1 “તુમા મોનામાય દુઃખી નાંય ઓઅતા, તુમા પોરમેહેરાવોય બોરહો કોઅતાહા માયેવોય બી બોરહો કોઆ. 2 મા પોરમેહેર આબહા ગોઆમાય રોઅના બોજ જાગો હેય, જોવે નાંય રોતા તોવે તુમહાન આંય આખતો કાહાકા આંય તુમહેહાટી જાગો તિયારી કોઅરા જાય રિયહો. 3 આંય તાં જાયને જાગો તિયાર કોઇન પાછે આંય પાછો યેયન, તોવે તુમહાન મા આરે રા લેય યીહીં, યાહાટી કા જાં આંય હેતાઉ તાં તુમાબી રોહા.

4 એને જાં આંય જાય રિયહો તાંઆની વાટ તુમહાન ખોબાર હેય.” 5 થોમાય ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, આમહાન નાંય ખોબાર કા તું કેછ જાય રિયહો, તોવે આમા વાટ કેહેકેન જાંઆય હોકજે?” 6 ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “વાટ એને હાચ્ચાં એને અનંતજીવન આંયજ હેતાંવ, માયે વોગાર કાદો પોરમેહેર આબહાપાય નાંય જાય હોકે. 7 જોવે તુમા માન જાઅતા, તોવે મા આબહાલ બી જાઅતા, એને આમી ચ્યાલ જાંઅતાહા, એને ચ્યાલ દેખ્યહો બી.” 8 ફિલિપે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, આબહાલ આમહાન દેખાડી દે, ઈ આમહેહાટી બો ઓઅઇ ગીયા.” 9 ઈસુવે ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ ફિલિપ, આંય ઓલા દિહી તુમહેઆરે હેતાંવ, એને કાય તું માન નાંય જાંઅતોહો? જ્યાંય માન દેખ્યો, ચ્યાય પોરમેહેર આબહાલ દેખ્યહો, તું કાહા આખતોહો કા આબહાલ આમહાન દેખાડ? 10 આંય આબહામાય હેતાઉ એને માંયેમાય આબહો હેય, કાય તું યે વાતવોય બોરહો નાંય કોઆ? જીં વાત આંય તુમહાન આખતાહાવ, મા પોતા ઓદિકારા કોઇન નાંય આખતાહાવ, બાકી આબહો માંયેમાય રોયન તીંજ કામ કોઅહે જીં તો કોઅરા માગહે. 11 માયેવોય બોરહો કોઆ, આંય આબહામાય હેતાઉ એને આબહો માંયેમાય હેય, નાંય તો જ્યા માયે ચમત્કાર કોઅલા હેય ચ્યાહા લેદે માયેવોય બોરહો કોઆ.”

12 “આંય તુમહાન હાચ્ચાં-હાચ્ચાં આખતાહાવ, જો કાદો માયેવોય બોરહો કોઅહે, યે કામે જ્યેં આંય કોઅતાહાંવ તોબી કોઅરી, બાકી ચ્યાકોઅતે બી મોઠે કામ કોઅરી, કાહાકા આંય આબહાપાય જાય રિયહો. 13 એને જીં કાય તુમા મા નાવાકોય માગહા તીંજ આંય કોઅહી કા પોહાકોય આબહા મહિમા ઓએ. 14 જોવે તુમા માપાયને મા નાંવે કોય કાયબી માગહા, તો તી આંય કોઅહી.”

15 જોવે તુમા માયેવોય પ્રેમ કોઅતાહા, તોવે મા આગના પાળહા. 16 એને આંય આબહાલ પ્રાર્થના કોઅહી, એને તો તુમહાન આજુ યોક મોદાત્યો દી, કા તો કાયામ તુમહેઆરે રોય. 17 તો તી આત્મા હેય, જીં પોરમેહેરાબારામાય હાચ્ચાં પ્રગટ કોઅહે, જ્યાલ દુનિયા લોક સ્વીકાર નાંય કોઅય હોકે, કાહાકા દુનિયા લોક નાંય ચ્ચાલ એઇ હોકે નાંય ચ્ચાલ જાંઅતેહે, બાકી તુમા ચ્યાલ જાંઅતેહે, કાહાકા તી તુમહેઆરે રોહે, એને તો તુમહેમાય રોય.

18 “આંય તુમહાન અનાથ નાંય છોડહી, આંય તુમહેપાય પાછો યેતહાવ. 19 માહારીજ દુનિયા માન નાંય એઅરી, બાકી તુમા માન એઅહા, કાહાકા આંય પાછો જીવી જાહીં, એને યાહાટી તુમાબી જીવતા રોહા. 20 જોવે આંય જીવતો પાછો યીહીં, તોવે તુમા જાંઆય લાહા, કા આંય મા આબહામાય હેતાઉ, એને તુમા માંયેમાય હેતા, એને આંય તુમહેમાય હેતાઉ. 21 જો મા આગના જાંઅહે એને પાળહે તોજ માયેવોય પ્રેમ કોઅહે, એને જો માયેવોય પ્રેમ કોઅહે, ચ્યાવોય મા આબહો પ્રેમ કોઅરી, એને આંય ચ્યાવોય પ્રેમ કોઅહી, એને આંય પોતાલ ચ્યાવોય પ્રગટ કોઅહી.” 22 ચ્યા યહૂદાય જો ઇસ્કારીયોત નાંય આતો, ચ્યાલ આખ્યાં, “ઓ પ્રભુ, કાય જો કા તું પોતાલ આમહાવોય પ્રગટ કોઅરા માગતોહો, એને દુનિયા લોકહાવોય નાંય?” 23 ઈસુવે ચ્યાલ જાવાબ દેનો, “આંય પોતાલ ઓહડા લોકહાન દેખાડતાહાવ, જ્યેં માયેવોય પ્રેમ કોઅતેહે, એને મા આગના પાળતેહે, એને મા આબહો ચ્યાવોય પ્રેમ કોઅરી, એને આપા ચ્યા પાહે યાહાવ, એને ચ્યાઆરે રાહાવ. 24 જો કાદો માયેવોય પ્રેમ નાંય કોએ, તો મા આગના નાંય પાળે, એને જીં વચન તુમા વોનાતેહે, તી મા નાંય હેય, બાકી જ્યેં માન દોવાડયોહો ચ્યા આબહા હેય.”

25 “યો વાતો માયે તુમહેઆરે રોઇન તુમહાન આખ્યો. 26 બાકી મોદાત્યો એટલે પવિત્ર આત્મા જ્યાલ આબહે મા ઓદિકાર હાતે દોવાડી, પવિત્ર આત્મા તુમહાન બોદા હિકાડી, એને જીં કાય માયે આખલા હેય, પવિત્ર આત્મા તુમહાન યાદ કોઆડી.”

27 આંય તુમહાન શાંતી દેતહાવ એટલે તી શાંતી જીં માયેપાંય હેય, ઈ તી શાંતી નાંય જીં દુનિયા દી હોકહે, તોહડી આંય નાંય દાંઉ, તુમા મોનામાય દુ:ખી નાંય ઓઅતા એને બીયહા મા. 28 તુમા વોનાયા કા માયે તુમહાન કાય આખ્યાં, આંય જાય રિયહો એને પાછો તુમહેપાય યેતહાવ જોવે તુમા માન પ્રેમ કોઅતા, તોવે તુમા યે વાતોકોય ખુશ ઓઅતા, કા આંય આબહાપાય જાતહાવ કાહાકા આબહો મા કોઅતા મોઠો હેય. 29 એને આમીંજ યો વાતો બોને ચ્યા પેલ્લા તુમહાન માયે આખી દેના, યાહાટી કા જોવે ઈ બોને તોવે તુમા માયેવોય બોરહો કોઆ. 30 આમી માયેપાંય તુમહેઆરે વાત કોઅરા બોજ સમય નાંય હેય, કાહાકા યા દુનિયા શાસક સૈતાન યેય રોયહો, એને માયેવોય ચ્યા કાય ઓદિકાર નાંય. 31 આંય તેહેકેજ કોઅતાહાંવ જેહેકેન આબહે માન આગના દેનહી, યાહાટી કા દુનિયા લોકહાન ખોબાર પોડે કા આંય આબહાવોય પ્રેમ કોઅતાહાંવ, ઉઠા, આપા ઇહિને જાતા.