33
موسی قبایل اسرائیل را برکت می‌دهد
1 این است برکتی که موسی، مرد خدا، قبل از مرگش به قوم اسرائیل داد:
2 «خداوند از کوه سینا آمد،
او از کوه سعیر طلوع کرد
و از کوه فاران درخشید.
مقدّسین بی‌شمار همراه او بودند
و آتشی مشتعل در دست راست او.
3 او قوم خود را دوست می‌دارد
و از آنها حمایت می‌کند،
ایشان نزد پاهای او می‌نشینند
و از سخنانش بهره‌مند می‌گردند.
4 قوانینی که من برای قوم اسرائیل آوردم،
میراث ایشان است.
5 خداوند در یِشورون*«یِشورون» در عبری به معنی «عادل» است که در اینجا کنایه از «اسرائیل» می‌باشد. پادشاه شد،
وقتی که سران قوم جمع شدند،
همراه با همۀ قبیله‌های اسرائیل.»
6 موسی دربارهٔ قبیلهٔ رئوبین چنین گفت:
«رئوبین زنده باشد و نمیرد
و افراد قبیله‌اش کم نشوند.»
7 و دربارهٔ قبیلهٔ یهودا گفت:
«ای خداوند، صدای یهودا را بشنو!
او را با قومش متحد گردان،
او را در مقابل دشمنان یاری ده
تا بتواند از خود دفاع کند.»
8 دربارهٔ قبیلهٔ لاوی گفت:
«ای خداوند، اوریم و تُمّیم†«اوریم و تُمّیم» احتمالاً دو سنگ بودند که کاهنان از طریق آنها ارادۀ خدا را تشخیص می‌دادند. نگاه کنید به خروج ۲۸:۳۰. خود را
به خادمان امین خود سپردی.
تو ایشان را در مسا آزمودی
و در کنار چشمهٔ مریبه امتحان نمودی.
9 ایشان تو را بیش از پدر و مادر، برادر و فرزند خود، دوست داشتند،
از کلام تو اطاعت کردند
و نسبت به عهد تو وفادار ماندند.
10 آنها قوانین تو را به بنی‌اسرائیل می‌آموزند
و بر مذبح تو، بخور و قربانی سوختنی به تو تقدیم می‌کنند.
11 ای خداوند، قبیلهٔ لاوی را برکت بده
و خدمت ایشان را قبول بفرما.
کمر دشمنانشان را بشکن
تا دیگر برنخیزند.»
12 موسی دربارهٔ قبیلهٔ بنیامین چنین گفت:
«او محبوب خداوند است
و در پناه او زیست می‌کند،
خداوند تمامی روز او را احاطه می‌نماید
و از هر بلایی او را حفظ می‌کند.»
13 دربارهٔ قبیلهٔ یوسف چنین گفت:
«خداوند سرزمینشان را برکت دهد،
با باران و با آبهای زیر زمین.
14 سرزمینشان در هر فصلی پر بار باشد
و از محصولاتی که آفتاب می‌رویاند غنی گردد.
15 کوههای قدیمی‌شان پر از درخت میوه شوند
و تپه‌های جاودانی‌شان حاصلخیز گردند.
16 در زمینشان وفور نعمت باشد
و ایشان از رضایت خداوند برخوردار گردند،
خداوندی که در بوتهٔ مشتعل ظاهر گشت.
تمامی این برکات بر یوسف باد،
بر کسی که میان برادران خود شاهزاده بود.
17 یوسف در قوت مانند گوسالۀ نر است،
و همچون گاو وحشی با شاخهای خویش تمام قومها را می‌زند.
این برکات بر هزاره‌های منسی‡منسی و افرایم فرزندان یوسف بودند.
و ده هزاره‌های افرایم§منسی و افرایم فرزندان یوسف بودند. باد.»
18 موسی دربارهٔ قبایل زبولون و یساکار چنین گفت:
«ای زبولون سفرهای تو با شادی همراه باشد،
و تو ای یساکار در خیمه‌های خود شادمان باش.
19 زبولون و یساکار قومها را به کوه خود دعوت خواهند کرد
و در آنجا قربانیهای راستین تقدیم خواهند نمود.
ثروت دریا از آن ایشان خواهد شد
و گنجینه‌های نهفته در شن نصیب آنها خواهد گردید.»
20 دربارهٔ قبیلهٔ جاد گفت:
«برکت بر کسانی باد که به جاد کمک می‌کنند.
او مانند شیری است درنده و قوی.
21 بهترین قسمت سرزمین را برای خود برگزید،
قسمتی را که سهم حاکم بود به او دادند.
او مردم را هدایت کرد
و حکم و داوری خداوند را در مورد اسرائیل اجرا نمود.»
22 موسی دربارهٔ قبیلهٔ دان چنین گفت:
«دان مانند بچه شیری است
که از باشان می‌جهد.»
23 دربارهٔ قبیلهٔ نفتالی گفت:
«نفتالی از رحمتها و برکات خداوند لبریز است،
مرز جنوبی سرزمین او،
تا دریاچه جلیل وسعت خواهد یافت.»
24 دربارهٔ قبیلهٔ اشیر چنین گفت:
«اشیر بیش از قبایل دیگر برکت یافته است.
در میان برادرانش محبوب باشد
و سرزمینش از محصول زیتون غنی گردد.
25 دروازه‌های شهرهایش با پشت‌بندهای آهنین محصور شود،
و تا وقتی زنده است از قدرتش کاسته نگردد.»
26 «ای یِشورون، خدایی مانند خدای تو نیست.
او باشکوه و جلال بر ابرهای آسمان سوار می‌شود
تا به کمک تو بیاید.
27 خدای ازلی پناهگاه توست
و بازوان ابدی او تو را محافظت خواهند کرد.
او دشمنانت را از مقابل تو خواهد راند
و به تو خواهد گفت که آنها را هلاک کنی.
28 پس اسرائیل در امنیت ساکن خواهد شد.
او در سرزمینی زندگی خواهد کرد که پر از غله و شراب است
و از آسمان آن شبنم بر زمین می‌بارد.
29 خوشا به حال تو، ای اسرائیل،
زیرا هیچ قومی مثل تو نیست،
قومی که خداوند، آن را نجات داده باشد.
خداوند سپر و شمشیر توست،
او تو را کمک می‌کند و به تو پیروزی می‌بخشد.
دشمنانت در مقابل تو به زانو در خواهند آمد
و تو بر پشت آنها پای خواهی نهاد.»