16
1 به این ترتیب بنی‌اسرائیل صندوق عهد را به خیمه‌ای که داوود برایش بر پا کرده بود، آوردند و در حضور خدا قربانیهای سوختنی و سلامتی تقدیم کردند. 2 در پایان مراسم قربانی، داوود بنی‌اسرائیل را به نام خداوند برکت داد. 3 سپس او به هر یک از زنان و مردان یک قرص نان، یک نان خرما*معنی واژۀ عبری مشخص نیست. و یک نان کشمشی داد.
4 داوود بعضی از لاویان را تعیین کرد تا در جلوی صندوق عهد قرار گیرند و خداوند، خدای اسرائیل را با سرود شکر و سپاس بگویند. آنانی که برای این خدمت تعیین شدند اینها بودند: 5 آساف (سرپرست این عده که سنج هم می‌نواخت)، زکریا، یعی‌ئیل، شمیراموت، یحی‌ئیل، مَتّیتیا، الی‌آب، بنایا، عوبید ادوم و یعی‌ئیل. این افراد عود و بربط می‌نواختند. 6 بنایا و یحزی‌ئیل که کاهن بودند، همیشه در جلوی صندوق عهد شیپور می‌نواختند.
سرودی در وصف خدا
7 در آن روز، داوود گروه سرایندگان را تشکیل داد تا در خیمهٔ عبادت برای شکر و سپاس خداوند سرود خوانند. آساف رهبر گروه سرایندگان بود. سرودی که آنها می‌خواندند این بود:
8 خداوند را شکر کنید و نام او را بخوانید؛
کارهای او را به تمام قومهای جهان اعلام نمایید.
9 در وصف او بسرایید و او را ستایش کنید؛
از کارهای شگفت‌انگیز او سخن بگویید.
10 ای طالبان خداوند شادی نمایید
و به نام مقدّس او فخر کنید!
11 خداوند و قوت او را طالب باشید
و پیوسته حضور او را بخواهید.
12 آیات و عجایبی را که به عمل آورده
و فرامینی را که صادر کرده، به یاد آورید.
13 ای فرزندان خادم او ابراهیم،
ای پسران یعقوب، که برگزیدۀ او هستید.
14 اوست یهوه، خدای ما!
و عدالتش در تمام دنیا نمایان است.
15 عهد او را همیشه به یاد داشته باشید
عهدی که با هزاران پشت بسته است؛
16 عهد او را با ابراهیم،
و وعدهٔ او را به اسحاق!
17 او با یعقوب عهد بست
و به اسرائیل وعده‌ای جاودانی داد.
18 او گفت: «سرزمین کنعان را به شما می‌بخشم
تا ملک و میراثتان باشد.»
19 بنی‌اسرائیل قومی کوچک بودند
و در آن دیار غریب؛
20 میان قومها سرگردان بودند
و از مملکتی به مملکتی دیگر رانده می‌شدند.
21 اما خداوند نگذاشت کسی به آنها صدمه برساند،
و به پادشاهان هشدار داد که بر ایشان ظلم نکنند:
22 «برگزیدگان مرا آزار ندهید!
بر انبیای من دست ستم دراز نکنید!»
23 ای مردم روی زمین، در وصف خداوند بسرایید!
هر روز به مردم بشارت دهید که خداوند نجات می‌بخشد.
24 شکوه و جلال او را در میان ملتها ذکر کنید،
و از معجزات او در میان قومها سخن بگویید.
25 زیرا خداوند بزرگ است و سزاوار ستایش!
از او باید ترسید، بیش از همۀ خدایان.
26 خدایان سایر قومها بتهایی بیش نیستند،
اما خداوند ما آسمانها را آفریده است.
27 شکوه و جلال در حضور اوست،
و قدرت و شادمانی در خانه او.
28 ای تمام قومهای روی زمین، خداوند را توصیف نمایید؛
قدرت و شکوه او را توصیف نمایید؛
29 عظمت نام خداوند را توصیف نمایید!
با هدایا به حضورش بیایید.
خداوند را در شکوه قدوسیتش بپرستید!
30 ای تمام مردم روی زمین، در حضور او بلرزید.
جهان پایدار است و تکان نخواهد خورد.
31 آسمان شادی کند و زمین به وجد آید.
به همۀ قومها بگویید: «خداوند سلطنت می‌کند!»
32 دریا و هر چه آن را پر می‌سازد غرش کند،
صحرا و هر چه در آن است، به وجد آید.
33 درختان جنگل با شادی بسرایند،
در حضور خداوند که برای داوری جهان می‌آید.
34 خداوند را سپاس گویید،
زیرا او نیکوست و محبتش ابدی.
35 بگویید: «ای خدای نجات ما، ما را نجات ده.
ما را از میان قومها جمع کن و برهان،
تا نام مقدّس تو را سپاس گوییم
و در ستایش تو فخر کنیم.»
36 متبارک باد یهوه، خدای اسرائیل،
از ازل تا ابد.
آنگاه همۀ قوم گفتند: «آمین» و خداوند را ستایش کردند.
پرستش خدا در اورشلیم و جبعون
37 داوود ترتیبی داد که آساف و همکاران لاوی او به طور مرتب پیش صندوق عهد خداوند نگهداری می‌شد خدمت کنند و کارهای روزانهٔ آنجا را انجام دهند. 38 عوبید ادوم (پسر یِدوتون) با شصت و هشت همکارش نیز به ایشان کمک می‌کردند. عوبید ادوم و حوسه مسئول نگهبانی از دروازه‌ها بودند.
39 در ضمن خیمهٔ عبادت قدیمی که در بالای تپهٔ جبعون بود به همان صورت باقی ماند. داوود، صادوق کاهن و همکاران کاهن او را در آن خیمه گذاشت تا خداوند را در آنجا خدمت کنند. 40 آنها هر روز صبح و عصر، روی مذبح، قربانیهای سوختنی به خداوند تقدیم می‌کردند، همان‌طور که خداوند در تورات به بنی‌اسرائیل فرموده بود. 41 داوود هیمان و یِدوتون و چند نفر دیگر را هم که انتخاب شده بودند تعیین کرد تا خداوند را به خاطر محبت ابدی‌اش ستایش کنند. 42 آنها با نواختن شیپور و سنج و سایر آلات موسیقی، خدا را ستایش می‌کردند. پسران یِدوتون کنار دروازه می‌ایستادند.
43 پس از پایان مراسم، مردم به خانه‌هایشان رفتند و داوود بازگشت تا خانهٔ خود را تبرک نماید.