2
1 Mobarog ako sa akong bantayanan
ug magpahimutang ako diha sa mga tore;
motan-aw ako aron pagsuta kon unsay iyang isulti kanako,
ug unsa nga tubag ang akong ihatag niining mga reklamo.
Ang Tubag sa Ginoo
2 Ug mitubag ang Ginoo,
“Isulat kining gipadayag nga klaro sa papan nga bato
aron dali kining masabtan sa mensahero.
3 Kay ang gipadayag magpaabot sa gitakda nga panahon;
nagsulti kini mahitungod sa katapusan
ug dili kini mapamatud-an nga bakak.
Bisan tuod madugay kini, paabota kini;
moabot gayod kini ug dili na malangay.
4 “Lantawa ang mga kaaway nga magarbohon;
ang iyang tinguha dili tarong,
apan ang matarong nga tawo mabuhi sa pagkamatinud-anon.
5 Tinuod, ang bino moluib kaniya;
aroganti siya ug dili makapahulay.
Tungod kay hakog siya sama sa lubnganan,
ug sama sa kamatayon dili gayod matagbaw,
iyang gitipon diha niya ang kanasoran
ug gibihag ang tanang katawhan.
6 “Dili ba tamayon man siya sa tanan
inubanan sa pagbugal-bugal ug panghimaraot.
Nag-ingon, ‘Alaot sila nga nagtigom sa kinawat
nga mga butang ug nagpadato pinaagi sa pangilkil.
Hangtod kanus-a man sila magpadayon.’
7 Dili ba unya mobangon ang inyong tigpautang?
Dili ba unya sila momata ug mopakurog ninyo?
Ug unya sila mahimo kaninyo nga inyong makaon.
8 Kay inyong gikurakot ang daghang mga nasod,
ang mga tawo nga nabilin mokarakot usab ninyo.
Kay gipaagas nimo ang dugo sa tawo;
imong giguba ang mga yuta ug ang mga siyudad ug ang tanan nga anaa niini.
9 “Alaot siya nga nagtukod ug balay gikan sa dili maayong kinitaan,
nagpahiluna sa iyang salag sa itaas
aron lang makalingkawas sa kalaglagan!
10 Imong giplanohan ang pagkalaglag sa mga tawo,
gipakaulawan nimo ang imong kaugalingong panimalay
ug nagpildi sa imong kinabuhi.
11 Ang mga bato sa paril mosinggit, ug ang mga sagbayan
sa gitrabahong kahoy mopalanug niini.
12 “Alaot siya nga nagtukod ug siyudad pinaagi sa gipaagas nga dugo,
ug gaugmad sa lungsod sa inhustisya.
13 Dili ba nga ang Makagagahom nga Ginoo mao may naglatid niini.
Nga ang paghago sa tawo sugnod lang alang sa kalayo,
nga ang kanasoran naningkamot alang sa wala?”
14 Kay ang kalibotan mapuno sa kahibalo sa himaya
sa Ginoo ingon nga ang tubig naglukop sa kadagatan.
15 “Alaot siya nga naghatag ug mainom sa iyang silingan,
gibubo sa sudlanang panit sa bino hangtod nga kini mahubog,
aron siya makatan-aw sa hubo niya nga lawas.
16 Mapuno ikaw sa kaulaw imbis sa himaya.
Karon na usab ang imong turno!
Inom ug ipadayag ang imong kahubo.
Ang kopa gikan sa tuong kamot sa Ginoo, miabot sa palibot nimo,
ug ang kaulawan motabon sa imong himaya.
17 Ang kadaotan nga imong gibuhat sa Lebanon makalupig kanimo,
ug ang pagdaot sa mga kahayopan makapahadlok kanimo.
Kay giulaan mo ug dugo sa tawo; gilumpag mo
ang kayutaan ug mga siyudad ug ang tanan niini.
18 “Unsa may kapuslanan sa dios-dios nga gikulit sa magkukulit?
O imahen nga nagtudlo ug bakak?
Kay siya nga naghimo niini misalig sa iyang hinimo;
naghimo siya ug dios-dios nga dili makasulti.
19 Alaot siya nga moingon sa kahoy,
dali ug pagbaton ug kinabuhi,
o sa walay kinabuhi nga bato, pagmata!
Makahatag ba kini ug paggiya?
Giputos kini sa bulawan ug plata,
pero wala kini kinabuhi.
20 Apan ang Ginoo anaa sa iyang balaang templo.
Busa magpakahilom sa iyang atubangan ang tibuok kalibotan.”