1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

2 چه مددکاران خوبی هستید! چه خوب مرا در هنگام سختی دلداری دادید! 3 چه خوب با پندهای خود مرا متوجهٔ حماقتم ساختید و چه حرفهای عاقلانه‌ای زدید! 4 چطور به فکرتان رسید این سخنان عالی را به زبان بیاورید؟

5 ارواح مردگان می‌لرزند، آنان که زیر آبهایند و همۀ ساکنانش. 6 هاویه*یا: «مکان مردگان». در عبری: «شِئول». به حضور خدا عریان است، و اَبَدون†یعنی: «مکان نابودی». را پوششی نیست. 7 خدا آسمان شمالی را بر خلاء می‌گستراند و زمین را بر نیستی می‌آویزد. 8 او آب را در ابرهای خود قرار می‌دهد و ابرها از سنگینی آن شکاف بر نمی‌دارند. 9 خدا تخت خود را با ابرهایش می‌پوشاند. 10 او برای اقیانوس حد می‌گذارد و برای روز و شب مرز قرار می‌دهد. 11 ارکان آسمان از نهیب او به لرزه در می‌آیند. 12 او با قدرت خویش دریا را مهار می‌کند و با حکمت خود هیولای دریا‡در عبری: «رَهَب» که مظهر بدی است. را در هم می‌شکند. 13 دَم خدا آسمانها را صاف و شفاف می‌سازد، و دست او مار تیزرو را سوراخ می‌کند.

14 اینها تنها بخش کوچکی از کارهای عظیم اوست و زمزمه‌ای از صدای غرش او. پس کیست که بتواند در برابر قدرت او بایستد؟