भजन 137
1 बेबिलोनका नदीहरूको किनारमा बसेर,
हामी सियोनलाई सम्झँदै रोयौँ।
2 त्यहाँका लहरे पीपलहरूमा
हामीले आफ्ना वीणाहरू झुण्ड्यायौँ,
3 किनकि हामीलाई बन्दी बनाएर लानेहरूले त्यहाँ हामीलाई गीत गाउन लगाए;
हामीलाई यातना दिनेहरूले हर्षका गीतको माग गरे।
तिनीहरूले भने, “हाम्रा निम्ति सियोनका गीतहरूमध्ये एउटा गीत गाओ!”
4 बिरानो देशमा हुँदा कसरी हामी
याहवेहको गीत गाउन सक्छौँ?
5 हे यरूशलेम, यदि मैले तँलाई बिर्सेको भए,
मेरो दाहिने हातले आफ्नो सिप भूलोस्।
6 यदि मैले तँलाई नसम्झेको भए,
यदि मैले यरूशलेमलाई
आफ्नो सर्वोच्च आनन्द नमानेको भए,
मेरो जिब्रो मुखको तालुमा टाँसिजाओस्!
7 हे याहवेह, यरूशलेमको पतन भएको दिन,
एदोमीहरूले के गरे, सम्झनुहोस्।
तिनीहरूले चीत्कार गरे,
“त्यसलाई भत्काओ, जगदेखि नै त्यसलाई भत्काओ!”
8 सर्वनाश हुन लागेकी, हे बेबिलोनकी छोरी,
तैँले हामीमाथि जे गरिस्, त्यसको लागि
तँमाथि प्रतिशोध लिने मानिस धन्य हुनेछ।
9 त्यो धन्य हुनेछ, जसले तेरा स-साना बच्चाहरूलाई खोस्छ
र तिनीहरूलाई चट्टानमा पछार्दछ।