મારી જીભે હું પાપ કરીશ નહિ.

હું મારા મોઢા પર લગામ રાખીશ.”

છાનોમાનો મૂંગો ઊભો રહ્યો;

ત્યારે મારી આંતરિક વ્યથા વધી અને મારો શોક વધી ગયો.

અગ્નિ સળગી ઊઠયો મારા વિચારનો;

અને અંતે હું મારી જીભે બોલ્યો કે,

મારું જીવન કેવું ક્ષણભંગુર છે તે મને સમજાવો.

મારું ટૂંકુ જીવન તમારી તુલનામાં કંઇ નથી.

તે જે કરે છે તે મૂલ્યહીન છે.

તે સંપત્તિનો સંચય કરે છે પણ જાણતો નથી કે તેના મૃત્યુ પછી તે કોને મળશે?

તમે જ મારી આશા છો.

દુષ્ટ માણસની જેમ મને તિરસ્કૃત ન થવા દો.

હું તમારી સમક્ષ મારા મોઢેથી ફરિયાદ કરીશ નહિ;

કારણ, તમે જે કર્યુ છે એ હું જાણું છું.

તમારા પ્રબળ હાથના પ્રહારે હું ખરેખર નષ્ટ જેવોજ થઇ ગયો છું.

તેને શિક્ષા કરો છો એ લોકો જે વસ્તુ ઇચ્છે છે અને જેની ઇચ્છા રાખે છે તેનો તમે નાશ કરો છો.

હા, અમારાં જીવન એક નાના વાદળ જેવાં છે.

જે જલ્દી અદ્રશ્ય થઇ જાય છે.

મારા આંસુઓની અવગણના ન કરશો,

આ જીવનમાં હું તમારી સાથે એક યાત્રી જેવો છું,

હું અહી એક કામચલાઉ વતની છું.

જેથી ખરેખર બળ પામું ને ફરીથી આનંદ પામું.