1  Не зайздросьці людзям ліхім, не жадай быць з імі,

2  бо пра злачыннасьць думае сэрца іхняе, і пра ліхоту вусны іхнія гавораць.

3  Мудрсьцю будуецца дом, і розумам умацоўваецца,

4  і праз веданьне напаўняюцца пакоі яго ўсялякай каштоўнай і прывабнай маёмасьцю.

5  Мудры чалавек мае моц, і чалавек, які мае веды, умацоўвае сілу [сваю].

6  Таму з разважлівасьцю вядзі вайну тваю, і пры мностве дарадцаў — выратаваньне.

7  Занадта высокая мудрасьць для неразумнага, ён не раскрывае ў брамах вуснаў сваіх.

8  Хто задумляе рабіць ліхое, таго называюць зламысным.

9  Намеры бязглуздага — грэх, і [намеры] блюзьнера — агіда для чалавека.

10  Калі ты слабы ў дзень бедства, дык малая сіла твая.

11  Ратуй узятых на сьмерць, і ці ж не пашкадуеш тых, якія сказаныя на загубу?

12  Калі скажаш: «Вось, мы ня ведалі гэтага?», ці ж Той, Хто дасьледуе сэрцы, не разумее? Ці ж Той, Хто захоўвае душу тваю, ня ведае? Ці ж Ён не аддасьць чалавеку паводле справаў ягоных?

13  Еш мёд, сыне мой, бо ён добры, і соты салодкія для паднябеньня твайго.

14  Гэтак сама веданьне мудрасьці для душы тваёй. Калі ты знайшоў яе, ёсьць будучыня, і надзея твая не загіне.

15  Не цікуй, бязбожніку, каля жытла праведніка, не спусташай месца супачынку ягонага,

16  бо сем разоў упадзе праведнік і ўстане, а бязбожнікі трапяць у няшчасьце.

17  Ня радуйся, калі ўпадзе вораг твой, і няхай ня цешыцца сэрца тваё, калі ён спатыкнецца,

18  бо часам убачыць ГОСПАД, і будзе [гэта] ліхім у вачах Ягоных, і Ён адверне гнеў Свой ад яго.

19  Не абурайся на ліхотнікаў і не зайздросьці бязбожнікам,

20  бо ня будзе будучыні ліхому, і сьветач бязбожнікаў стухне.

21  Бойся ГОСПАДА, сыне мой, і валадара, і ня зьвязвайся са змоўшчыкамі,

22  бо неспадзявана прыйдзе на іх загуба, і бедства ад іх абодвух хто можа ведаць.

23  Гэта таксама для мудрых: нядобра зважаць на аблічча ў судзе.

24  Таго, хто кажа бязбожніку: «Ты праведны», будуць праклінаць народы і будуць брыдзіцца ім людзі.

25  А тымі, што дакараюць, будуць захапляцца, і зыйдзе на іх шчодрае дабраславенства.

26  У вусны цалуе той, хто адказвае шчырымі словамі.

27  Выканай працу тваю вонках [дому] і скончы яе на полі тваім, а пасьля пабудуй дом твой.

28  Ня сьведчы без прычыны супраць бліжняга твайго, і не падманвай вуснамі тваімі.

29  Не кажы: “Як ён мне зрабіў, так і я зраблю яму, аддам чалавеку паводле справаў яго”.

30  Праходзіў я праз поле гультая і праз вінаграднік чалавека бяз розуму,

31  і вось, усё зарасло асотам, і крапіва пакрыла паверхню яго, і каменная агароджа зруйнаваная.

32  І паглядзеў я, і зьвярнуў [на гэта] сэрца маё, убачыў, і атрымаў настаўленьне:

33  «Крыху пасьпіш, крыху падрэміш, крыху, склаўшы рукі, паляжыш.

34  і прыйдзе, як валацуга, беднасьць твая, і нястача твая — як чалавек узброены».