2
1 Nag-ampo si Jonas sa Ginoo nga iyang Dios didto sa sulod sa tiyan sa isda. 2 Miingon siya:
“Sa akong kalisdanan, mitawag ako kanimo Ginoo, ug gitubag mo ako.
Nangayo ako ug tabang kanimo sa dihang gaungaw ako
ug gidungog mo ako.
3 Gitambog mo ako sa kinahiladman sa dagat.
Gilibotan ako sa tubig ug gibanlas
sa mga balod nga imong gipadala.
4 Gipahilayo mo ako sa imong presensya,
apan maglantaw gihapon ako sa imong balaan nga templo.
5 “Gilapawan ako sa tubig ug daw sa malumos na gayod ako.
Naputos sa sagbot ang akong ulo.
6 Miunlod ako ngadto sa kinahiladman sa dagat,
nabilanggo ako sa kinahiladman sa yuta sa walay kataposan.
Apan gihaw-as mo ako gikan sa kahiladman,
O Ginoo nga akong Dios.
7 “Sa dihang hapit na mahugno ang akong kinabuhi,
misangpit ako kanimo, Ginoo,
ug gidungog mo ang akong pag-ampo
didto sa imong balaan nga templo.
8 “Kadtong mga tawo nga nagsimba sa mga walay pulos nga mga dios-dios
nagsalikway sa imong grasya nga ila untang mahiagoman kanila.
9 Apan, ako, inubanan sa mga awit sa pagpasalamat,
maghalad kanimo.
Tumanon ko ang akong mga panaad.
Ang kaluwasan gikan sa Ginoo.”
10 Unya, gimandoan sa Ginoo ang isda, ug gisuka niini si Jonas sa baybayon.