1 ای خداوند، ای قوت من، تو را دوست دارم!

2 خداوند قلعهٔ من است. او صخرهٔ من است و مرا نجات می‌بخشد. خدایم صخرهٔ محکمی است که به آن پناه می‌برم. او همچون سپر از من محافظت می‌کند، به من پناه می‌دهد و با قدرتش مرا می‌رهاند. نجا‌ت‌دهندۀ من، مرا از ظلم می‌رهاند. 3 او را به کمک خواهم طلبید و از چنگ دشمنان رهایی خواهم یافت. ای خداوند تو شایستهٔ پرستش هستی!

4 مرگ، مرا در چنگال خود گرفتار کرده بود و موجهای ویرانگرش مرا در بر گرفته بود. 5 مرگ برای من دام نهاده بود تا مرا به کام خود بکشد. 6 اما من در این پریشانی به سوی خداوند فریاد برآوردم و از خدایم کمک خواستم. فریاد من به گوش او رسید و او از خانهٔ مقدّسش نالهٔ مرا شنید.

7 آنگاه زمین تکان خورد و لرزید و بنیاد آسمان مرتعش شد و به لرزه درآمد، زیرا خداوند به خشم آمده بود. 8 دود از بینی او برآمد و شعله‌های سوزانندهٔ آتش از دهانش زبانه کشید. 9 او آسمان را شکافت و فرود آمد، زیر پایش ابرهای سیاه قرار داشت. 10 سوار بر فرشته‌ای*عبری: «کروبی». پرواز کرد و بر بالهای باد اوج گرفت. 11 او خود را با تاریکی پوشاند و ابرهای غلیظ و پر آب او را احاطه کردند. 12 درخشندگی حضور او، شعله‌های آتش پدید آورد.

13 آنگاه خداوند، خدای متعال، با صدای رعدآسا از آسمان سخن گفت. 14 او با تیرهای آتشین خود، دشمنانم را پراکنده و پریشان ساخت. 15 آنگاه به فرمان تو و با دم نفس تو، ای خداوند، آب دریا به عقب رفت و خشکی پدید آمد.

16 خداوند از آسمان دست خود را دراز کرد و مرا از اعماق آبهای بسیار بیرون کشید. 17 مرا از چنگ دشمنان نیرومندی که از من تواناتر بودند، رهانید. 18 وقتی در سختی و پریشانی بودم، دشمنان بر من هجوم آوردند، اما خداوند مرا حفظ کرد. 19 او مرا به جای امنی برد، او مرا نجات داد، زیرا مرا دوست می‌داشت.

20 خداوند پاداش درستکاری و پاکی مرا داده است، 21 زیرا از دستورهای خداوند اطاعت نموده‌ام و به خدای خود گناه نورزیده‌ام. 22 همهٔ احکامش را به‌جا آورده‌ام و از فرمان او سرپیچی نکرده‌ام. 23 در نظر خداوند بی‌عیب بوده‌ام، خود را از گناه دور نگاه داشته‌ام. 24 خداوند به من پاداش داده است، زیرا در نظر او پاک و عادل بوده‌ام.

25 خدایا، تو نسبت به کسانی که به تو وفادارند، امین هستی و کسانی را که کاملند محبت می‌کنی. 26 اشخاص پاک را برکت می‌دهی و افراد فاسد را مجازات می‌کنی. 27 تو افتادگان را نجات می‌دهی، اما متکبران را سرنگون می‌کنی. 28 ای خداوند، تو نور من هستی، تو تاریکی مرا به روشنایی تبدیل می‌کنی. 29 با کمک تو به صفوف دشمن حمله خواهم برد و قلعه‌های آنها را در هم خواهم کوبید.

30 راه خداوند کامل و بی‌نقص است و وعده‌های او پاک و قابل اعتماد! خداوند از کسانی که به او پناه می‌برند مانند سپر محافظت می‌کند. 31 کیست خدا غیر از یهوه؟ و کیست صخرهٔ نجات غیر از خدای ما؟

32 خدا به من قوت می‌بخشد و در راههایی که می‌روم مرا حفظ می‌کند. 33 پاهایم را چون پاهای آهو می‌گرداند تا بتوانم بر بلندیها بایستم. 34 او دستهای مرا برای جنگ تقویت می‌کند و بازوی مرا قوت می‌بخشد تا بتوانم کمان مفرغین را خم کنم.

35 خداوندا، تو با سپرت مرا نجات داده‌ای و با دست راستت حمایتم نموده‌ای و از لطف توست که به این عظمت رسیده‌ام. 36 زمین زیر پایم را وسیع ساخته‌ای تا نلغزم.

37 دشمنانم را تعقیب کرده، به آنها می‌رسم، و تا آنها را از بین نبرم، باز نمی‌گردم. 38 آنها را چنان بر زمین می‌کوبم که زیر پاهایم بیفتند و برنخیزند. 39 تو برای جنگیدن مرا قوت بخشیده‌ای و دشمنانم را زیر پاهای من انداخته‌ای. 40 تو آنها را وادار به عقب‌نشینی و فرار می‌نمایی و من آنها را نابود می‌کنم. 41 فریاد برمی‌آورند، ولی کسی نیست که آنها را برهاند. از خداوند کمک می‌خواهند، اما او نیز به داد ایشان نمی‌رسد. 42 من آنها را خرد کرده، به صورت غبار درمی‌آورم، و آنها را مانند گِل کوچه‌ها لگدمال می‌کنم.

43 تو مرا از شورش قومم نجات داده‌ای و مرا رهبر قومها ساخته‌ای. مردمی که قبلاً آنها را نمی‌شناختم اکنون مرا خدمت می‌کنند. 44 بیگانه‌ها در حضور من سر تعظیم فرود می‌آورند و به محض شنیدن دستورهایم، آنها را اجرا می‌کنند. 45 آنها روحیهٔ خود را باخته‌اند و با ترس و لرز از قلعه‌های خود بیرون می‌آیند.

46 خداوند زنده است! شکر و سپاس بر خدای متعال باد که صخرهٔ نجات من است! 47 خدایی که انتقام مرا می‌گیرد، قومها را مغلوب من می‌گرداند، 48 و مرا از چنگ دشمنان می‌رهاند.

خداوندا، تو مرا بر دشمنانم پیروز گردانیدی و از دست ظالمان رهایی دادی. 49 ای خداوند، تو را در میان قومها خواهم ستود و در وصف تو خواهم سرایید.

50 خدا پیروزیهای بزرگی نصیب پادشاه برگزیدهٔ خود، داوود، می‌سازد، و بر او و نسلش همیشه محبت می‌کند.