અને કીર મોઆબ ઉજ્જડ થયું છે, નષ્ટ થયું છે.

મોઆબના લોકો નબો અને મેદબા પર મોઆબ આક્રંદ કરે છે.

બધા જ માણસોએ શોકને લીધે માથું મૂંડાવી નાખ્યું છે, અને દાઢી બોડાવી નાખી છે;

અને છાપરે ચડીને ચોરેચૌટે આક્રંદ અને રોકકળ કરે છે,

અને પોક મૂકીને આંસુ સારે છે.

તેમનો અવાજ યાહાસ સુધી સંભળાય છે;

તેથી તેનું હૃદય ક્ષોભ પામે છે.

ત્યાંના લોકો સોઆર

અને એગ્લાથ-શલીશિયા ભાગી ગયા છે.

હોરોનાયિમને રસ્તે તેઓ હૈયાફાટ રૂદન કરે છે.

ઘાસ સુકાઇ ગયું છે.

લીલોતરીનું નામોનિશાન નથી.

તે લઇને વેલવાળી ખીણની સામે પાર ચાલ્યા જાય છે.

તેના આક્રંદના પડઘા એગ્લાઇમ અને બએર-એલીમ સુધી સંભળાય છે.

તેમ છતાં દેવ દીમોનને માથે હજી મોટી આફત ઉતારશે;

તેમના પર એક સિંહ ત્રાટકશે.