1 Мудрасьць збудавала сабе дом, высекла сем слупоў ягоных,

2 закалола ахвяру, разбавіла віно сваё і прыгатавала ў сябе гасьціну;

3 паслала слуг сваіх клікаць з вышыняў горада:

4 «хто неразумны, хай прыйдзе сюды!» А недавумкам сказала:

5 «ідзеце, ежце мой хлеб, і пеце віно, мною разбаўленае;

6 адкіньце дурноту, і будзем жыць і хадзіць дарогай разважлівасьці».

7 Не павучай блюзьнера, бо ганьбу сабе нажывеш, і хто асьцерагае бязбожніка - пляміць сябе.

8 Не асьцерагай блюзьнера, каб ён не зьненавідзеў цябе; асьцерагай мудрага, і ён палюбіць цябе;

9 дай настаўленьне мудраму, і ён яшчэ больш умудрыцца; навучы праўдалюбца, і ён памножыць веды.

10 Пачатак мудрасьці - страх Гасподні, і спазнаньне Сьвятога - розум;

11 бо мною памножацца дні твае і дадасца табе гадоў жыцьця.

12 Сыне мой! калі ты змудрыў, мудры для сябе; і калі ўзбуяў, дык адзін і пацерпіш.

13 Жанчына бяз розуму - крыклівая, дурніца - ні ў чым не абазнаная,

14 сядае каля дзьвярэй дома свайго на крэсьле, на гарадскіх вышынях,

15 каб клікаць тых, хто дарогаю ідзе, хто проста сваёю дарогай ідзе:

16 «хто дурны, заварочвай сюды!», а неразумным кажа яна:

17 «вада крадзеная салодкая, і ўтоены хлеб смачны».

18 Але ня ведае ён, што мёртвыя там, у глыбіні апраметнай запрошаны ёю.