ўсё каштоўнае бачыць вока ягонае.
11 І спыняе ён цячэньне рэк, і скарбы выдабывае на сьвятло.
12 Але дзе знаходзіцца мудрасьць, і дзе месца розуму?
13 Чалавек ня ведае туды дарогі і не знаходзіць яе на зямлі жывых.
14 Бездань кажа: “Няма яе ў-ва мне”, і мора кажа: “Няма яе ў-ва мне”.
15 Не даецца яна за золата і не здабываецца яна за вагу срэбра.
16 Ня плаціцца за яе ані золатам Афіру, ані каштоўным оніксам або шафірам.
17 Не раўняецца да яе золата і шкло, не замяніць яе на посуд залаты.
18 Каралі і крышталь ня ўзгадваюцца [пры ёй]; цана мудрасьці — большая за пэрлы.
19 Ня варты яе тапаз з Кушу, і золатам чыстым не ацэніш яе.
20 Адкуль паходзіць мудрасьць, і дзе месца розуму?
21 Схаваная яна ад вачэй усіх жывых, птушкам нябесным невядомая.
22 Абадон і сьмерць кажуць: “Вушамі нашымі мы чулі пра славу яе”.
23 Бог разумее шлях яе, і Ён ведае месца ейнае.
24 Бо Ён разглядае краі зямлі, і бачыць усё, што пад небам.
25 Калі даваў Ён сілу ветру і ўсталёўваў водам берагі,
26 калі даваў закон дажджам, і шлях грымоту і маланцы,
27 тады бачыў Ён яе, і выявіў, і ўмацаваў яе, і дасьледаваў яе.
28 І сказаў Ён чалавеку: “Страх перад Госпадам — гэта мудрасьць; а пазьбягаць зла — розум”».