พระคริสตธรรมคัมภีร ภาคพันธสัญญาใหม ลูก๋า 14

1 ในวันสะบาโตวันนึ่ง พระเยซูเข้าไปในเฮือนของผู้นำคนนึ่งของหมู่ฟาริสีเปื้อจะกิ๋นข้าว คนตี้หั้นถ้าผ่อว่า พระองค์จะเยียะก๋านในวันสะบาโตก่อ 2 มีคนนึ่งเป๋นโรคบวมน้ำอยู่ต่อหน้าพระองค์ 3 พระเยซูจึงถามหมู่ผู้ชำนาญบทบัญญัติกับหมู่ฟาริสีว่า “ถ้าจะฮักษาคนป่วยในวันสะบาโต จะผิดบทบัญญัติก่อ” 4 หมู่เขาก็บ่ว่าใดสักคน พระองค์จึงก๋ำตั๋วคนป่วย แล้วฮักษาเขาหื้อหายโรค แล้วก็หื้อเขาไป 5 พระองค์จึงถามเขาตังหลายว่า “ในหมู่ต้านมีใผพ่องถ้ามีลูก๒กาว่างัวตกน้ำบ่อในวันสะบาโต จะบ่ขะใจ๋ลากออกกา” 6 หมู่เขาก็ตอบกำถามนั้นบ่ได้

7 พระเยซูหันหมู่คนตี้ฮับเจิญมากิ๋นเลี้ยงเลือกนั่งตี้สำคัญ พระองค์จึงอู้กำเผียบหื้อหมู่เขาฟังว่า 8 “เมื่อมีใผเจิญต้านไปกิ๋นเลี้ยงงานแต่งงาน บ่ดีไปเลือกตี้นั่งตี้สำคัญเน่อ เผื่อว่าเจ้าภาพได้เจิญคนตี้มียศสูงเหลือต้านมาในงานนั้นตวย 9 เจ้าภาพจะปาคนนั้นมาหา แล้วจะบอกหื้อต้านลุกหื้อคนนั้นนั่ง แล้วต้านจะถูกเลื่อนไปนั่งตี้ต่ำตี้สุด ต้านก็จะอาย 10 เมื่อต้านได้ฮับเจิญ ถ้าไปแผวบ้านตี้จัดงานแล้ว หื้อเซาะตี้นั่งตี้ต่ำตี้สุดก่อน ถ้าเจ้าภาพมาบอกต้านว่า ‘เปื้อนเหย เจิญต้านไปนั่งตี้ดีเหลือนี้เต๊อะ’ ต้านก็จะได้ฮับเกียรติต่อหน้าคนตังหลายตี้นั่งตวยกั๋นหั้น 11 ย้อนว่ากู้คนตี้ยกตั๋วขึ้นก็จะถูกเต็กหื้อต่ำลง ส่วนคนตี้ถ่อมตั๋วลงก็จะได้ฮับก๋านยกขึ้น”

12 แล้วพระเยซูอู้กับเจ้าภาพว่า “เมื่อต้านจะจัดงานเลี้ยง จะเป๋นเมื่อวันก็ดี เมื่อค่ำก็ดี บ่ถ้าเจิญก้าเปื้อนเดียวเสี่ยวกั๋น กาว่าเจิญญาติปี้น้อง กาว่าเปื้อนบ้านตี้ร่ำรวยเต้าอั้น ย้อนหมู่นั้นก็จะเจิญต้านเป๋นก๋านส้ายมื้อกั๋น 13 แต่เมื่อจัดงานเลี้ยง หื้อเจิญหมู่คนตุ๊ก คนพิก๋าน คนแข้งหักขาห้าน กับคนต๋าบอดตวย 14 แล้วพระเจ้าจะปั๋นปอนต้าน ย้อนคนหมู่นี้บ่มีอะหยังจะมาส้ายต้าน แต่พระเจ้าจะเป๋นผู้หื้อรางวัลต้านเมื่อพระองค์เยียะหื้อคนถูกต้องต๋ามธรรม เป๋นขึ้นจากความต๋าย”

15 มีคนนึ่งตี้นั่งกิ๋นข้าวโต๊ะเดียวกั๋นกับพระเยซู เมื่อได้ยินพระองค์อู้จาอี้ ก็บอกพระองค์ว่า “คนตี้จะได้เข้าฮ่วมงานเลี้ยงในแผ่นดินของพระเจ้าก็เป๋นสุข” 16 พระองค์อู้กับเขาว่า “มีคนนึ่งจัดงานเลี้ยงใหญ่โต ได้เจิญคนจ๋ำนวนนักมาฮ่วมงาน 17 เมื่อเกียมเสร็จแล้ว ก็ส่งคนฮับใจ๊ออกไปตวยหาหมู่ตี้เจิญไว้แล้วบอกเขาว่า ‘เจิญมาเต๊อะ กู้สิ่งกู้อย่างก็พร้อมแล้ว’ 18 คนหมู่นั้นปากั๋นอ้างว่า ไปบ่ได้ คนหัวทีบอกว่า ‘เฮาซื้อนาไว้ วันนี้จะไปผ่อนานั้น ขอสูมาเต๊อะ’ 19 แหมคนนึ่งว่า ‘เฮาซื้องัวไว้ห้ากู้ เฮาจะไปลองก๋านผ่อ เฮาขอสูมาเต๊อะ’ 20 แหมคนนึ่งก็อู้ว่า ‘เฮาแต่งงานใหม่ย้อนจาอั้นไปบ่ได้’ 21 คนฮับใจ๊ก็ปิ๊กมาบอกนาย นายโขดขนาดสั่งคนฮับใจ๊ว่า ‘ออกไปต๋ามกองใหญ่กับกองหน้อยในเมืองเวยๆ ปาคนตุ๊ก คนพิก๋าน คนต๋าบอด กับคนแข้งหักขาห้านเข้ามาเน่อ’ 22 คนฮับใจ๊ปิ๊กมาบอกว่า ‘นายครับเฮาได้เยียะต๋ามตี้นายสั่งไว้แล้ว ยังมีตี้ว่างอยู่’ 23 นายจึงสั่งคนฮับใจ๊แหมว่า ‘ออกไปต๋ามหนตางบ้านนอก เมื่อปะใผก็หื้อจั๊กจวนมาหมด เปื้อหื้อมีคนมาเต๋มเฮือนเฮา 24 เฮาบอกต้านตังหลายว่า หมู่คนตี้เฮาเจิญแล้วบ่มานั้น บ่มีใผสักคนจะได้กิ๋นของกิ๋นของเฮา’ ”

25 มีคนจ๋ำนวนนักตวยพระองค์ไป พระองค์เหลียวหลังมาผ่อ แล้วก็อู้กับหมู่เขาว่า 26 “ถ้าคนใดมาหาเฮาแล้วฮักเฮาหน้อยเหลือป้อ แม่ ลูก เมีย ญาติ กับปี้น้อง แม้แต่จีวิตตั๋วเก่านักเหลือเฮา จะเป๋นสาวกของเฮาบ่ได้ 27 คนใดตี้บ่ยอมแบกไม้ก๋างเขนของตั๋วแล้วตวยเฮามา คนนั้นจะเป๋นสาวกของเฮาบ่ได้ 28 ในหมู่ต้านถ้าใผจะใค่แป๋งตึกจะบ่นั่งลงกึ๊ดรากาเหียก่อนกา ว่า จะมีเงินปอเยียะจ๋นแล้วก่อ 29 กั๋วว่าถ้าวางฐานแล้ว แต่แป๋งบ่แล้ว คนตังหลายตี้มาหันก็จะใค่หัวใส่ 30 แล้วอู้ว่า ‘คนนี้ตั้งต้นแป๋ง แต่แป๋งหื้อแล้วบ่ได้’ 31 กาว่า มีกษัตริย์องค์ใดพ่อง เมื่อจะยกทัพไปฮบกับกษัตริย์องค์อื่น จะบ่นั่งลงกึ๊ดเหียก่อนว่า มีทหารหมื่นคนจะฮบกับก๋องทัพตี้ยกมาสองหมื่นคนได้ก่อ 32 ถ้าหันว่าสู้บ่ได้ เมื่อยังอยู่ห่างกั๋น ก็จะใจ๊หมู่ทูตไปขอเป๋นมิตรกั๋นเหีย 33 ก็อย่างเดียวกั๋นนั้นละ ในหมู่ต้าน ถ้าใผบ่ยอมสละกู้สิ่ง จะเป๋นสาวกของเฮาบ่ได้

34 “เกื๋อเป๋นของดี แต่ถ้าเกื๋อจ๋างไปเหีย จะเยียะหื้อเก็มแหมตึงบ่ได้ 35 จะเอาเป๋นปุ๋ยใส่ดินก็บ่ได้ จะเอาหมักกับขี้สัตว์แป๋งปุ๋ยก็บ่ได้ เขาก็จะเอาขว้างเหียเต้าอั้น ใผยอมฟังก็หื้อฟังไว้เต๊อะ”