10
พระเยซูสอนเรื่องก๋านละผัวละเมีย
1 แล้วพระเยซูออกจากเมืองคาเปอรนาอุมเข้าไปแคว้นยูเดียตี้อยู่แหมเผิกนึ่ง ของแม่น้ำจอร์แดน มีคนปากั๋นมาหาพระองค์ พระองค์ก็สั่งสอนหมู่เขาเหมือนอย่างตี้เกยสอนมาก่อนนั้น
2 มีหมู่ฟาริสีบางคนมาลองเจิงพระองค์ว่า “จะผิดบทบัญญัติก่อถ้าผัวจะละเมียเหีย” 3 พระองค์ย้อนถามเขาว่า “โมเสสได้สั่งเกี่ยวกับเรื่องนี้ว่าจาใด” 4 หมู่เขาปากั๋นตอบว่า “โมเสสยอมหื้อป้อจายละเมียได้ มอกป้อจายเขียนใบหย่าหื้อเมียเหีย แล้วก็ละนางไปได้เลย” 5 พระเยซูตอบว่า “โมเสสเขียนบทบัญญัติข้อนี้ก็ย้อนว่าหมู่ต้านหลึกหลึ่ง 6 แต่ตั้งแต่เก๊าหัวทีตี้พระเจ้าสร้างโลกนั้น ‘พระองค์ได้สร้างคนเป๋นป้อจายกับแม่ญิง’ 7 ย้อนจาอั้นป้อจายจะแยกจากป้อแม่ของตั๋วไปอยู่ฮ่วมผูกพันกั๋นกับเมีย ตึงสองคนจะก๋ายเป๋นคนๆ เดียวกั๋น 8 กับจะบ่เป๋นสองคนแหมต่อไป แต่เป๋นคนๆ เดียวกั๋น 9 ย้อนจาอั้นสิ่งตี้พระเจ้าได้มัดได้ปันเข้าตวยกั๋นแล้ว บ่ดีหื้อใผมาเตเขาตึงสองออกจากกั๋นเน่อ”
10 เมื่อพระเยซูเข้าไปในบ้านกับหมู่สาวก หมู่สาวกก็ถามพระองค์เกี่ยวกับเรื่องก๋านละผัวละเมีย 11 พระองค์ตอบว่า “ป้อจายคนใดละเมียเก่าแล้วไปมีเมียใหม่ คนนั้นก็เยียะผิดเรื่องก๋านล่วงประเวณีต่อเมียเก่า 12 ถ้าแม่ญิงคนใดละผัวเก่าแล้วไปเอาผัวใหม่ คนนั้นก็เยียะผิดเรื่องก๋านล่วงประเวณีต่อผัวเก่าเหมือนกั๋น”
พระเยซูปั๋นปอนหื้อหละอ่อนหน้อยๆ
13 มีบางคนปาหละอ่อนหน้อยๆ ของหมู่เขาเข้ามาหาพระเยซู เปื้อหื้อพระองค์วางมือปั๋นปอน แต่หมู่สาวกว่าหื้อ 14 เมื่อพระเยซูหันหมู่สาวกเยียะจาอั้น ก็บ่ปอใจ๋ อู้กับหมู่เขาว่า “หื้อหมู่หละอ่อนเข้ามาหาเฮาเต๊อะ บ่ดีห้ามเขาไว้ ย้อนว่าแผ่นดินของพระเจ้าเป๋นของคนตี้เผียบเหมือนหละอ่อนหมู่นี้ 15 เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า ถ้าใผคนใดบ่ฮับเอาแผ่นดินของพระเจ้าเหมือนหละอ่อนหมู่นี้ คนนั้นก็จะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าตึงบ่ได้” 16 แล้วพระองค์ก็กอดหละอ่อนหมู่นั้น เอามือวางหมู่เขา แล้วก็ปั๋นปอนหื้อ
เศรษฐีหนุ่ม
17 ในเวลาตี้พระเยซูก่ำลังเตียวไปต๋ามหนตางนั้น มีป้อจายคนนึ่งล่นเข้ามาคุกเข่าลงต่อหน้าพระองค์ถามว่า “อาจ๋ารย์ผู้ดีเลิศ ข้าพเจ้าจะต้องเยียะความดีอะหยังพ่องเถิงจะได้จีวิตนิรันดร์” 18 พระเยซูตอบเขาว่า “ต้านฮ้องเฮาว่าผู้ดีเลิศเยียะหยัง บ่มีใผดีเลิศนอกจากพระเจ้าองค์เดียวเต้าอั้น 19 ต้านฮู้บทบัญญัติแล้ว ตี้ว่า ‘ห้ามฆ่าคน ห้ามเป๋นจู๊ผัวเมียเปิ้น ห้ามลักของของเปิ้น ห้ามเป๋นพยานตี้อู้บ่แต๊ ห้ามโก๋งของของคนอื่น จงเคารพนับถือป้อแม่ของตั๋ว’ ” 20 ป้อจายคนนั้นก็อู้ว่า “อาจ๋ารย์ ข้อต่างๆ ในบทบัญญัตินี้ ข้าพเจ้าได้ถือฮักษากู้ข้อบ่ได้ขาดตั้งแต่เป๋นหละอ่อนมาแล้ว” 21 พระเยซูปักต๋าผ่อเขาก็ฮู้สึกฮักเขาจึงอู้ว่า “แต่ต้านยังบ่ได้เยียะแหมอย่างนึ่ง คือหื้อไปขายของกู้อย่างตี้ต้านมีอยู่ แล้วเอาสตางค์ไปแจกคนตุ๊กคนจ๋น ต้านจึงจะมีสมบัติในสวรรค์ แล้วตวยเฮามาเป๋นสาวกของเฮาเต๊อะ” 22 เมื่อเขาได้ยินพระเยซูอู้จาอั้น หน้าของเขาก็หมองซ็อกต็อก แล้วเตียวออกไปด้วยใจ๋เป๋นตุ๊ก ย้อนว่าเขารวยนักขนาด
23 พระเยซูผ่อไปผ่อมาจ๋นใคว่ แล้วอู้กับหมู่สาวกว่า “คนรวยจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าก็ยากนักแก” 24 หมู่สาวกงืดในกำอู้ของพระเยซู แล้วพระองค์อู้กับสาวกแหมว่า “ลูกเหย คนจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าก็ยากนักแก๗10:24 สำเนาโบราณบางฉบับมีข้อความว่า คนตี้ไว้วางใจ๋ในเข้าของเงินคำจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้านั้นยากขนาดเน่อ 25 ตั๋วอูฐลอดเข้าฮูเข็ม ยังง่ายเหลือตี้คนรวยจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าแหมก่อน” 26 หมู่สาวกฟังแล้วซ้ำงืดนักเหลือเก่าอู้กั๋นว่า “ถ้าจาอั้น ใผจะรอดป๊นบาปโต้ษได้” 27 พระเยซูผ่อหมู่สาวกแล้วอู้ว่า “สำหรับคนก็เป๋นไปบ่ได้อยู่แล้ว แต่สำหรับพระเจ้ากู้สิ่งกู้อย่างเป๋นไปได้ตึงหมด”
28 เปโตรอู้กับพระองค์ว่า “ผ่อลอ หมู่เฮาได้ละกู้สิ่งกู้อย่างเปื้อติดต๋ามอาจ๋ารย์มา” 29 พระเยซูตอบเขาว่า “เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า ถ้าใผคนใดตี้ละบ้าน ละปี้น้อง ละป้อแม่ ละลูกๆ กาว่าละไฮ่นาย้อนหันแก่เฮาตึงข่าวดีของเฮา 30 คนนั้นจะได้ฮับผลตอบแตนในโลกนี้เป๋นร้อยเต้า คือบ้าน ปี้น้อง ป้อแม่ ลูกๆ กาว่า ไฮ่นา รวมตึงก๋านโดนค่ำตวย แต่ในโลกหน้าเขาจะได้จีวิตนิรันดร์ 31 แต่มีหลายคนตี้เป๋นคนตังเก๊าในต๋อนนี้ จะก๋ายเป๋นคนตังป๋าย กับคนตังป๋ายต๋อนนี้ จะก๋ายไปเป๋นคนตังเก๊า”
พระเยซูอู้เถิงความต๋ายของพระองค์แหมเป๋นเตื้อตี้สาม
32 เมื่อก่ำลังเตียวตางไปกรุงเยรูซาเล็ม พระเยซูเตียวนำหน้าหมู่เขาไปก่อน หมู่สาวกปากั๋นงืดในใจ๋ คนตี้เตียวตวยหลังก็กั๋วขึ้นมา พระเยซูปาหมู่สาวกตึงสิบสองคนนั้นออกจากคนตังหลายแหม แล้วอู้เรื่องเหตุก๋ารณ์ตี้จะเกิดขึ้นกับพระองค์หื้อหมู่เขาฟัง 33 พระองค์บอกหมู่เขาว่า “ผ่อเน่อ หมู่เฮาก่ำลังจะไปกรุงเยรูซาเล็ม แล้วบุตรมนุษย์จะถูกหักหลังหื้ออยู่ในอำนาจหมู่หัวหน้าปุโรหิตกับหมู่ธรรมาจ๋ารย์ เขาหมู่นั้นจะตัดสินลงโต้ษต้านเถิงต๋าย แล้วจะมอบต้านหื้อกับคนต่างจ้าด 34 แล้วหมู่คนต่างจ้าดนั้นก็จะเยาะเย้ยถ่มน้ำลายใส่ต้าน เฆี่ยนตี๋ต้าน แล้วในตี้สุดก็จะปากั๋นฆ่าต้านต๋าย แต่พระเจ้าจะเยียะหื้อต้านเป๋นขึ้นจากความต๋ายในวันตี้สาม”
กำขอของยากอบกับยอห์น
35 แล้วยากอบกับยอห์นลูกบ่าวของเศเบดีเข้ามาอู้กับพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์ครับ เฮามีเรื่องจะขอสักอย่างได้ก่อครับ” 36 พระเยซูถามว่า “มีเรื่องอะหยังกา” 37 หมู่เขาตอบว่า “เมื่ออาจ๋ารย์ได้ฮับเกียรติเป๋นกษัตริย์แล้ว ขอแต่งตั้งหื้อเฮานั่งเผิกขวาคนนึ่ง เผิกซ้ายคนนึ่ง” 38 พระเยซูตอบว่า “หมู่ต้านบ่ฮู้ว่าก่ำลังขออะหยัง หมู่ต้านจะกิ๋นน้ำจากถ้วยแห่งความตุ๊กตี้เฮาจะกิ๋นได้กา เฮาจะฮับความตุ๊ก๘10:38 ถ้าแป๋ตรงกับภาษากรีกจะเป๋น บัพติศมาตี้นักขนาดไหน หมู่ต้านจะฮับได้ก่อ” 39 เขาตึงสองตอบว่า “ได้ก่า” พระเยซูบอกเขาว่า “หมู่ต้านจะได้กิ๋นจากถ้วยของเฮาแน่นอน ความตุ๊กตี้นักล้ำไปตี้เฮาจะฮับนั้น หมู่ต้านจะได้ฮับแน่ๆ ก็แม่นอยู่ 40 แต่ตี้จะหื้อใผนั่งเผิกขวาเผิกซ้ายของเฮานั้น บ่ใจ้เฮาเป๋นคนจัดหื้อนั่งเน่อ แต่พระเจ้าของเฮาเต้าอั้นตี้เป๋นผู้เลือกว่าจะหื้อใผนั่งตั๊ดไหน”
41 เมื่อหมู่สาวกแหมสิบคนได้ยินจาอั้น ก็ปากั๋นโขดยากอบกับยอห์น 42 ย้อนจาอั้น พระเยซูก็ฮ้องหมู่เขาตึงหมดมาหา แล้วอู้ว่า “ต้านตังหลายฮู้แล้วว่า ผู้ตี้คนตังหลายถือว่าเป๋นผู้ปกครองของคนต่างจ้าดวางตั๋วเป๋นนายเหนือเขาตังหลาย หมู่ผู้นำก็ใจ๊อำนาจเหนือเขาตังหลายตวย 43 แต่สำหรับหมู่ต้านนั้นบ่เป๋นจาอั้นเน่อ ในหมู่ต้านถ้าใผคนใดใค่เป๋นใหญ่ก็หื้อเขาเป๋นผู้ฮับใจ๊หมู่ต้าน 44 ถ้าใผคนใดใค่เป๋นใหญ่เหลือเปิ้น ก็ต้องยอมสมัครใจ๋เป๋นคนฮับใจ๊ของคนตังหลาย 45 ย้อนบุตรมนุษย์บ่ได้มาเปื้อหื้อคนอื่นฮับใจ๊ แต่มาเปื้อฮับใจ๊คนอื่น แล้วก็สละจีวิตของต้านเปื้อเป๋นก้าไถ่คนจ๋ำนวนนักหื้อรอดป๊นบาปโต้ษ”
พระเยซูฮักษาคนต๋าบอดจื้อบารทิเมอัส
46 พระเยซูตึงหมู่สาวกมาแผวเมืองเยรีโค ต๋อนตี้ออกจากเมือง มีคนจ๋ำนวนนักตวยพระองค์กับหมู่สาวกไป มีคนต๋าบอดคนนึ่งจื้อบารทิเมอัสลูกของทิเมอัส นั่งขอตานอยู่ฮิมหนตาง 47 เมื่อเขาได้ยินว่าพระเยซูจาวเมืองนาซาเร็ธก่ำลังเตียวก๋ายมา เขาก็ฮ้องเอิ้นเสียงดังว่า “บุตรของกษัตริย์ดาวิด ขอโผดอินดูข้าตวยเต๊อะ” 48 มีหลายคนปากั๋นด่าเขา บอกหื้อดักเหีย แต่เขาก็เอิ้นดังขึ้นติกๆ ว่า “บุตรของกษัตริย์ดาวิดเหย ขอโผดอินดูข้าน่อยเต๊อะ” 49 พระเยซูก็เลยหยุดแล้วอู้ว่า “ฮ้องเขามาเพ้” หมู่เขาก็ฮ้องคนต๋าบอดนั้นบอกว่า “หื้อจื้นอกจื้นใจ๋เต๊อะ ขะใจ๋ลุกขึ้นแหล่ พระเยซูฮ้องเจ้าแล้ว” 50 คนต๋าบอดคนนั้นก็ก๋ำผ้าต้วบตี้ตุ๊มอยู่ขว้างไปเหีย แล้วลุกขึ้นมาหาพระเยซู 51 พระองค์ถามเขาว่า “เจ้าต้องก๋านหื้อเฮาเยียะอะหยังหื้อกา” คนต๋าบอดตอบว่า “อาจ๋ารย์ ข้าพเจ้าใค่ผ่อหัน” 52 พระเยซูตอบเขาว่า “ไปเต๊อะเน่อ ความเจื้อของเจ้าเยียะหื้อต๋าของเจ้าหายบอดแล้ว” แล้วเขาก็ผ่อหันบ่าเดี่ยวนั้นเลย แล้วเขาก็ตวยพระองค์ไป