1 ચ્યા પાછે યહૂદીયાહા સણ આતો, એને ઈસુ યેરૂસાલેમ શેહેરામાય ગીયો. 2 યેરૂસાલેમ શેહેરામાય યોક મેંડા ફાટાકે પાય પાઅયા કુંડ આતો, હિબ્રુ ભાષામાય ચ્યાલ બેથસદા આખે, એને પાચ વોટલ્યેવાળા કુંડા તાં હેય. 3 ચ્યામાય રોગી, આંદળે, લેંગડે એને લુળે યાહા બોજ મોઠો ટોળો પોડી રોતો આતો. 4 ચ્યા પાઆય આલના વાટ જોવતા આતા, કાહાકા કોવે-કોવે પોરમેહેરા હોરગ્યો દૂત કુંડામાય ઉતીન પાઆય આલવી દેતો આતો, પાઆય આલવ્યા પાછે જો કાદો પેલ્લો પાઅયામાય ઉતે ચ્યા કોઅહિબી બિમારી ઓઅરી બાકી તો હારો ઓઈ જાતો આતો.

5 તાં યોક માઅહું આતા તો આડાત્રી વોરહાપાઅને બિમાર આતા. 6 જોવે ઈસુવે ચ્યાલ હુતલો એઇન એને બોજ વોરહાથી પોડલાં હેય એહેકેન માલુમ જાયા તોવે ચ્યાય ચ્યાલ આખ્યાં, “તુલ હારાં ઓઅના મોરજી હેય કા?” 7 બિમાર માઅહાય ઈસુલ જાવાબ દેનો “ઓ માલિક, માયેપાંય કાદા માઅહું નાંય હેય કા જોવે પાઆય આલવી દેહે તોવે માન કુંડામાય ઉતાડે, આંય ઉતાં કોશિશ કોઅતાહાંવ બાકી મા કોઅતો બિજો પેલ્લો ઉતી પોડહે. 8 ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, ઉઠ, તો પાથારી ઉઠાવીન ગોઓ જો.” 9 તારાત તીં માઅહું હારાં ઓઈ ગીયા એને ચ્યા પાથારી લેઈને જાં લાગ્યો તો આરામા દિહી આતો. 10 જ્યેં દિહી એહેકેન જાયા તો આરામા દિહી આતો, યાહાટી યહૂદી આગેવાન હારાં ઓઈ ગીઅલા માઅહાલ આખા લાગ્યા, “આજે આરામા દિહી હેય, એને મૂસા નિયમાનુસાર ઠીક નાંય હેય.” 11 બાકી ચ્યે ચ્યાહાન જાવાબ દેનો, “જ્યેં માન હારો કોઅયો ચ્યાય માન આખ્યાં, તો પાથારી લેઈને ચાલ.” 12 ચ્યાહાય ચ્યાલ પુછ્યાં, “તો કું હેય, જ્યાંય તુલ આખ્યાં, તો પાથારી લેઈને ચાલ?” 13 બાકી જો હારો જાયલો માઅહું તો નાંય જાંઆય કા તો કું હેય, કાહાકા બો બોદા લોક આતા ચ્યામાય ઈસુ આડવા ઓઈ ગીયેલ. 14 ચ્યા પાછે તી માઅહું ઈસુલ દેવાળા બાઆપુર મિળ્યો, તોવે ચ્યાલ આખ્યાં, “એએ, તું હારો ઓઈ ગીયો, આમીને પાપ કોઅના નાંય, કોઅહે તે તોવોય પેલ્લા કોઅતા મોઠી આબદા તોવોય પોડી.” 15 ચ્યા માઅહાય જાયને યહૂદી આગેવાનાહાન આખી દેના કા, “ઈસુવે માન હારો કોઅયેલ.” 16 યાહાટી યહૂદીયાહા આગેવાન ઈસુવાલ સોતાવા લાગ્યા, કાહાકા તો આરામા દિહી ઓહડે કામ કોઅહે. 17 બાકી ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “મા આબો પોરમેહેર સાદા કામ કોઅહે, એને માન બી કામ કોઅરા જોજે.” 18 ઈસુય એહેકોય આખ્યાં ચ્યાહાટી યહૂદી આગેવાન ચ્યાલ માઆઇ ટાકાં કોશિશ કોઅરા લાગ્યા, કાહાકા તો આરામા દિહી નાંય પાળે ઓલહાંજ નાંય, બાકી પોરમેહેરાલ મા આબો આખીન, આંય પોતે પોરમેહેરા રોકો હેતાંવ એહેકેન આખતો આતો.

19 તોવે ઈસુવે ચ્યાહાન આખ્યાં, “આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, પોહો પોતે કાય નાંય કોઅય હોકે, તો કેવળ તીંજ કોઇ હોકહે, તો તીંજ કોઅહે, જીં તો આબહાલ કોઅતો એએહે, કાહાકા જીં કાય આબહો કોઅહે, તીંજ પોહોબી કોઅહે. 20 કાહાકા આબહો પાહાલ પ્રેમ કોઅહે એને પોતે જીં કોઅહે તીં બોદા પોહાલ દેખાડેહે, એને તો યા કોઅતા આજુ મોઠા કામ પોહાલ દેખાડી, કા ચ્યાહાટી તુમહાન નોવાય લાગી. 21 કાહાકા જેહેકેન આબહો મોઅલા લોકહાન જીવતો કોઅહે, તેહેકેન પોહોબી ચ્યા મોરજી પરમાણે મોઅલા લોકહાન જીવતા કોઅહે. 22 એને આબહો કાદા ન્યાય નાંય કોએ, બાકી ન્યાય કોઅના બોદા કામ પોહાલ હોઅપી દેનલા હેય. 23 યાહાટી બોદા લોકહાન જેહેકેન આબહા આદર કોઅતેહે, તેહેકેન પોહા બી આદર કોઅરા જોજે, જો પોહા આદર નાંય કોએ, તો આબહા જ્યાંય પોહાલ દોવાડયોહો, આદર નાંય કોએત. 24 આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, જીં માઅહું મા વચન વોનાયેહે એને માન દોવાડયોહો ચ્યા પોરમેહેરાવોય બોરહો કોઅહે, અનંતજીવન ચ્યાલ મિળી ગીયહા, ચ્યાલ ડોંડ નાંય દી, બાકી અનંતકાળના મોરણા માઅને બોચી ગીયહો એને પેલ્લો અનંતજીવનામાય જાય હોકહયો.”

25 “આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ કા, ઓહડો સમય યી રોયહો, બાકી યેય ગીયહો, જોલે મોઅલે માઅહે પોરમેહેરા પોહા આવાજ વોનાઈ, એને જ્યેં વોનાઈ ચ્યે જીવતે ઓઈ જાય. 26 કાહાકા જેહેકેન આબહો પોતાનામાય જીવન રાખહે, તેહેકેન ચ્યાય પોહાલ બી ઓદિકાર દેનહો કા પોતાનામાય જીવન રાખે. 27 બાકી પોહાલ બોદા લોકહાવોય ન્યાય કોઅના બી ઓદિકાર દેનલો હેય, યાહાટી કા તો માઅહા પોહો હેય. 28 ઈ વોનાયને તુમહાન નોવાય નાંય લાગા જોજે, કાહાકા ઓહડો સમય યી રોયહો, કા જોલે મોઅઇ ગીઅલે હેય, પોહા આવાજ વોનાયને જીવતે ઉઠી. 29 જ્યાહાય હારાં જીવન જીવ્યા ઓરી, ચ્યે અનંતજીવન મિળવાહાટી મોઅલા માઅને પાછા જીવી ઉઠી, એને જ્યાહાય ખારાબ જીવન જીવ્યા ઓરી ચ્યે શિક્ષા બોગવાહાટી પાછે જીવી ઉઠી.”

30 “આંય પોતે કાય નાંય કોઇ હોકતાહાવ, આંય લોકહા ન્યાય તેહેકેન કોઅતાહાંવ, જેહેકેન પોરમેહેર આબો માન ચ્યાહા ન્યાય કોઅરા આખહે, એને મા ન્યાય હાચ્ચો હેય, કાહાકા આંય મા મોરજયેકોય નાંય ન્યાય કોઉ, બાકી મા દોવાડનારા મોરજયેકોય કોઅહુ. 31 જોવે આંય પોતા બારામાય સાક્ષી આખું, તોવે મા સાક્ષી હાચ્ચી નાંય હેય. 32 બાકી યોક બિજો હેય તો મા સાક્ષી દેહે, એને આંય જાઅતાહુ કા મા બારામાય તો જીં સાક્ષી દેહે, તી હાચ્ચી હેય. 33 તુમહાય યોહાન બાપતિસ્મા દેનારા પાય તુમહે લોકહાન પુછા દોવાડયા, એને ચ્ચાય હાચ્ચી સાક્ષી દેની. 34 બાકી માન કાદા માઅહા સાક્ષી ગોરાજ નાંય હેય, તેરુંબી માયે તુમહાન ચ્યા સાક્ષી બારામાય આખલા હેય, જીં યોહાન બાપતિસ્મા દેનારાય આખલી આતી, યાહાટી કા તુમા તારણ મેળવી હોકા. 35 યોહાન બોળતો એને ચોમાકતા દિવા રોકો આતો, એને તુમહાન કોલહાક વાઆ લોગુ ચ્યા ઉજવાડામાય આનંદ કોઅના હારાં ગોમ્યા. 36 બાકી માયેપાંય યોહાના સાક્ષી કોઅતી મોઠી સાક્ષી હેય, જીં કામ આબહે માન પુરાં કોઅરાહાટી દેનહા, તીંજ કામ જીં આંય કોઅહુ મા બારામાય સાક્ષી દેહે, કા આબહે માન દોવાડલો હેય. 37 એને આબહે જ્યાંય માન દોવાડયોહો, ચ્યેજ આબહે મા સાક્ષી દેનહી, તુમા નાંય કોઇ દિહી ચ્યા આવાજ વોનાયા, એને નાંય ચ્યાલ હામ્મે-હામ્મે એઅયોહો. 38 એને તુમા ચ્યા વચન તુમહે મોનામાય વોહતી નાંય કોઅરા દેત, કાહાકા તુમા માયેવોય બોરહો નાંય કોએત, જ્યાલ ચ્યાય દોવાડયોહો. 39 પવિત્રશાસ્ત્રા અભ્યાસ કોઅતાહા, કાહાકા તુમા એહેકેન બોરહો કોઅતાહા કા ચ્યામાય તુમહાન અનંતજીવન મિળી, એને તીંજ પવિત્રશાસ્ત્ર મા બારામાય સાક્ષી દેહે. 40 તેરુંબી તુમા અનંતજીવન મિળવાહાટી માયેપાંય યા નાંય માગેત. 41 આંય માઅહા પાયને વાહવા આશા નાંય કોઉ. 42 બાકી કા આંય તુમહાન જાંઅતાહાંવ તુમા મોનામાય પોરમેહેરાવોય પ્રેમ નાંય કોએત. 43 આંય મા આબહા ઓદિકારાહાતે યેનહો, એને તુમા માન નાંય સ્વીકાર કોએ, બાકી જોવે બિજો કાદો પોતા ઓદિકારાકોય યેય તોવે ચ્યાલ તુમા સ્વીકાર કોઇ લાહા. 44 તુમા માયેવોય બોરહો નાંય કોઇ હોકે, કાહાકા તુમા યોકબીજા પાયને માન હોદતાહા, એને તુમા યોકુજ પોરમેહેરા પાયને માન મિળવા કોશિશ નાંય કોએત. 45 તુમા એહેકેન મા હોમજાહા કા આંય આબા હોમ્મે તુમહાવોય દોષ થોવહી, મૂસા નિયમશાસ્ત્ર, જ્યાવોય તુમહાય આશા રાખીહી, તુમહાવોય દોષ થોવી. 46 કાહાકા જો તુમા મૂસાવોય બોરહો કોઅતા તે માયેવોય બી બોરહો કોઅતા, કાહાકા ચ્યે મા બારામાય લોખ્યહાં. 47 બાકી જો તુમા મૂસા નિયમશાસ્રાવોય બોરહો નાંય કોએ, તે તુમા નોક્કી માયેવોય બોરહો કેહેકે કોઅહા?”