1 Miingon ang Ginoo kanako, 2 “Tawo, sa unsa nga paagi nga ang sanga sa ubas mas maayo pa kaysa bisan unsang sanga sa kahoy? 3 Makahimo ba ug bisag unsa gikan sa mga sanga niini? Mahimo ba kini nga himuon nga sab-itanan? 4 Siyempre dili gayod! Pwede lang kini nga isugnod; apan bisan pa gani dali ra kaayo kini nga maupos. 5 Busa kon wala kini pulos sa wala pa masunog, labaw na kon nasunog na kini!

6 “Karon, ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon nga ang mga nagpuyo sa Jerusalem nahisama sa ubas nga nagtubo uban sa mga kahoy sa lasang. Tungod kay managsama sila nga walay pulos, sunogon ko sila. 7 Silotan ko gayod sila. Ug bisan makaikyas pa sila sa kalayo, lamyon gihapon sila sa lain pang kalayo. Unya mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo. 8 Himuon ko nga mingaw nga dapit ang ilang nasod tungod kay nagluib sila kanako. Ako, ang Ginoong Dios, ang nag-ingon niini.”