17
1 “Hapit na akong mamatay;
daw sa mabugto na ang akong gininhawa.
Andam na ang lubnganan alang kanako.
2 Gipalibotan ako sa mga mabiay-biayon.
Dayag kaayo ang ilang pagtamay kanako.
3 “Labani ako, O Dios, kay wala nay laing mobarog
sa pagtabang kanako kondili ikaw lang.
4 Gisirad-an mo ang panghuna-huna
sa akong mga higala aron dili sila makasabot.
Busa ayaw sila tugoti nga magmadaogon sa ilang pag-akusar kanako.
5 Sama sila sa tawo nga nagluib
sa iyang mga higala aron makakuwarta,
nga mao ang hinungdan nga mag-antos*mag-antos: sa literal, pagkabuta. ang iyang kabataan.
6 “Gihimo ako sa Dios nga kataw-anan taliwala sa mga tawo,
ug gilud-an nila ako sa nawong.
7 Mingitngit na ang akong panan-aw sa kasubo;
mura na ug tukog†tukog: sa literal, anino. ang tibuok kong lawas sa kaniwang.
8 Ang mga tawo nga miisip sa ilang kaugalingon nga matarong,
nangatingala niining nahitabo kanako.
Gitunglo nila ako sama sa usa ka dili diosnon nga tawo.
9 Alang kanila ang matarong nga tawo lig-on
sa iyang pagkinabuhi ug mas magkalig-on pa gayod.
10 “Apan ginaaghat ko sila sa pagsusi pag-usab kanako.
Sigurado ako nga walay bisan usa kanila nga nakasabot.
11 Hapit na matapos ang akong mga adlaw.
Napakyas ang akong mga plano ug mga tinguha.
12 Apan nag-ingon sila nga basig mamaayo ra usab
ang akong kahimtang sa umaabot.
Miingon sila, ‘Luyo sa kangitngit
adunay moabot nga kahayag.’
13 Kon molaom man ako, ang akong laoman mao
ang pagpuyo sa dapit sa mga patay.
Gusto ko nang ipahimutang ang akong higdaanan
niining mangitngit nga dapit.
14 Isipon ko ang lubnganan nga akong amahan,
ug ang mga ulod nga mokaon kanako isipon ko
nga akong inahan ug mga igsoong babaye.
15 Aduna pa akoy paglaom?
Kinsay makasulti nga aduna akoy paglaom?
16 Ang akong paglaom mouban kanako sa dapit sa mga patay.
Mag-uban kami didto ilalom sa yuta.”