1  Не хачу, браты, каб вы ня ведалі, што бацькі нашыя ўсе былі пад воблакам, і ўсе прайшлі праз мора,

2  і ўсе ахрысьціліся ў Майсея ў воблаку і ў моры,

3  і ўсе елі тую самую духоўную ежу,

4  і ўсе пілі тое самае духоўнае пітво, бо пілі з духоўнае скалы, якая ішла за імі, а скала гэтая быў Хрыстос.

5  Але ня многіх з іх упадабаў Бог, бо яны палеглі ў пустыні.

6  А гэта сталася прыкладам для нас, каб мы ня мелі пажаданьня ліха, як пажадалі яны.

7  Ня будзьце таксама ідалапаклоньнікамі, як некаторыя з іх, як напісана: «Народ пасеў есьці і піць, і ўстаў гуляць».

8  Таксама ня будзем рабіць распусты, як некаторыя з іх распуставалі, і ў адзін дзень загінула дваццаць тры тысячы.

9  Таксама ня будзем спакушаць Хрыста, як некаторыя з іх спакушалі і загінулі ад зьмеяў.

10  Таксама не наракайце, як некаторыя з іх наракалі і загінулі ад нішчыцеля.

11  А ўсё гэтае здарылася з імі ў прыклад і напісана дзеля напамінаньня нам, на якіх канец вякоў прыйшоў.

12  Так што, хто думае, што стаіць, няхай сьцеражэцца, каб ня ўпасьці.

13  Вас наведала спакуса ня іншая, як чалавечая. Але верны Бог, Які не пакіне вас быць спакушанымі больш, чым вы можаце, але са спакусай зробіць і выхад, каб вы маглі перанесьці.

14  Таму, улюбёныя мае, уцякайце ад ідалапаклонства.

15  Кажу, як да мудрых; судзіце самі, што кажу.

16  Келіх дабраслаўленьня, які дабраслаўляем, ці ня ёсьць супольнасьць Крыві Хрыстовае? Хлеб, які ламаем, ці ня ёсьць супольнасьць Цела Хрыстовага?

17  Як адзін хлеб, так і адно цела мы, многія, бо ўсе мы атрымліваем адзін хлеб.

18  Паглядзіце на Ізраіль паводле цела: ці тыя, якія ядуць ахвяраванае, ня ёсьць супольнікамі ахвярніка?

19  Дык што я кажу? Ці ідал ёсьць нечым? Ці ахвяра ідалам нечым ёсьць?

20  Але тое, што заколваюць пагане, для дэманаў заколваюць, а не для Бога. А я не хачу, каб вы сталіся супольнікамі дэманаў.

21  Ня можаце піць келіх Госпада і келіх дэманаў; ня можаце ўдзельнічаць у стале Госпада і стале дэманаў.

22  Ці будзем раздражняць Госпада? Ці мы дужэйшыя за Яго?

23  Усё мне можна, але ня ўсё карысна; усё мне можна, але ня ўсё будуе.

24  Ніхто няхай не шукае свайго, але кожны таго, што для іншага.

25  Усё, што продаецца на рэзьніцы, ешце, не дасьледуючы дзеля сумленьня,

26  бо Госпадава зямля і што напаўняе яе.

27  А калі хто з бязьверных пакліча вас, і вы захочаце пайсьці, ешце ўсё, што дадуць, нічога не дасьледуючы дзеля сумленьня.

28  А калі хто скажа вам: «Гэта ахвяра ідалам», — ня ешце дзеля таго, хто паведаміў, і дзеля сумленьня, бо Госпадава зямля і што напаўняе яе.

29  А пра сумленьне кажу не тваё, але іншага; бо дзеля чаго мая свабода мае быць суджана чужым сумленьнем?

30  Калі я ў ласцы атрымліваю, навошта блюзьніць на мяне за тое, за што я дзякую?

31  Дык ці ясьцё, ці п’іцё, ці нешта робіце, усё рабіце на славу Божую.

32  Ня станьцеся спатыкненьнем ані для Юдэяў, ані для Грэкаў, ані для царквы Божай,

33  як і я дагаджаю ўсім у-ва ўсім, шукаючы не для сябе карысьці, але для многіх, каб яны былі збаўленыя.