1 Nagsiling ang Ginoo sa akon, 2 “Anak sang tawo, mas maayo bala ang sanga sang ubas sang sa sanga sang iban nga mga kahoy? 3 Puwede bala mahimo ang iya sanga nga bisan ano? Mahimo bala ini nga salab-itan? 4 Siyempre indi! Puwede lang ini nga igatong; pero bisan pa gani madali lang ini maupos. 5 Gani wala ini sing pulos sa wala pa masunog kag labi na kon nasunog na!

6 “Karon, ako, ang Ginoong Dios, nagasiling nga ang mga pumuluyo sang Jerusalem pareho sang ubas nga nagatubo upod sa mga kahoy sa kagulangan. Tungod nga wala sila sing pulos, sunugon ko sila. 7 Huo, silutan ko gid sila, kag bisan makapalagyo sila sa isa ka kalayo, lamunon gihapon sila sang lain nga kalayo. Dayon mahibaluan nila nga ako amo ang Ginoo. 8 Himuon ko nga mamingaw nga lugar ang ila nasyon tungod kay nagluib sila sa akon. Ako, ang Ginoong Dios, ang nagasiling sini.”