1 Miingon ang Ginoo kanako, 2 “Tawo, ingna ang imo nga mga katawhan nga kon pasulongon ko ang mga kaaway sa usa ka dapit, ang mga nagpuyo niana nga dapit magpilig usa kanila nga mahimo nga magbalantay sa ilang siyudad. 3 Kon makita nianang magbalantay nga nagpadulong na ang mga kaaway, patingogon niya ang budyong aron sa pagpasidaan sa mga tawo. 4 Si bisan kinsa nga nakadungog sa budyong apan dili magpakabana niini, ug mamatay siya sa dihang gisulong sila, siya ra ang mabasol sa iyang kamatayon. 5 Tungod kay sa dihang nadungog niya ang budyong wala siya magpakabana. Busa siya ra gayod ang mabasol sa iyang kamatayon. Kay kon nagpakabana pa siya, naluwas unta niya ang iyang kaugalingon. 6 Apan kon makita sa magbalantay nga nagpadulong ang mga kaaway apan wala niya patingoga ang budyong aron sa pagpasidaan sa mga tawo, ug unya gisulong sila ug adunay mamatay kanila, paninglon ko ang magbalantay sa ilang kamatayon bisan namatay sila tungod sa ilang sala.”

7 Nagpadayon sa pag-ingon ang Ginoo, “Tawo, gipili ka nako nga magbalantay alang sa katawhan sa Israel, busa pamatia kini nga akong gisulti, ug pasidan-i dayon ang mga tawo. 8 Kon moingon ako sa daotan nga tawo nga sigurado gayod nga mamatay siya tungod sa iyang sala, unya wala mo siya pahimangnoi sa pagbiya sa iyang daotan nga binuhatan, ikaw ang akong paninglan sa iyang kamatayon. 9 Apan kon gipahimangnoan mo kadtong daotan nga tawo sa pagbiya sa iyang daotan nga binuhatan, unya wala siya magtagad sa imo nga gisulti, mamatay siya tungod sa iyang sala, apan wala kay tulubagon sa iyang kamatayon.

10 “Tawo, mireklamo ang katawhan sa Israel nga dili na kuno nila maagwanta ang silot sa ilang mga sala, ug daw sa mamatay na kuno sila tungod niini. 11 Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoong Dios nga buhi, nanumpa nga dili ako malipay kon adunay mamatay nga daotan nga tawo. Ang gusto ko nga mobiya sila sa ilang daotan nga binuhatan aron mabuhi sila. Busa, kamo nga katawhan sa Israel, biya na kamo sa inyong daotan nga binuhatan. Nganong gusto man ninyong mamatay?

12 “Tawo, ingna ang imo nga mga katawhan nga kon ang matarong nga tawo magpakasala, ang iyang mga maayo nga binuhatan nga nahimo dili makaluwas kaniya. Ug kon ang daotan nga tawo mobiya sa iyang daotan nga binuhatan, dili siya silotan sa iyang mga nahimo nga daotan. 13 Kon moingon ako sa matarong nga tawo nga sigurado nga mabuhi siya, apan human niana nagpakasala siya kay nagsalig siya nga ang iyang maayo nga binuhatan makaluwas kaniya, kana nga tawhana mamatay tungod sa iyang sala. Dili ko hinumdoman ang iyang maayo nga binuhatan. 14 Ug kon moingon ako sa daotan nga tawo nga sigurado nga mamatay siya, apan human niana mibiya siya sa iyang daotan nga binuhatan ug naghimo sa husto ug matarong, 15 pananglitan, giuli niya ang gigarantiya kaniya o ang iyang gikawat, gisunod niya ang mga tulomanon nga naghatag ug kinabuhi, ug wala siya naghimog daotan, kana nga tawhana sigurado nga mabuhi ug dili siya mamatay. 16 Ang bisan unsa nga sala nga iyang nahimo dili na hinumdoman batok kaniya. Tungod kay naghimo siya sa husto ug matarong, sigurado gayod nga mabuhi siya.

17 “Apan ang imo nga mga katawhan, Ezekiel, nagreklamo nga dili kuno husto ang akong pamaagi. Apan ang ilang pamaagi mao ang dili husto. 18 Kon ang matarong nga tawo mobiya sa pagkamatarong ug maghimo na ug daotan, mamatay siya. 19 Ug kon ang daotan mobiya sa iyang daotan nga binuhatan ug maghimo sa husto ug matarong, mabuhi siya. 20 O katawhan sa Israel, nag-ingon kamo nga ang akong pamaagi dili husto. Karon, hukman ko ang matag-usa kaninyo sumala sa inyong mga binuhatan.”

21 Sa ikalimang adlaw sa ikanapulo nga bulan, sa ika-12 nga tuig sa amo nga pagkabihag, adunay usa ka tawo nga nakaikyas gikan sa Jerusalem nga mianhi kanako ug miingon, “Nalaglag na ang siyudad sa Jerusalem!” 22 Nianang milabay nga gabii, sa wala pa moabot kadto nga tawo, gigamhan ako sa Ginoo ug nakasulti ako pag-usab. Busa pag-abot niadtong tawo nianang pagkabuntag, makasulti na ako.

23 Miingon ang Ginoo kanako, 24 “Tawo, ang mga tawo nga nagpuyo didto sa guba nga mga lungsod sa Israel nag-ingon, ‘Usa lang si Abraham, apan gihatag kaniya ang tibuok nga yuta. Daghan kita, busa sigurado nga panag-iyahon nato kini nga yutaa.’ 25 Karon, ingna sila nga ako, ang Ginoong Dios, nag-ingon, ‘Naghuna-huna ba kamo nga mapanag-iya gihapon ninyo ang maong yuta bisan nagkaon kamo sa karne nga dugoon pa, ug nagsimba sa inyong mga dios-dios, ug gapatay ug tawo? 26 Nagsalig kamo sa inyong espada,*Nagsalig kamo sa inyong espada: o Gapatay kamo. naghimo kamo ug mangil-ad nga mga buhat, ug nanapaw kamo. Unya, naghuna-huna gihapon kamo nga panag-iyahon ninyo ang yuta? 27 Ako, ang buhi nga Ginoong Dios nanumpa nga siguradong mangamatay sa gubat kadtong nangahibiling buhi diha sa nag-uban nga mga lungsod. Kadtong atua sa mga kaumahan pagatukbon sa mabangis nga mga mananap, ug ang uban kanila nga anaa sa mga kuta ug sa mga langub mangamatay sa sakit. 28 Himuon kong awaaw ang yuta sa Israel, ug maundang na ang pagpanghambog niya sa iyang katakos. Bisan ang iyang kabukiran maawaaw, ug wala na gayod moagi didto. 29 Kon gub-on ko na ug himuong awaaw ang yuta tungod sa tanang daotan nilang gibuhat, mahibaloan nila nga ako mao ang Ginoo.’ ”

30 Miingon ang Ginoo kanako, “Tawo, ang imo nga mga katawhan naghisgot mahitungod kanimo kon magkatigom sila didto sa adunay paril sa siyudad o sa pultahan sa ilang mga balay. Nag-ingon sila sa matag-usa, ‘Dali, mamati kita kang Ezekiel kon unsay iyang mensahe gikan sa Ginoo!’ 31 Busa moduol ang akong mga katawhan kanimo ug tinuoray kunohay nga namati kanimo, apan ang tinuod wala nila tumana ang imo nga gisulti. Maayo lang sila mosulti nga gihigugma nila ako, apan sulod sa ilang kasing-kasing mao ang pagkahakog sa kuwarta. 32 Alang kanila, sama ka lang sa usa ka mag-aawit nga adunay maanindot nga tingog nga nag-awit ug alawiton mahitungod sa gugma, ug maayo nga motukar ug instrumento. Namati lang sila sa imo nga mensahe, apan wala nila kini tumana. 33 Apan kon mahitabo na kini nga silot kanila, ug sigurado gayod kini nga mahitabo, mahibaloan nila nga aduna gayod diay propeta nga uban kanila.”